29 Ιανουαρίου 1984. Στο ξενοδοχείο Κάραβελ μαζεύονταν από νωρίς το πρωί κόσμος για να λάβει μέρος στην ίδρυση της Εθνικής Πολιτικής Ένωσης που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό ως ΕΠΕΝ. Στην πραγματικότητα ήταν το κόμμα του πρώην δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου που ήταν στις φυλακές Κορυδαλλού.
Όταν οι υποστηρικτές της Χούντας συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα του ξενοδοχείου, με ευλάβεια άκουσαν το ηχογραφημένο μήνυμα του ηγέτη τους.
Απόλυτη σιωπή επικράτησε όταν ακούστηκε η φωνή του Παπαδόπουλου:
«Λαέ της Ελλάδος. Πολιτικός δεσμώτης από εννέα και πλέον χρόνια, απέφυγα έως τώρα να ομιλήσω.
Σήμερα όμως διακόπτω πλέον την σιωπήν μου διά τρεις λόγους: Πρώτα, διότι τα πράγματα της πατρίδος μας ποτέ δεν είχαν φθάσει εις τόσον κρίσιμον σημείον. Έπειτα δια να χαιρετήσω την κάθοδον εις τον πολιτικόν στίβον, ως κόμματος της «Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως» (ΕΠΕΝ).
Και τρίτον, δια να σου εκθέσω πως πιστεύω ότι ημπορεί να διασφαλισθή το μέλλον της Ελλάδος.»
Με αυτή την ομιλία, επιχειρούσε να επανέλθει στο προσκήνιο.
Και πάλι όμως εμφανιζόταν αμετανόητος.
«Τότε (εννοεί επί χούντας) επραγματοποιήθηκε η ανεπανάληπτη οικονομική ανάπτυξις, εξεπονήθη ένα Σύνταγμα δημοκρατικής πολιτείας, που εδιδάσκετο με συνέπειαν εις τα σχολεία και εδραστηριοποιήθη ο κρατικός μηχανισμός. Δεν εκυβερνήσαμεν ως κόμμα και δεν επιδιώξαμεν να οργανώσωμεν κομματικώς την νεολαία, διότι αυτό είναι γνήσιον χαρακτηριστικόν του ολοκληρωτισμού.
Δεν έλειψαν βέβαια και τα σφάλματα. Πολύ περισσότερα, όμως, είναι τα επιτεύγματα μας και τα εχάρηκεν ο ελληνικός λαός, που όχι μόνον αποδέχθηκε με ανακούφισιν, εις την μεγάλην πλειοψηφίαν του την Επανάστασιν, αλλά και της συμπαραστάθηκε.
Αντίστασις κατά του καθεστώτος δεν υπήρξεν αξία λόγου. Υπήρξεν απλώς αντιπολίτευσις, που δεν λείπει ποτέ.»
«Δεν μας έκλεισαν εις τας φυλακάς το Δίκαιον και ο Νόμος»
Ο Γ. Παπαδόπουλος φυσικά ξεχνούσε τις εξορίες, τις πολιτικές δολοφονίες, τα απάνθρωπα βασανιστήρια και όλα όσα χαρακτήρισαν τα χρόνια που κατέλυσε τη δημοκρατία και επιχειρούσε να εμφανισθεί ως θύμα.
«Από τον Οκτώβριον του 1974 είμεθα δεσμώται, οι συνεργάται μου και εγώ. Και παραμένομεν δεσμώται.
Δεν μας έκλεισαν εις τας φυλακάς το Δίκαιον και ο Νόμος.
Την ελευθερίαν μας την εστραγγάλισεν η ωμή σκοπιμότης, διά να ημπορούν να μας συκοφαντούν χωρίς αντίλογον και να παραπλανούν την κοινήν γνώμην χωρίς έλεγχον.
Οι δεσμοφύλακες μας τρέμουν την ελευθέραν κρίσιν του λαού, που είναι ο υπέρτατος δικαστής.»
Για άλλη μια φορά ο Παπαδόπουλος, όπως έκανε κατά τη διάρκεια της επταετίας, έβαλε στο στόχαστρο την αριστερά.
«Από ιδεολογικήν άποψιν, η Ελλάς έχει παραδοθεί ανυπεράσπιστη εις το έλεος μιας μαρξιστικής εισβολής.
Τα κρατικά μέσα ενημερώσεως, τα σχολεία, η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή δεσπόζονται και αστυνομεύονται από τον άξεστον κομμουνισμόν, που παραποιεί ανενόχλητος την ιστορίαν, αποβλακώνει ψυχικώς την νεολαίαν, προσπαθεί να υποκαταστήση τον πατριωτισμόν με την δουλικήν αφοσίωσιν εις τας επιταγάς ξένων, και εκβιάζει όλους τους δειλούς και τους αδυνάτους. Η Πατρίς μας, εθνικώς απονευρωμένη, προπαρασκευάζεται διά να γίνη δούλη».
«Η ασύδοτον αριστεράν επιδρομήν και η Νέα Δημοκρατίαν»
Στο στόχαστρο του δικτάτορα μπήκε και η Νέα Δημοκρατία.
«Αι κυβερνήσεις της «Νέας Δημοκρατίας» με την κοινωνικήν και την εθνικήν τύφλωσίν των, εξήρθρωσαν την οικονομίαν, εξεχαρβάλωσαν την διοίκησιν, διέφθειραν τους χαρακτήρας, διέλυσαν την παιδείαν και κατέστρεψαν την κοινωνικήν γαλήνην. Μέτρα δήθεν προοδευτικά, που ωφείλοντο εις την αγωνιώδη προσπάθειαν των κυβερνώντων να λησμονηθή το αμαρτωλόν παρελθόν των, απεδείχθησαν ολέθρια δια την χώραν, διότι εχρησίμευσαν ώς «προηγούμενον» εις την ασύδοτον αριστεράν επιδρομήν μετά την 18.10.1981».
Τα μέλη της ΕΠΕΝ άκουγαν σαν μαγεμένοι για ώρα το ηχογραφημένο μήνυμα του αρχηγού τους, που κατηγορούσε τους πάντες και τα πάντα και προσπαθούσε να εμφανιστεί για άλλη μια φορά σαν σωτήρας.
«Η παιδεία πρέπει να ανακτήση τα ιδανικά της και την ικανότητα να προετοιμάζη τους νέους διά την ομαλήν και δημιουργικήν ένταξιν εις μιαν υγιή κοινωνίαν. Και είναι γενική η πεποίθησις ότι ο τύπος νοσεί και χρειάζεται εξυγίανσιν. Η οικονομική ανάκαμψις, αφ’ ετέρου και η ανακούφισις του λαού από τις μάστιγες του πληθωρισμού και της ανεργίας, που αυτόν κυρίως πλήττουν, μόνον με την απελευθέρωσιν της ιδιωτικής πρωτοβουλίας ημπορεί να επιτευχθή. Η κοινωνική δικαιοσύνη δεν πραγματοπιείται με την γενικήν εκπτώχευσιν και την τερατώδη γιγαντοποίησιν του κομματικού κράτους».
Η αναφορά στην Κύπρο
Αν και είχαν περάσει μόλις δέκα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο που προκλήθηκε εξαιτίας των χουντικών χειρισμών, ο Παπαδόπουλος έκανε μαθήματα εξωτερικής πολιτικής.
«Η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να αποβλέπη κυρίως εις την κατοχύρωσιν της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας από κάθε απειλή.
Δι’ αυτό είναι απαραίτητη η συνεργασία με την Δύσιν, η πίστις εις τας συμμαχίας μας και η διατήρησις φιλικών σχέσεων με όλους.
Το πρόβλημα της Κύπρου, που αφέθηκε να χρονίση και να επιδεινωθή με την τουρκικήν αρπακτικότητα, πρέπει να λυθή σύμφωνα με τας αποφάσεις του ΟΗΕ. Και ο «Φάκελλός» του, που διατηρείται κλειστός, διότι οι ένοχοι φοβούνται την αλήθειαν, πρέπει να ανοιχθή. Το άνοιγμά του είναι εθνική ανάγκη».
Για την ιστορία πάντως, ύστερα από σχεδόν 42 χρόνια από την τραγωδία της Κύπρου, ο «Φάκελλος» παραμένει ακόμη κλειστός.
«Η ΕΠΕΝ στον πολιτικόν στίβον»
Σχετικά με την ίδρυση της ΕΠΕΝ, ο φυλακισμένος δικτάτορας έλεγε όπως πάντα σε άψογη καθαρεύουσα:
«Μέσα εις αυτάς τας κρισίμους συνθήκας κατεβαίνει εις τον πολιτικόν στίβον ως κόμμα, η ΕΠΕΝ. Χαιρετίζω την εμφάνισίν της με συγκίνησιν και καλώ όλους όσους ανησυχούν εις τας γραμμάς της, ανεξαρτήτως των διαφορών του παρελθόντος.
Η 21η Απριλίου εξεπλήρωσεν την αποστολήν της. Τώρα η ιστορία προσκαλεί την μεγάλην παράταξιν του εθνικού πατριωτισμού να συνασπισθή δημοκρατικώς, να γίνη μαχομένη πλειοψηφία, αφού επί τόσα χρόνια εκρατήθη σιωπηλή, υπό της «Νέας Δημοκρατίας» και να αποτρέψη την υποδούλωσιν της Ελλάδος εις το μαρξιστικόν πέλμα».
Και φυσικά καλούσε άπαντες να ταχθούν στο πλευρό του:
«Έλληνες πολίται. Ενταχθείτε εις τας γραμμάς της ΕΠΕΝ, με ζήλον, με αποφασιστικότητα και με την εθνικήν έξαρσιν, που πάντοτε προκαλούν εις την ψυχήν της φυλής αι κρίσιμαι περιστάσεις. Ας πρυτανεύση και τώρα το δημιουργικόν πνεύμα της συνεργασίας και εν όψει του ιερού καθήκοντος, ας παραμερισθούν αι παραλυτικαί προσωπικαί φιλοδοξίαι.
Η τελική νίκη θα είναι του Έθνους.
Γεώργιος Χ. Παπαδόπουλος, Ιανουάριος 1984.
Μετά το πέρας της ομιλίας του, τα μέλη της ΕΠΕΝ ενθουσιασμένα και με πλατύ χαμόγελο, χειροκροτούσαν τον «σοφό» αρχηγό τους και έκαναν λόγο για σίγουρη επαναφορά του στα πολιτικά πράγματα.
Τα πρώτα στελέχη της ΕΠΕΝ
Το κόμμα απαρτίστηκε αρχικά από πρώην υφυπουργούς της δικτατορίας των Συνταγματαρχών, όπως ο Χρύσανθος Δημητριάδης, ο Αριστείδης Δημόπουλος, ο Σπύρος Ζουρνατζής, ο Παύλος Μανωλόπουλος και ο Νικόλαος Στειρόπουλος.
Μετά τη διαφωνία του Γεώργιου Παπαδόπουλου για τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές εκλογές του 1989, το θέμα της προεδρίας τέθηκε επί τάπητος.
Στις εθνικές εκλογές του 1990 το κόμμα άλλαξε όνομα και συμμετείχε ως Εθνικό Κόμμα, με αρχηγό τον Χρύσανθο Δημητριάδη.
Στο μεταξύ είχε δημιουργηθεί η νεολαία ΕΠΕΝ από το 1984, επικεφαλής της οποίας ήταν σύμφωνα με την επιθυμία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ο σημερινός αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος. Ωστόσο, ένα χρόνο μετά, αναγκάστηκε σε παραίτηση, κατόπιν υπόδειξης του πρώην δικτάτορα, προκειμένου να οριστεί νέος αρχηγός ο σημερινός βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Μάκης Βορίδης. Η νεολαία του Παπαδόπουλου διαλύθηκε το 1996, όταν διαλύθηκε και το κόμμα.
Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο: «Η Ελλάδα στη δεκαετία του 80» επιστημονική επιμέλεια Βασίλης Βαμβακάς- Παναγής Παναγιωτόπουλος, εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ.
