ΠΗΓΗ: «Συναρπαστικές επιστημονικές ιστορίες, που δεν ειπώθηκαν ποτέ» Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος
Η Τζόζεφιν Γκάρις-Κόχραν ήταν δυσαρεστημένη με το προσωπικό της.
Πίστευε ότι όταν έπλεναν τις φίνες πορσελάνες της δεν τις πρόσεχαν αρκετά.
Με τον άντρα της είχαν συχνά καλεσμένους στο σπίτι και συνεχώς όλο και κάποια γωνίτσα έλειπε από κάποιο από τα πανάκριβα κομμάτια της.
Έτσι, η κοσμική κυρία από το Σέλμπιβιλ του Ιλινόις αποφάσισε αυθόρμητα να πλένει μόνη της τις πορσελάνες της.
Δεν άντεξε για πολύ.
Αποθαρρημένη από τη μισητή αγγαρεία, έφυγε από την κουζίνα και πέρασε στο γραφείο της, όπου βυθίστηκε σε μια πολυθρόνα για να σκεφτεί.
Εκεί, συνέλαβε την ιδέα μιας μηχανής που θα έπλενε αυτόματα τα πιατικά ψεκάζοντας τα με ζεστό νερό.
Ενθουσιασμένη με την έμπνευσή της, άρχισε να εργάζεται στην αποθήκη πίσω από το σπίτι της για να κατασκευάσει το πλυντήριο πιάτων της.
Μετά από λίγο καιρό μάλιστα, όταν πέθανε ο σύζυγος της και της άφησε τεράστια χρέη, συνέχισε να δουλεύει ακόμη πιο σκληρά.
Αφού κατασκεύασε το πρωτότυπο, άρχισαν οι διαμάχες με τους επαγγελματίες μηχανικούς του εργοστασίου που απέρριπταν τις ιδέες της απλώς και μόνο επειδή ήταν γυναίκα.
Αλλά τα κατάφερε.
Η μεγάλη ευκαιρία δόθηκε στην Κόχραν με την έκθεση Κολούμπια του Σικάγο, το 1893, που είχε εκατομμύρια επισκέπτες.
Όχι μόνο δούλεψαν στην έκθεση εννέα μηχανήματά της για να πλένουν χιλιάδες λερωμένα πιατικά κάθε μέρα, αλλά η εφεύρεσή της κέρδισε και το ανώτατο βραβείο από τους κριτές που αξιολόγησαν τα εκθέματα στο περίπτερο των μηχανημάτων.
Η μηχανή Γκάρις-Κόχραν για την πλύση πιατικών, η οποία πήρε ευρεσιτεχνία το 1886, έγινε το πρώτο εμπορικά πετυχημένο πλυντήριο πιάτων στον κόσμο.
Το αρχικό μηχάνημα της Κόχραν χρησιμοποιούσε συρμάτινες ραφιέρες για να συγκρατεί τα πιατικά μέσα σε έναν τροχό που περιστρεφόταν μέσα σε έναν χάλκινο βραστήρα. Η συσκευή μπορούσε να περιστρέφεται με μανιβέλα ή από κινητήρα.
Η Κόχραν φανταζόταν ότι θα είχε μεγάλη επιτυχία με τους κατασκευαστές σπιτιών, αλλά οι καλύτεροι πελάτες της αποδείχτηκαν τελικά τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια.
Πέθανε το 1912 και χρειάστηκε να περάσουν άλλα 40 χρόνια μέχρι να καταφέρει η εταιρείας τη, η σημερινή KitchenAid, να υλοποιήσει το όνειρό της και να μετατρέψει το πλυντήριο πιάτων σε οικιακή συσκευή της καθημερινότητας.
ΠΗΓΗ: «Συναρπαστικές επιστημονικές ιστορίες, που δεν ειπώθηκαν ποτέ» Rick Beyer, εκδόσεις Κλειδάριθμος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
