Από τότε που οι Ευρωπαίοι έφτασαν για πρώτη φορά στον Νέο Κόσμο υπάρχουν διάφορες ιστορίες για μία θρυλική πόλη στη ζούγκλα με πολλά αποθέματα σε χρυσό, γνωστή ως Ελντοράντο.
Το 1925, στην ηλικία των 58 ετών, ο εξερευνητής Πέρσυ Φόσετ κατευθύνθηκε στις ζούγκλες της Βραζιλίας για να βρει την μυστηριώδη χαμένη πόλη την οποία ο ίδιος ονόμασε «Ζ». Αυτός και η ομάδα του εξαφανίστηκαν χωρίς κανένα ίχνος και η ιστορία τους προκάλεσε σάλο εκείνη την εποχή.
Παρά το γεγονός πως οργανώθηκαν πολλές αποστολές διάσωσης ο Φόσετ και η ομάδα του δεν βρέθηκαν ποτέ.
Εξοντώθηκαν άραγε από φυλές του Αμαζονίου; Μήπως η ιστορία της χαμένης πόλης «Ζ» δεν είναι φανταστική;
Ο συνταγματάρχης Πέρσυ Χάρισον Φόσετ γεννήθηκε στην Αγγλία το 1867 και ήταν ένας διάσημος βρετανός εξερευνητής του οποίου οι θρυλικές περιπέτειες γοήτευαν τον κόσμο.
Ο Φόσετ υπήρξε αξιωματικός του στρατού και ένας από τους τελευταίους εξερευνητές που κινούταν σε αχαρτογράφητα μέρη έχοντας για βοήθεια μόνο μία πυξίδα και ένα μαχαίρι.
Ζούσε για πολλά χρόνια στην άγρια φύση χωρίς να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο παρά μόνο με τις ντόπιες φυλές που δεν είχαν δει ποτέ μέχρι τότε λευκό άντρα.
Το 1906 η Βασιλική Γεωγραφική Λέσχη, ένας βρετανικός οργανισμός που χρηματοδοτούσε επιστημονικές αποστολές, κάλεσε τον Φόσετ να εξερευνήσει μέρος της περιοχής ανάμεσα στη Βραζιλία και την Βολιβία. Ο Φόσετ πέρασε 18 μήνες στην περιοχή Μάτο Γκρόσο και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γοητεύτηκε από τους χαμένους πολιτισμούς της περιοχής.
Ο Φόσετ περιγράφει την χαμένη πόλη «Ζ».
Η πεποίθησή του πως πράγματι υπήρξε μία χαμένη πόλη ενισχύθηκε από την ανακάλυψη της χαμένης πόλης των Ίνκα, Μάτσου Πίτσου, το 1911 που βρισκόταν στις Άνδεις του Περού.
Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών, ο Φόσετ άκουσε φήμες για μία μυστική πόλη που ήταν θαμμένη στη ζούγκλα της Χιλής που φημολογούνταν πως είχε δρόμους στρωμένους με ασήμι και οροφές φτιαγμένες από χρυσό.
Για την πόλη «Ζ», ο Φόσετ είχε στο μυαλό του μία συγκεκριμένη εικόνα. Σε ένα γράμμα στον γιο του Μπράιαν, ο Φόσετ έγραψε:«Πιστεύω πως τα ερείπια πρέπει να είναι παλαιότερα ακόμα και από εκείνα της Αιγύπτου. Κρίνοντας από επιγραφές που βρέθηκαν σε διάφορα μέρη της Βραζιλίας, οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν μια γραφή που σχετιζόταν με ευρωπαϊκές και ασιατικές γραφές. Υπάρχουν φήμες επίσης για μία παράξενη πηγή φωτός στα κτίρια, ένα φαινόμενο που τρομάζει τους ινδιάνους οι οποίοι υποστήριζαν πως το είχαν δει.
Η κεντρική περιοχή την οποία εγώ ονομάζω «Ζ» και αποτελεί το βασικό μου στόχο, βρίσκεται στην κοιλάδα που περιβάλλεται από όρη.
Η κοιλάδα αυτή έχει μήκος περίπου 10 μίλια και η πόλη βρίσκεται στη μέση. Τα σπίτια είναι χαμηλά και δεν έχουν παράθυρα.
Η πόλη είναι πυκνοκατοικημένη και οι κάτοικοι έχουν κατοικίδια και ορυχεία στους λόφους τριγύρω. Σχετικά κοντά υπάρχει μια δεύτερη πόλη αλλά οι κάτοικοι που ζουν σ’ αυτή είναι κατώτεροι από τις κατοίκους της πόλης της «Ζ». Προς τον νότο υπάρχει ακόμα μία μεγάλη πόλη μισοθαμμένη και εντελώς κατεστραμμένη».
Το χειρόγραφο 512
Γράφτηκε από έναν πορτογάλο εξερευνητή το 1753 ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει μια πόλη μέσα στην περιοχή Μάτο Γκρόσο στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου, μία πόλη που θυμίζει την αρχαία Ελλάδα.
Το χειρόγραφο περιέγραφε μια χαμένη πόλη με πολύ ασήμι, πολυώροφα κτίρια, ψηλές αψίδες και μεγάλους δρόμους που οδηγούσαν σε μια λίμνη όπου εξερευνητής είχε δει δύο λευκούς ινδιάνους μέσα σε ένα κανό. Στις πλευρές ενός κτιρίου ήταν χαραγμένα γράμματα που έμοιαζαν με ελληνικά ή με κάποια ευρωπαϊκή αλφάβητο.
Η εξαφάνιση του Πέρσυ Φόσετ
Στην αποστολή συμμετείχε και ο καλός φίλος του Φόσετ, ο Ράλεϊ Ρίμελ , ο 22χρονος γιος του Τζακ και δύο βραζιλιάνοι εργάτες.
Στις 29 Μαΐου 1925, ο Φόσετ και η ομάδα του έφθασαν στα όρια μιας ανεξερεύνητης περιοχής μέσα σε μία ζούγκλα. Σε ένα γράμμα που έστειλε στο σπίτι του ανέφερε ότι διέσχιζαν έναν παραπόταμο νοτιοανατολικά του Αμαζονίου και πως τότε αποφάσισε να στείλει τους βραζιλιάνους συντρόφους του πίσω στα σπίτια τους επιθυμώντας να συνεχίσει το ταξίδι μόνος του.
Η ομάδα έφτασε σε μια περιοχή που ονομαζόταν η περιοχή «του νεκρού αλόγου».Από εκεί έστελνε μηνύματα κάθε μήνα αλλά μετά τον πέμπτο μήνα τα μηνύματα σταμάτησαν. Στο τελευταίο του μήνυμα στη γυναίκα του Νίνα έγραφε :
» Ελπίζουμε να περάσουμε στην περιοχή μέσα σε λίγες μέρες. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι για πιθανή αποτυχία».
Αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα που ο Φόσετ έστειλε.
Η αποστολή ήταν προγραμματισμένη για έναν χρόνο. Όταν όμως πέρασαν δύο χρόνια χωρίς καθόλου νέα τους οι άνθρωποι άρχισαν να ανησυχούν.
Διάφορες αποστολές ξεκίνησαν με σκοπό την ανεύρεση της αποστολής του Φόσετ, αλλά όλοι είχαν την ίδια μοίρα.
Ένας δημοσιογράφος ονόματι Άλμπερτ Γουίντον ξεκίνησε να βρει την ομάδα και χάθηκε και ο ίδιος.
Συνολικά 13 αποστολές ξεκίνησαν στην προσπάθεια να βρουν απαντήσεις για τη τύχη του Φόσετ και πάνω από 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή εξαφανίστηκαν μέσα στη ζούγκλα.
Χιλιάδες άνθρωποι έκαναν αίτηση για να συμμετάσχουν σε αυτές τις αποστολές και δεκάδες οργανώθηκαν και πραγματοποιήθηκαν τις επόμενες δεκαετίες.
Η επίσημη αναφορά μιας εκ των αποστολών διάσωσης συμπέραινε ότι ο Φόσετ είχε φτάσει στο ποταμό Kululene, όπου και έχασε τη ζωή του από τον αρχηγό των Ινδιάνων επειδή ένιωσε ότι ο Φόσετ τον προσέβαλε. Αυτή η εκδοχή φαίνεται ως η πιο πιθανή.
Ωστόσο, ο Φόσετ είχε πάντα στόχο να διατηρεί θετικές σχέσεις με τους αυτόχθονες και οι περισσότεροι ντόπιοι το επιβεβαίωναν. Μία άλλη πιθανότητα είναι ότι αυτός και ομάδα χάθηκαν σε κάποιο ατύχημα ή από ασθένεια ή από πνιγμό. Μια τρίτη εκδοχή είναι ότι έπεσαν θύματα ληστείας και δολοφονήθηκαν.
Στην περιοχή είχε γίνει επανάσταση λίγο πριν ξεκινήσει η αποστολή του Φόσετ και διάφοροι αντάρτες κρύβονταν στη ζούγκλα.
Σε πολλές περιπτώσεις, διάφορες αποστολές είχαν πέσει θύματα ληστείας και είχαν δολοφονηθεί από τους επαναστάτες.
Το 1952 οι ινδιάνοι Καλαπάλο της κεντρικής Βραζιλίας ανέφεραν ότι κάποιοι εξερευνητές είχαν περάσει από την περιοχή τους και δολοφονήθηκαν επειδή μίλησαν άσχημα στα παιδιά του χωριού. Εικάζεται ότι τα θύματα ήταν ο Πέρσυ Φόσετ, ο Τζακ Φόσετ και ο Ρίμελ.
Μετά από αυτή την έκθεση ένας βραζιλιάνος εξερευνητής, ο Ορλάντο βίλας Μπόας, ερεύνησε την περιοχή αυτή όπου και βρήκε ανθρώπινα οστά καθώς επίσης προσωπικά αντικείμενα, ένα μαχαίρι, κουμπιά και μικρά μεταλλικά αντικείμενα.
Τα οστά έγιναν αντικείμενο ιατροδικαστικής έρευνας. Ωστόσο, χωρίς το DNA των μελών της οικογένειας Φόσετ που αρνήθηκαν να δώσουν δείγμα δεν μπορούσε να υπάρξει επιβεβαίωση σχετικά με την ταυτότητα των οστών.
Τα οστά τώρα βρίσκονται στο ινστιτούτο ιατρικής του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο. Αν και η χαμένη πόλη Ζ του Φόσετ δεν έχει βρεθεί, έχουν βρεθεί ωστόσο διάφορες άλλες αρχαίες πόλεις στη ζούγκλα της Γουατεμάλας, της Βραζιλίας, της Βολιβίας και της Ονδούρας. Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας είναι πιθανό να βρεθεί μια μέρα και η θρυλική πόλη «Ζ».
Πού βρίσκεται ο «πύργος του διαβόλου». Ο θρύλος λέει ότι δημιουργήθηκε για να σωθούν οι άνθρωποι από επίθεση γιγαντιαίας αρκούδας. Οι Ινδιάνοι το θεωρούν ιερό μέρος… 
