Η Πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, σκόπευε να στείλει τον στρατό, για να αντιμετωπίσει τη μεγάλη και δυναμική απεργία των ανθρακωρύχων, το 1984.
Σύμφωνα με κυβερνητικά έγγραφα που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, η Θάτσερ και το επιτελείο της, σχεδίαζαν να χρησιμοποιήσουν τον στρατό, για να μεταφέρει αποθέματα του άνθρακα, αλλά και για να αντικαταστήσει τους απεργούς ανθρακωρύχους στην εξόρυξή του.
Αναφέρονται και ακριβείς αριθμοί. Θα χρησιμοποιούνταν 4.500 οδηγοί και 1.650 στρατιωτικά φορτηγά, για να μεταφέρουν, ημερησίως, 100 κιλοτόνους άνθρακα σε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο στρατός θα επωμιζόταν και τα καθήκοντα των λιμενεργατών, σε περίπτωση που ξεκινούσαν και αυτοί απεργία. Πράγματι, απέργησαν και αυτοί, αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα απ’ τους ανθρακωρύχους.
Αν και η «Σιδηρά Κυρία» έδειχνε σίγουρη για το αίσιο τέλος της απεργίας, τα νέα έγγραφα φανερώνουν, ότι η κυβέρνηση είχε φοβηθεί πραγματικά, πως οι απεργοί θα προκαλούσαν τεράστια ζημιά στην οικονομία της Βρετανίας. Όταν ανακοίνωσαν και οι λιμενεργάτες την έναρξη απεργίας, τότε γεννήθηκαν και φόβοι για έλλειψη τροφίμων στους κατοίκους της χώρας.
Η Θάτσερ, όμως, δίστασε να χρησιμοποιήσει τον 
στρατό και αποφάσισε να περιμένει να φθάσει η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Πίστευε ότι σε κάθε άλλη περίπτωση, ο στρατός θα έδινε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση ήταν αδύναμη. Θέματα δημοκρατίας δεν την απασχόλησαν.
Σύμφωνα με τα έγγραφα, η Βρετανία θα κατανάλωνε όλα τα αποθέματα άνθρακα μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου του 1985. Όμως, η απεργία των λιμενεργατών διήρκεσε μόλις 10 μέρες και έτσι άνοιξε δίοδος για την εισαγωγή των αναγκαίων προϊόντων.
Τα έγγραφα αποδεικνύουν, ότι η Πρωθυπουργός ήταν πίσω από την αστυνομική βία, που ασκήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των απεργιών. Η ίδια καλούσε τους αστυνομικούς να είναι «πιο έντονοι» στην επαφή τους με τους απεργούς, γιατί είχε παρατηρήσει ότι δεν «διεκπεραίωναν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους».
Η απεργία των ανθρακωρύχων κράτησε για δώδεκα μήνες, από τον Μάρτιο του 1984, μέχρι τον Μάρτιο του 1985 και ονομάστηκε «εμφύλιος πόλεμος χωρίς όπλα». Οι απεργοί συγκρούστηκαν πολλές φορές με την αστυνομία, με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο απεργών.
Η πιο μεγάλη σύγκρουση έγινε στις 18 Ιουνίου του 1984, στη «Μάχη του Όργκριβ», όπου συμμετείχαν 5.000 αστυνομικοί και 10.000 απεργοί. Τραυματίστηκαν 51 απεργοί και 72 αστυνομικοί.
Η απεργία έληξε, πριν χρειαστεί η Θάτσερ τον στρατό, αλλά ήταν μία πύρρεια νίκη για την κυβέρνηση. Πολλά ορυχεία έκλεισαν και η ανεργία έφτασε στα ύψη. Ορισμένα σωματεία ανθρακωρύχων, μάλιστα, γιόρτασαν, όταν η Θάτσερ πέθανε, στις 8 Απριλίου του 2013.
