Πηγή: Πηγή: “3.000 λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις” του Τάκη Νατσούλη, Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης…
Κάποτε έφτασε στα αυτιά του Δημοσθένη η φήμη ότι ο Βασιλιάς της Μακεδονίας ήταν μανιώδης «οινοπότης» κι ότι καυχιόνταν δημόσια γι αυτό. Ο Δημοσθένης είπε τότε χαμογελώντας «αυτό δεν είναι προτέρημα βασιλιά, αλλά προτέρημα… σφουγγαριού».
Η φράση του μεγάλου ρήτορα έμεινε ως τα χρόνια μας, με μια μικρή παραλλαγή.
Για κάποιον που ξέρουμε ότι πίνει πολύ, λέμε συνήθως ότι «αυτός δεν είναι άνθρωπος, αλλά σφουγγάρι».
Ο Μέγας Αλέξανδρος, πάλι, μπορεί να θεωρηθεί ως ο μεγαλύτερος πότης από τους βασιλιάδες.
Ίσως επειδή υπάρχουν και περισσότερες καταγραφές της ζωής του αλλά και ένα τρομερό έγκλημα, κατά τη διάρκεια της μέθης του.
Πολλές φορές, κάτω από την επίδραση του κρασιού, κοιμόταν δύο μέρες συνέχεια.
Είναι γνωστό ακόμη ότι πάνω στο μεθύσι του σκότωσε τον Κλείτο, έναν από τους καλύτερους φίλους του και μεγαλύτερους Μακεδόνες στρατηγούς, στον οποίο χρωστούσε τη ζωή του.
Από την πράξη αυτή του Αλέξανδρου, βγήκε η παροιμία «μπεκρής βασιλιάς, φονιάς των φίλων του».
Αλλά και μεταξύ του ωραίου φύλου στην αρχαιότητα, υπήρχαν πολλές γυναίκες που κατέβαζαν μεγάλες ποσότητες κρασιού. Μάλιστα, ανακάτευαν το πιοτό τους με μια ειδική σκόνη που έκανε το κρασί πιο τσουχτερό. Από αυτό βγήκε η φράση «τα τσούξαμε».
Διαβάστε επίσης: «Είμαστε για τα πανηγύρια». Πώς βγήκε η φράση που αντέχει 2.500 χιλιάδες χρόνια και τι σχέση έχει με τον Ισθμό της Κορίνθου
