Η αυτοσυγκράτηση έχει ιδιαίτερη σημασία για την εξέλιξη του χαρακτήρα. Από αυτή εξαρτάται το κατά πόσο οι επιλογές που θα κάνεις στη ζωή σου θα είναι επιτυχείς.
Αυτό πίστευε ο Γουόλτερ Μίτσελ, καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και προσπάθησε να το αποδείξει με το πείραμα του ζαχαρωτού.
Στο πείραμα συμμετείχαν παιδιά πέντε ετών και διεξήχθη τη δεκαετία του 1960.
Ο καθηγητής έμπαινε στο δωμάτιο με το παιδί και του πρόσφερε την αγαπημένη του λιχουδιά, ένα ζαχαρωτό.
Στη συνέχεια του έλεγε ότι μπορεί να το φάει αμέσως, εάν όμως περίμενε 15 λεπτά θα το αντάμειβε με άλλο ένα.
Ο καθηγητής έβγαινε έξω από το δωμάτιο και περίμενε την αντίδραση του παιδιού.
Μερικά από τα παιδιά άρπαζαν το γλυκό αμέσως, μερικά προσπαθούσαν να αντισταθούν χωρίς να τα καταφέρουν ενώ πολύ λίγα περίμεναν μέχρι να επιστρέψει και να τους δώσει το έπαθλο τους.
Ο Μίτσελ όμως για να επιβεβαιώσει τα συμπεράσματα της έρευνας παρακολούθησε τη πορεία των παιδιών στη διάρκεια των χρόνων.
Αυτό που παρατήρησε ήταν ότι τα παιδιά που δεν επέδειξαν αυτοέλεγχο και έφαγαν κατευθείαν το ζαχαρωτό εξελίχτηκαν σε ενήλικες χωρίς αυτοπεποίθηση και χωρίς ιδιαίτερες επαγγελματικές και σχολικές επιτυχίες.
Αντίθετα, τα παιδιά που αντιστάθηκαν στο πειρασμό μετατράπηκαν σε πιο ώριμους και κοινωνικούς ενήλικες με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και ήταν λιγότερο επιρρεπής στους εθισμούς.
Ο Μίτσελ μέσα από ένα απλό πείραμα έβγαλε ένα σημαντικό συμπέρασμα, το να καταφέρνεις να ελέγχεις το εαυτό σου σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία. Αρκεί κάποιος να μπορεί να μείνει με το γλυκό στο χέρι για 15 λεπτά…
