Η προπαγάνδα στη ναζιστική Γερμανία ήταν το ισχυρότερο «όπλο» της ηγεσίας των Ναζί για να πείσουν τον γερμανικό λαό να δείξει τυφλή εμπιστοσύνη, αλλά και για να τον προετοιμάσουν για τις φρικαλεότητες που ακολούθησαν.
Ειδικά το μίσος για τους Εβραίους καλλιεργήθηκε από πολύ νωρίς στα παιδιά μέσα στην οικογένεια, αλλά και τα σχολεία μέσα από διάφορα παιχνίδια και παιδικά βιβλία.
Στρατιώτες και κούκλες – ναζί, ακόμη κι ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, που το ταμπλό του είναι μια σβάστικα, είναι κάποια απο τα παιχνίδια που είχαν δημιουργήσει οι Ναζί και εκτίθενται στο μουσείο.
Το καλοκαίρι του 2017, παρουσιάστηκε μία κοινή έκθεση της Ιστορικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης και του μουσείου Ρέντελ, με τίτλο «Αντισημιτισμός 1919 – 1939,» όπου δημοσιεύθηκαν σχετικά ντοκουμέντα.
«Η ρητορική του μίσους που στρέφεται κατά μιας συγκεκριμένης ομάδας – σε αυτή την περίπτωση κατά των Εβραίων – μπορεί να διαπεράσει τον εθνικό διάλογο για να γίνει κάτι ‘κανονικό’ για τους απλούς ανθρώπους», είχε δηλώσει η πρόεδρος της Ιστορικής Εταιρίας της Νέας Υόρκης, Λουίζ Μίρερ.
Τα γεμάτα μίσος παιχνίδια που φτιάχτηκαν για μικρά παιδιά δεν ήταν τα μόνα, καθώς τα βιβλία στα σχολεία ήταν αυτά που «θύμιζαν» καθημερινά στα παιδιά την «ανωτερότητα» της άριας φυλής και τον «υπανθρωπισμό» των Εβραίων.
Βιβλίο το οποίο είχε εκδοθεί το 1938 με τίτλο «Το δηλητηριώδες μανιτάρι«, έγραφε μέσα μεταξύ άλλων: «Όπως συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα δηλητηριώδες μανιτάρι από ένα εδώδιμο, έτσι είναι συχνά πολύ δύσκολο να αναγνωρίσει έναν Εβραίο ως ποινικό και απατεώνα».
Η Μίρερ τόνισε ότι, ο αντισημιτισμός έπρεπε να «περάσει» πολύ γρήγορα στα παιδιά μέσα απο τα σχολικά βιβλία και να «εκπαιδευτούν» όσο το δυνατόν καλύτερα.
Πολλά αντικείμενα, όπως τασάκια ή διακοσμητικά, απεικόνιζαν τους Εβραίους με τέτοιο τρόπο ώστε να προκαλούν απέχθεια στα μικρά παιδιά.
Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες στις αίθουσες διδασκαλίας, σπαταλούσαν πολλές ώρες «ποτίζοντας» τα παιδιά με μίσος και απέχθεια προς τους Εβραίους.
Όπως είχε πει η Μίρερ στην ενδιαφέρουσα εκείνη έκθεση, «μέσω μιας τέτοιας προπαγάνδας μπορεί να χάσεις κάθε ικανότητα να αισθανθείς φρίκη και τελικά πιστεύεις (το αντικείμενο της προπαγάνδας). Το να εκτίθεσαι σε τέτοιες άθλιες συγκρίσεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε οδηγεί στο τέλος να σου φαίνεται φυσιολογικό να συγκρίνεις έναν Εβραίο με ένα δηλητηριώδες μανιτάρι»
Συνεχίζοντας η Μίρερ, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι, τα παιδικά βιβλία ήταν ένα αποτελεσματικό εργαλείο για να πεισθούν οι Γερμανοί ότι οι Εβραίοι ήταν «δηλητηριώδεις για τη χώρα τους».
«Οι νεοσύλλεκτοι νεολαίοι του Χίτλερ ήταν φανατικοί». Τα παιδιά που εκτέθηκαν σε αυτά τα βιβλία έγιναν αργότερα στρατιώτες», είχε τονίσει ο ιδρυτής του Μουσείου για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Βοστόνη, Κένεθ Ρέντελ.
Πληροφορίες αντλήθηκαν απο smisthonian.com και tvxs.gr
Διαβάστε επίσης: 
Ο Ναζί που έσωσε χιλιάδες Κινέζους από τους Ιάπωνες κατακτητές που έσφαζαν, βίαζαν και μάθαιναν ξιφασκία πάνω σε άοπλους αιχμαλώτους. Ο ναζί επιχειρηματίας ενημέρωσε τον Χίτλερ και αμέσως τον συνέλαβε η Γκεστάπο…
