Ήταν ένα από τα 10 παιδιά μιας φτωχής ιταλικής οικογένειας. Ο Τζιοβάνι Πιρέλι στα 24 του αν και αρχικά ασχολήθηκε με το καουτσούκ και την κατασκευή ηλεκτρικών καλωδίων, καθιερώθηκε ως ο ιταλός αυτοκράτορας της ομώνυμης εταιρίας παραγωγής ελαστικών.
Ο Τζιοβάνι Μπατίστα Πιρέλι γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1848 στη Βαρένα, κοντά στη λίμνη Κόμο, όπου εκείνη την εποχή ανήκε στην Αυστρο-Ουγγαρία.
Οι εποχές ήταν δύσκολες και ήταν μόλις το τρίτο παιδί από τη συνολικά 12μελή οικογένεια που δεν πέθανε κατά τη βρεφική ηλικία.
Ο πατέρας του Τζιοβάνι ήταν γνωστός αρτοποιός της περιοχής, ενώ η μητέρα του μικρού Πιρέλι καταγόταν από οικογένεια ευγενών.
Τα χρήματα, ωστόσο, ήταν λιγοστά και ο Πιρέλι πέρασε τα παιδικά του χρόνια φτωχικά.
Στα 13 του, ο Τζιοβάνι, κατάφερε να μετακομίσει στο Μιλάνο όπου σπούδασε Φυσική και Μαθηματικά στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σάντα Μάρτα. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Παβίας.
Το 1865, όμως, ήταν μια χρονιά που ο ιταλικός πατριωτισμός βρισκόταν σε αναβρασμό και ο Πιρέλι κατατάχθηκε εθελοντικά στο τρίτο σύνταγμα υπό τον Γκαριμπάλντι.
Κάτω από το όνειρο της ιταλικής ενοποίησης, ο Τζιοβάνι πολέμησε κατά τη διάρκεια του Τρίτου Πολέμου της Ανεξαρτησίας της Ιταλίας.
Μετά τον πόλεμο, το ενδιαφέρον του Πιρέλι στράφηκε προς τη μηχανική και το 1870 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.
Οι επιδόσεις του ήταν εξαιρετικές, με αποτέλεσμα η Τερέσα Μπέρα Κράμερ, επιφανής φιγούρα της αριστοκρατικής τάξης, προσφέρθηκε να του χρηματοδοτήσει περαιτέρω πανεπιστημιακές σπουδές. Η Κράμερ βοήθησε τον Πιρέλι, επειδή της θύμιζε τον γιο της, ο οποίος επίσης είχε σπουδάσει Μηχανική και είχε πεθάνει πρόσφατα.
Με τα χρήματα των δύο υποτροφιών από την Τερέσα, ο Πιρέλι ταξίδεψε για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Μέσα σε ένα χρόνο, ο Πιρέλι επισκέφτηκε περισσότερες από 304 ευρωπαϊκές πόλεις και εργοστάσια, όπου έγινε μάρτυρας των τελευταίων εξελίξεων στον χώρο της βιομηχανίας.
Με τη βοήθεια του μέντορά του, Τζουζέπε Κολόμπο, ασχολήθηκε με την παραγωγή του ινδικού καουτσούκ, ενός προϊόντος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο τα επόμενα χρόνια σε αμέτρητους βιομηχανικούς κλάδους.
«Τζιοβάνι Μπατίστα Πιρέλι και Σία»
Ο Πιρέλι επέστρεψε στο Μιλάνο το 1872 και ίδρυσε την εταιρία«Τζιοβάνι Μπατίστα Πιρέλι και Σία».
Η μικρή εταιρία απασχολούσε αρχικά μόλις 45 άτομα και ειδικευόταν στην παραγωγή προϊόντων από καουτσούκ, αλλά και από το «gutta-percha», δέντρο της Νοτιοανατολικής Ασίας, ο χυμός του οποίου χρησιμοποιούνταν τότε από τα ηλεκτρονικά μέχρι και τα σφραγίσματα των δοντιών.
Η αρχή ήταν δύσκολη για τον Πιρέλι και τους εργαζομένους του, αλλά ο καινοτόμος επιχειρηματίας κατάφερε μέσα σε τρία χρόνια να είναι ο κύριος προμηθευτής προϊόντων από καουτσούκ σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα. Τα επόμενα χρόνια ο Πιρέλι πρωτοστάτησε σε πολλές καινοτομίες. Έπεισε γάλλους, κυρίως, τραπεζίτες να χρηματοδοτήσουν τη μικρή, αλλά ανερχόμενη εταιρεία.
Έτσι, εδραίωσε προϊόντα από καουτσούκ τόσο στον χώρο της ένδυσης, αλλά και στη χειρουργική. Στη συνέχεια, προχώρησε στην παραγωγή μονωμένων ηλεκτρικών καλωδίων.
Το 1883 ηλεκτροδότησε τη Σκάλα του Μιλάνου και τρία χρόνια αργότερα ασχολήθηκε μόνο με τα μονωμένα υποθαλάσσια τηλεγραφικά καλώδια. Μάλιστα, αγόρασε και πλοίο, το «Città di Milano», όπου έστρωσε μόνος του τηλεγραφικά καλώδια στον πυθμένα της θάλασσας.
Ξεκίνησε και την παραγωγή του λινόλαιου, αδιάβροχου υλικού για την επίστρωση δαπέδων και άλλων επιφανειών.
Στα τέλη του 19ου αιώνα επέκτεινε για ακόμη μία φορά τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, παράγοντας αυτήν τη φορά λάστιχα για ποδήλατα. Το 1901 η εταιρία παρουσίασε το πρώτο ελαστικό αυτοκινήτων, το λεγόμενο «Ercole», δηλαδή «Ηρακλή».
Ο Πιρέλι, γρήγορα συνειδητοποίησε πως οι καινοτόμες ιδέες υλοποιούνται καλύτερα σε μεγάλη κλίμακα, γι΄ αυτό και το προϊόν του έπρεπε να βρει την κατάλληλη «αγορά».
Προώθησε τα ελαστικά του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, που πάντα είχε μεγάλη δημοτικότητα στην Ιταλία.
Τα ελαστικά του Πιρέλι προκάλεσαν επανάσταση στον κόσμο της αυτοκινητοβιομηχανίας και σύντομα ο επιχειρηματίας εξήγαγε τα προϊόντα του σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή, αλλά και στη Βόρεια και Νότια Αμερική.
Η εταιρία του Πιρέλι εδραιώθηκε ως παγκόσμια δύναμη, όταν οι δύο γιοι του Πιέρο και Αλμπέρτο, ανέλαβαν τα ηνία της επιχείρησης και επέκτειναν ακόμη περισσότερο τις δραστηριότητες του πατέρα τους.
Πέρα από το εργοστάσιο στη γειτονική Ισπανία, τα δύο αδέρφια ίδρυσαν εργοστάσια στην Ελβετία, την Αγγλία και την Τουρκία, αλλά και στη Λατινική Αμερική, συγκεκριμένα στην Αργεντινή.
Η ανάμειξη του Πιρέλι στην πολιτική
Ο επιχειρηματίας, μετά την επιτυχία της εταιρείας του, ασχολήθηκε με την πολιτική. Το 1909 ο βασιλιάς Βιτόριο-Εμανουέλε Γ’ τον διόρισε γερουσιαστή. Δέκα χρόνια αργότερα, εξελέγη Πρόεδρος της «Κονφιντούστρια», της πανίσχυρης Ένωσης Ιταλών Βιομηχάνων.
Ο Πιρέλι είχε μια πολύ καλή συνεργασία με τους υπαλλήλους του, οι οποίοι χαϊδευτικά τον φώναζαν «Ιωάννη Βαπτιστή», καθώς τις περισσότερες φορές ικανοποιούσε τα αιτήματά τους.
Ο Τζιοβάνι ασχολήθηκε για μικρό χρονικά διάστημα και με τα διοικητικά της ποδοσφαιρικής ομάδας Μίλαν.
Στις 20 Οκτωβρίου 1932, σε ηλικία 83 ετών άφησε την τελευταία του πνοή.
Κατάφερε να δει τη γιγάντωση του εταιρείας του, η οποία αποτελεί τον πέμπτο μεγαλύτερο τροφοδότη ελαστικών παγκοσμίως και απασχολεί περισσότερους από 55 χιλιάδες υπαλλήλους.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»:
