Στη συμβολή της Ιεράς Οδού και Μεγάλου Αλεξάνδρου άνοιξε το πρώτο καφενείο της Αθήνας.
Ήταν 1834, ο Βασιλιάς Όθωνας μόλις είχε έρθει στην Αθήνα και είχε ξεκινήσει το φιλόδοξο σχέδιο για την ανοικοδόμηση της πόλης.
Παράλληλα με την ανέγερση σημαντικών κτιρίων, το κέντρο γέμισε με καφενεία.
Εκεί συγκεντρώνονταν οι Αθηναίοι για να σχολιάσουν την ασταθή πολιτική κατάσταση και τα οικονομικά της χώρας.
Το «Πράσινο Δεντρί» ξεχώριζε από τα κλασσικά καφενεία της Αθήνας. Στην είσοδο του υπήρχε κρεμασμένη μια ταμπέλα με ένα δέντρο.
Λειτουργούσε στα πρότυπα των ευρωπαϊκών λεσχών
Οι θαμώνες είχαν την ευκαιρία να ακούν όπερα και να χορεύουν υπό τους ήχους ευρωπαϊκών τραγουδιών.
Υπήρχαν αίθουσες ξιφασκίας και εστιατορίου για να τρώνε οι πελάτες το πρωινό τους.
Ιδιοκτήτες του ήταν δύο Βαυαροί και οι πιο συχνοί θαμώνες ήταν άνθρωποι από τον περίγυρο του Βασιλιά.
Στρατιωτικοί από την φρουρά του, διπλωμάτες και αρχιτέκτονες.
Η βαυαρική παρουσία στην Αθήνα ήταν πολύ έντονη εκείνη την περίοδο.
Συχνός πελάτης ήταν και ο ίδιος ο Βασιλιάς Όθωνας που έβρισκε ευκαιρία να παίξει με τους ομοεθνείς του, το γερμανικό παιχνίδι Γκέγκελ Μπαν.
Την παρουσία τους στις αίθουσες του καφενείου έκαναν και ρομαντικοί ποιητές και συγγραφείς, οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα να πίνουν τον καφέ τους και παράλληλα να διαβάζουν, καθώς λειτουργούσε και αναγνωστήριο.
Ο Παράσχος, ο Βασιλειάδης και ο Παπαρρηγόπουλος ήταν μερικοί από αυτούς.
Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα καφενεία της πόλης στο «Πράσινο δεντρί» πήγαιναν και γυναίκες.
Τα βράδια στηνόντουσαν μεγάλα γλέντια όπου έρεε άφθονη μπύρα.
Οι Βαυαροί έφερναν το αγαπημένο τους ποτό κατευθείαν από το Μόναχο και το διατηρούσαν κρύο με το χιόνι της Πάρνηθας.
Το στέκι των φιλοβασιλικών, όπως το αποκαλούσαν πολλοί, άρχισε να χάνει την αίγλη του μετά το τέλος της μοναρχίας του Όθωνα το 1862.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από το Βιβλίο «Αθήνα. Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία», Θ. Γιοχάλας, Τ. Καφετζάκη, εκδ. ΕΣΤΙΑ
