Τον Μάιο του 1962, ενώ φοιτητές διαδήλωναν στην Αθήνα ζητώντας «Προίκα στην Παιδεία, όχι στη Σοφία», ο διάδοχος Κωνσταντίνος χόρευε με την πριγκίπισσα της Δανίας, Άννα Μαρία.
Η αδελφή του, Σοφία, είχε μόλις παντρευτεί τον Χουάν Κάρλος της Ισπανίας και στη δεξίωση, ο νεαρός Κωνσταντίνος βρέθηκε ακόμα πιο κοντά στην 16χρονη Άννα Μαρία.
Είχαν γνωριστεί το 1959, όταν ο Κωνσταντίνος επισκέφτηκε την Κοπεγχάγη. Τότε η πριγκίπισσα ήταν μόλις 13 ετών.
Τρία χρόνια αργότερα, συναντήθηκαν στον γάμο της Σοφίας και αυτή η συνάντηση λέγεται ότι δεν πέρασε απαρατήρητη από τη μητέρα του, Βασίλισσα Φρειδερίκη.
Η δαιμόνια βασιλομήτωρ έπαιξε βασικό ρόλο στη σχέση τους, που κατέληξε σε γάμο, στις 18 Σεπτεμβρίου του 1964.
«Δώσατε εις τον ελληνικό λαόν την ελευθερία του»
Στις αρχές Σεπτεμβρίου, ο Κωνσταντίνος ταξίδεψε στη Δανία για να συναντήσει την Άννα Μαρία και να τη συνοδεύσει μέχρι την Ελλάδα.
Οι Δανοί τον υποδέχτηκαν θερμά, αλλά κάποιοι νεαροί είχαν αντίρρηση, με αποτέλεσμα οι φιλοβασιλικές εφημερίδες να τους αποκαλέσουν «θρασείς διαδηλωτές» .
Οι νεαροί κατάφεραν να περάσουν ανάμεσα απ’ τους αστυνομικούς και να σηκώσουν πανό με το σύνθημα:
«Δώσατε εις τον Ελληνικόν λαόν την ελευθερία του».
Το επεισόδιο αποφεύχθηκε όταν η αστυνομία τους σταμάτησε σε απόσταση μόλις τεσσάρων μέτρων από τη βασιλική οικογένεια.
Όπως διαβάζουμε στον τύπο της εποχής, οι διαδηλωτές συνελήφθησαν και απομακρύνθηκαν.
Η μουσική, που είχε προσωρινά διακοπεί λόγω της αναστάτωσης, συνέχισε να παίζει.
Οι μελλόνυμφοι αποχώρησαν απ’ την Δανία στις 9 Σεπτεμβρίου, ενώ υπήρξε κοσμοσυρροή των Δανών για τον αποχαιρετισμό.
Η κυβέρνηση σβήνει από τους πολίτες τα πρόστιμα και αποφυλακίζει ως «δώρο γάμου»
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση έσπευσε να ενισχύσει την συμπάθεια προς το βασιλικό ζεύγος και αποφάσισε να νομοθετήσει την παραγραφή των προστίμων σε όλους τους πολίτες μέχρι του ποσού των 2 χιλιάδων δραχμών.
Μάλιστα, με πρωτοβουλία του υπουργού Δικαιοσύνης, Πολυχρόνη Πολυχρονίδη, κατατέθηκε νόμος που προέβλεπε απαλλαγή των «ελαφροποίνων καταδίκων».
Ήταν ένα ανέλπιστο «δώρο γάμου» για 885 φυλακισμένους που αποφυλακίστηκαν με αναστολή.
Όπως ανέφερε και το σχετικό δημοσίευμα, «το χριστιανικό πνεύμα επέβαλε η πολιτεία να επιδείξει επιείκεια στα ελαφρώς αμαρτήσαντα τέκνα της». Βέβαια η αποφυλακιση είχε ειδικούς όρους, όπως η ποινή φυλάκισης να μην υπερβαίνει το ένα έτος.
Σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε ο κατάδικος να έχει κλείσει τα 70 έτη ή να έχει εκτίσει το 1/3 της ποινής.
Τα ψιλά γράμματα του νομού δεν εμπόδισαν τις φιλοβασιλικές εφημερίδες να γράψουν για μεγαλοψυχία του βασιλέα.
Οι παραθησκευτικές οργανώσεις στοχοποιούν την Άννα Μαρία
Η θρησκεία της μελλοντικής Βασίλισσας της Ελλάδας είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη και οι παραθρησκευτικές οργανώσεις ζητούσαν η μέλλουσα βασίλισσα να ακολουθήσει την επίσημη θρησκεία της χώρας.
Μάλιστα η Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση επεσήμανε ότι τη μέρα που θα διοργανωνόταν μία απ’ τις μεγάλες δεξιώσεις στο Τατόι, τη 14η Σεπτεμβρίου, ήταν η γιορτή της ύψωσης του Τίμιου Σταυρού και απαιτούνταν αυστηρή νηστεία απ’ τους πιστούς.
Από το Άγιο Όρος, οι ηγούμενοι Γαβριήλ και Βησσαρίων, ζητούσαν ο γάμος να γίνει Κυριακή και όχι Παρασκευή, γιατί ήταν ιερή μέρα για τους Μουσουλμάνους.
Τότε κυκλοφόρησαν φήμες ότι η Άννα Μαρία είχε ήδη βαπτιστεί Ορθόδοξη πριν από το γάμο. Η πληροφορία ότι την είδαν να φιλάει το Ευαγγέλιο, ενίσχυσε την εκδοχή αυτή.
Τελικά ο ελληνικός λαός έμαθε από τον τύπο ότι η Άννα Μαρία αποδέχτηκε να ασπαστεί την Ορθοδοξία και θα την κατηχούσε ο ίδιος ο σύζυγός της.
Οι θρησκευτικές διαμάχες δεν σταμάτησαν εκεί.
Οι «λαϊκές» δεξιώσεις
Η άφιξη της Άννας Μαρίας στην Αθήνα συνοδεύτηκε από πλήθος δημοσιευμάτων που εκθείαζαν τη δημοκρατική συμπεριφορά της Δανής πριγκίπισσας.
Μάλιστα, η βασιλική οικογένεια ήθελε να μοιραστεί τη χαρά της και με τον «απλό» λαό, γι’ αυτό και οργάνωσε δεξιώσεις στο Τατόι, με καλεσμένους απ’ τις λαϊκές τάξεις και εκπροσώπους κάθε επαγγέλματος.
Πραγματοποιήθηκαν τρεις λαϊκές δεξιώσεις, όπου «υπουργοί, κλητήραι, στρατιώται με στρατηγούς, διδάσκαλοι με ακαδημαϊκούς, αστοί με ηγέτας και αγρότας» αντάλλασαν ευχές για το ευτυχισμένο ζευγάρι.
Η λαϊκή συμμετοχή έτυχε ειδικής προβολής από μερίδα του τύπου, που έγραφε ότι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο η εμφάνιση των μελλόνυμφων στο Παναθηναϊκό Στάδιο…
Το σχέδιο ήταν καλά μελετημένο. Μετά τις λαϊκές δεξιώσεις, ξεκίνησαν και τα επίσημα δείπνα με διακεκριμένους καλεσμένους.
Η βασιλική δεξίωση
Στις 16 Σεπτεμβρίου, δύο μέρες πριν από το γάμο, πραγματοποιήθηκε πολυτελής δεξίωση στο παλάτι.
Όλα είχαν σχεδιαστεί με βάση την εθιμοτυπία, αλλά κυρίως για να εξυπηρετηθούν οι δημόσιες σχέσεις της βασιλικής οικογένειας, που ήθελε γάμο «υπερπαραγωγή».
Το πολιτικό κλίμα από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 είχε βαρύνει για τους βασιλείς και η λαϊκή αμφισβήτηση ενοχλούσε τους εστεμμένους.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου με την Ένωση Κέντρου είχε κερδίσει τις εκλογές, γκρεμίζοντας με μεγάλο ποσοστό την ΕΡΕ από την εξουσία, που είχε παραδοσιακά άριστες σχέσεις με το παλάτι.
Έτσι, τα ανάκτορα είδαν το γάμο και ως ευκαιρία να βελτιώσουν την εικόνα τους και να παρουσιάσουν τον νεαρό βασιλιά ως έναν ηγέτη που ενηλικιώθηκε και μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Τα σύννεφα στις σχέσεις Παπανδρέου-Κωνσταντίνου δεν είχαν ακόμα εμφανιστεί και ο πρωθυπουργός βρισκόταν στην πρώτη θέση των επισήμων στην γαμήλια τελετή.
Οι προσκεκλημένοι έφταναν τους 1.600, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν 16 βασιλιάδες και βασίλισσες, μαζί με 120 πρίγκιπες και πριγκίπισσες.
Ο Κωνσταντίνος και η Άννα Μαρία ακολούθησαν το πρωτόκολλο και χόρεψαν πρώτοι τον «Γαλάζιο Δούναβη» του Γιόχαν Στράους. Τους ακολούθησαν οι γονείς της νύφης και οι βασιλιάδες της Νορβηγίας, Φρειδερικός και Ίνγκριντ.
Η έμμεση προειδοποίηση στην Άννα Μαρία: Μην γίνεις Φρειδερίκη
Ανήμερα του γάμου η εφημερίδα «Ελευθερία», που υποστήριζε την Ένωση Κέντρου, κυκλοφόρησε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Βασίλισσα των Ελλήνων».
Με αυτό προειδοποιούσε έμμεσα την Άννα Μαρία, να μην αναμιχτεί με την πολιτική.
Το άρθρο ανέφερε ότι, αφού το Σύνταγμα δεν καθορίζει τα καθήκοντα της Βασίλισσας, υπάρχει μόνο μία εξήγηση: η βασίλισσα δεν έχει πολιτικά καθήκοντα.
Και συνέχιζε: «Η σιωπή του Συντάγματος παρέχει βασικό δίδαγμα: ότι εις την Βασίλισσαν δεν ανήκει πολιτικός ρόλος. Το δίδαγμα αυτό επικυρώνει η ελληνική πείρα.
Ως Βασίλισσα επέτυχε μόνο η Βασίλισσα Όλγα. Επειδή εκρατήθη μακράν της πολιτικής. Η Βασίλισσα ούτε κυβερνά, ούτε διοικεί».
Το άρθρο τόνιζε ότι η προκάτοχος της Άννας Μαρίας, μπορεί να αγάπησε πολύ την Ελλάδα, αλλά αντί να «ακτινοβολεί» την αγάπη της, προσπάθησε να την επιβάλει.
Ο λόγος ασφαλώς γινόταν για τη βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, που πολλάκις είχε προκαλέσει με τις πολιτικές παρεμβάσεις της το μένος του ελληνικού λαού.
«Οι εστεμμένοι έριξαν δημοσιογράφους στη θάλασσα»
Ο γάμος τελέστηκε στη Μητρόπολη Αθηνών, έξω από την οποία είχε συγκεντρωθεί το πλήθος για να δει το πολυδιαφημισμένο ζευγάρι.
Είχε προηγηθεί σειρά αφιερωμάτων και αναλυτικών φωτορεπορτάζ για τον γάμο, που είχαν εξάψει τη φαντασία του λαού.
Ήταν τέτοια η μανία των δημοσιογράφων για τον γάμο και τους εστεμμένους καλεσμένους, που έφτασαν στο σημείο να τους παρακολουθούν ακόμα και στην παραλία του Σαρωνικού.
Όπως λέει το ρεπορτάζ της εποχής, «μία ομάδα 12 αριστοκρατών παραθέριζαν σε παραλία της Αττικής», όταν εντόπισαν τρεις Γάλλους δημοσιογράφους να τους παρακολουθούν.
Οι δημοσιογράφοι είχαν νοικιάσει θαλάσσια ποδήλατα, αλλά οι ¨ευγενείς» δεν δίστασαν να τους πλησιάσουν και να ρίξουν τους ενοχλητικούς φωτογράφους στη θάλασσα.
Τα ονόματα των εστεμμένων δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα.
Ο βασιλικός γάμος. Υπερθέαμα για λίγους
Αν διαβάσει κανείς τον κυρίαρχο τύπο της εποχής θα πιστέψει ότι ο λαός ζούσε μόνο με την αγωνία της γαμήλιας τελετής.
Φυσικά υπήρχε και εκείνη η κοινωνία που αδιαφορούσε επιδεικτικά μπροστά στον πλούτο και την χλιδή, σε μια εποχή που τα καράβια και τα τρένα οδηγούσαν στην ξενιτιά χιλιάδες πολίτες με τις οικογένειές τους.
Στις 10 το πρωί, ξεκίνησαν από το Τατόι δύο ανοιχτές άμαξες, που κατέληξαν στην Μητρόπολη.
Στην πρώτη επέβαινε ο Κωνσταντίνος με τη μητέρα του Φρειδερίκη και στη δεύτερη, η Άννα Μαρία με τον πατέρα της, Φρειδερίκο Θ’.
Τον δρόμο στόλιζαν ελληνικές και δανέζικες σημαίες.
Η λίστα των καλεσμένων είχε μελετηθεί με κάθε λεπτομέρεια και προέρχονταν από τις μεγαλύτερες βασιλικές οικογένειες του κόσμου.
Κουμπάροι του Κωνσταντίνου ήταν ο Πρίγκιπας της Νορβηγίας, Χάραλντ, που τώρα είναι Βασιλιάς και ο Πρίγκιπας της Μεγάλης Βρετανίας, Κάρολος. Παραμένει πρίγκιπας.
Παράνυφοι ήταν οι πριγκίπισσες Κλαρίσα, Άννα της Μεγάλης Βρετανίας, Χριστίνα της Σουηδίας, Ειρήνη της Ελλάδας, Τατιάνα και Μαργαρίτα της Ρουμανίας.
Και οι έξι χρειάστηκε να βοηθήσουν για να ξεμπλέξουν το πέπλο της νύφης, που είχε μήκος έξι μέτρα.
Σε αντίθεση με το εντυπωσιακό πέπλο της, το νυφικό ήταν δημιουργία του Δανού σχεδιαστή Jørgen Bender.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, αντί για στέφανα, χρησιμοποιήθηκαν στέμματα, σύμφωνα με το ρώσικο έθιμο που εισήγαγε η βασίλισσα Όλγα στην Ελλάδα. Τα κρατούσε η βασιλομήτωρ, Φρειδερίκη.
Αφού ολοκληρώθηκε η τελετή, οι νιόπαντροι έφυγαν για την Κέρκυρα, όπου πέρασαν το μήνα του μέλιτος.
Μετά τον γάμο ήρθε και η πολιτική «θύελλα»
Η λαμπρότητα που προβλήθηκε προς τα έξω δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Η βασιλική οικογένεια παρουσίασε μία ατσαλάκωτη εικόνα, με εμφανή υποστήριξη από τον λαό, ενώ το πολιτικό παρασκήνιο βρισκόταν σε αναταραχή.
Η κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου ορκίστηκε εφτά μήνες πριν από το γάμο και κοντοζύγωνε η μεγάλη σύγκρουση με το παλάτι και τον Κωνσταντίνο, τον Ιούλιο του 1965.
Μια σύγκρουση που οδήγησε στο πραξικόπημα των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
