Το 1954, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε ήδη αποκτήσει διεθνή φήμη ως συγγραφέας. Σε ηλικία 55 ετών πλέον, παρά την αναγνωσιμότητα και την επιτυχία, είχε ανασφάλειες. Ήθελε να αποδείξει παρέμενε πάντα ακμαίος και δυνατός.
Το σαφάρι στην Αφρική και η πτώση με το αεροσκάφος
Τον Ιανουάριο του 1954 ταξίδεψε στην Αφρική με τη σύζυγό του Μαίρη Γουέλς και φίλους για να κάνουν σαφάρι.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια πτήσης από την Κένυα προς το βελγικό Κονγκό, άρχισαν να συμβαίνουν γεγονότα, τα οποία αν αποφάσιζε να τα συμπεριλάβει σε κάποιο μυθιστόρημα του, θα είχε κατηγορηθεί για υπερβολή.
Το αεροπλάνο έπεσε σε σμήνος άγριων πουλιών. Ο έλικας παρουσίασε βλάβη και συνετρίβη στους καταρράκτες «Βικτώρια».
Οι επιβαίνοντες δεν τραυματίστηκαν. Ο Χέμινγουεϊ διέκρινε με την άκρη του ματιού του ένα πλοιάριο δεμένο στην προβλήτα του Νείλου. Με αυτό μεταφέρθηκαν στην περιοχή Μουτιάμπα και κανόνισαν να μεταβούν στο Έντεμπε με μικρότερο αεροσκάφος.
Η πυρκαγιά κατά την απογείωση και ο βαρύς τραυματισμός
Τίποτα δεν προμήνυε ότι κάτι θα πάει στραβά αυτή τη φορά.
Ωστόσο, λίγο πριν απογειωθεί το αεροσκάφος, οι ρόδες χτύπησαν σε πέτρες και λακκούβες και ξέσπασε φωτιά.
Ο Χέμινγουεϊ κατάφερε να ανοίξει την πόρτα με κουτάλα, αλλά τραυματίστηκε σοβαρά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Ναϊρόμπι.
Εκεί διαπιστώθηκε ότι είχε προσωρινή απώλεια ακοής από το αριστερό αυτί, προσωρινή απώλεια όρασης από το αριστερό μάτι, παράλυση των νεύρων του ενός χεριού, εξάρθρωση ώμου και ποδιού, έναν σπασμένο σπόνδυλο και ρήξη ήπατος και νεφρού.
Ο συγγραφέας δεν πτοήθηκε. Η μοίρα, όμως, του επιφύλασσε κι άλλες περιπέτειες.
Τα εγκαύματα και η επιβάρυνση της υγείας του
Ένα μήνα μετά την ανάρρωση του, ο συγγραφέας έπεσε σε φωτιά και έπαθε εγκαύματα δευτέρου βαθμού σε όλο το κορμί. Παράλληλα με τη νοσηλεία του σε νοσοκομείο της Βενετίας, η «θεραπεία» που εφάρμοσε ήταν ο αυτοσαρκασμός για τα όλα όσα του είχαν συμβεί.
Παρά τη σοβαρή του κατάσταση, αψήφησε τους γιατρούς και ταξίδεψε στο Μιλάνο και τη Μαδρίτη για να παρακολουθήσει θεατρικές παραστάσεις.
Στη συνέχεια, αν και καταπονημένος, βρέθηκε στη Σαραγόσα για να παραστεί σε ταυρομαχίες.
Αυτά τα ταξίδια ωστόσο, είχαν ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση της υγείας του. Ο Χέμινγουεϊ κατέρρευσε και δεν κατόρθωσε να μεταβεί στη Σουηδία λίγους μήνες αργότερα, για να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ.
«Ο συγγραφέας οφείλει να προσπαθεί να φτάσει εκεί που δεν μπορεί να φτάσει, εκεί όπου κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει», είχε γράψει μεταξύ άλλων στην επιστολή που είχε στείλει στη Σουηδική Ακαδημία για να διαβαστεί στην τελετή απονομής των βραβείων.
Τα τελευταία χρόνια και η διάγνωση που οδήγησε στην αυτοκτονία
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, οι σωματικές του δυνάμεις τον είχαν εγκαταλείψει, όχι μόνο λόγω των απανωτών ατυχημάτων, αλλά και λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ.
Λέγεται μάλιστα, ότι κάθε πρωί έπινε παγωμένη σαμπάνια για να λειτουργήσει.
Ο Χέμινγουεϊ αρνείτο να δεχτεί την σκληρή πραγματικότητα των γηρατειών. Είχε κλειστεί στον εαυτό του και συχνά κυριευόταν από εμμονές.
«Προτιμούσα εκατό φορές να γινόμουν κομμάτια, όπως στην Αφρική, παρά να νιώθω αυτό το συναίσθημα», είχε εκμυστηρευτεί σε φίλους του.
Η διάγνωση ότι έπασχε από υπερτροφία του ήπατος και διαβήτη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Το πρωί της 2ας Ιουλίου του 1961, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ αυτοκτόνησε με κυνηγετική καραμπίνα στο κρεβάτι του. Όπως είχε πει: «Όποιος πεθαίνει φέτος, απαλλάσσεται για του χρόνου».
Αντλήθηκε υλικό από τα «ΙΣΤΟΡΙΚΑ» της Ελευθεροτυπίας
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν. Ο συγγραφέας του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών». Αποκάλεσε τον Χίτλερ, «βλάκα με κόκκινη μούρη» και αρνήθηκε στους Beatles να κάνουν ταινία το έργο του!…
