ΠΗΓΗ: Το βιβλίο ολικής άγνοιας, Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
Το γραμματόσημο Penny Black είναι ξεχωριστό – όχι λόγω σπανιότητας, αλλά εξαιτίας της ευρείας κυκλοφορίας του.
Στην πορεία του χρόνου έχει κυκλοφορήσει ο αστρονομικός αριθμός των 60 εκατομμυρίων αντιτύπων του Penny Black.
Πολλά έχουν διασωθεί άθικτα. Κι αυτό επειδή στη βικτωριανή εποχή δεν χρησιμοποιούντο φάκελοι, αλλά οι επιστολές γράφονταν στη μια πλευρά της σελίδας, η οποία στη συνέχεια διπλωνόταν και σφραγιζόταν.
Έτσι η διεύθυνση και το γραμματόσημο βρίσκονταν στην πίσω πλευρά της ίδιας της επιστολής. Αν κάποιος διατηρούσε στο αρχείο του την επιστολή, διέσωζε και το γραμματόσημο.
Σε περίπτωση που διαθέτετε στην συλλογή σας ένα Penny Black, θα είστε τυχεροί αν καταφέρετε να το πουλήσετε για περισσότερα από 118 ευρώ. Ακόμη και αυτή η τιμή είναι μάλλον υψηλή, λαμβάνοντας υπ΄όψιν πόσα παρόμοια γραμματόσημα υπάρχουν.
Η τιμή τους διατηρείται τεχνητά σε υψηλά επίπεδα από συλλέκτες που κατέχουν εκατοντάδες γραμματόσημα Penny Black και τα διακινούν στην αγορά σε αραιά διαστήματα.
Το ακριβότερο γραμματόσημο στον κόσμο, το Treskilling Yellow, δημοπρατήθηκε στη Ζυρίχη το 1996 έναντι 2,88 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων και κατόπιν στη Γενεύη, τον Μάιο του 2010, σε τιμή που δεν ανακοινώθηκε, καθώς οι συμμετέχοντες δεσμεύθηκαν να μην το αποκαλύψουν.
Το διασημότερο σπάνιο γραμματόσημο είναι το φούξια βρετανικό Γκουϊάνα του ενός σεντ από το 1856, το οποίο φυλάσσεται σε θησαυροφυλάκιο μετά την τελευταία φορά που άλλαξε ιδιοκτήτη, το 1980.
Ο βαθύπλουτος ιδιοκτήτης του, Τζον Ντιπόν, κληρονόμος της περιουσίας των χημικών Ντιπόν, εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης για φόνο ενός ολυμπιονίκη παλαιστή.
Το ακριβότερο βρετανικό γραμματόσημο είναι ένα Pen my Red που τυπώθηκε από την τυπογραφική πλάκα υπ’αριθμόν 77.
Η πλάκα 77 ήταν αλλοιωμένη, με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν ελάχιστα ελαττωματικά γραμματόσημα.
Απ’όσο γνωρίζουμε, έχουν διασωθεί μόλις έξι. Ένα βρίσκεται στη συλλογή Τάμπλινγκ στη βρετανική βιβλιοθήκη και η αξία του υπολογίζεται στα 141.000 ευρώ.
Τα πρώτα γραμματοκιβώτια
Μέχρι ο σερ Ρόουλαντ Χιλ, ο κοινωνικός αναμορφωτής και διοικητής των βασιλικών ταχυδρομείων, να κυκλοφορήσει το Penny Black το 1840, τα ταχυδρομικά τέλη πλήρωνε ο παραλήπτης και όχι ο αποστολέας.
Ο σερ Χιλ εισήγαγε τους ταχυδρομικούς κώδικες. Χώρισε το Λονδίνο σε δέκα διαμερίσματα, με βάση τις ενδείξεις της πυξίδας.
Κάθε διαμέρισμα διέθετε κεντρική υπηρεσία και βρισκόταν σε ακτίνα 19 χιλιομέτρων από το κέντρο του Λονδίνου.
Τα πρώτα γραμματοκιβώτια τοποθετήθηκαν στο Τζέρσι, χάρη στον συγγραφέα Άντονυ Τρόλοπ. Το 1852 ο Χιλ έστειλε τον Τρόλοπ στα νησιά της Μάγχης, για να βελτιώσει τη συλλογή της αλληλογραφίας, δεδομένης της απροσδιόριστης ώρας απόπλου των πλοίων που μετέφεραν τους ταχυδρομικούς σάκους.
Ο Τρόλοπ πρότεινε τη χρήση μιας «στήλης υποδοχής αλληλογραφίας», που θα επέτρεπε τη συλλογή των γραμμάτων, όποτε υπήρχε δρομολόγιο.
Το πρώτο κουτί, που τοποθετήθηκε τον Νοέμβριο του 1852, ήταν χρώματος λαδί. Το μέτρο αποδείχθηκε τόσο αποτελεσματικό, ώστε τα βασιλικά ταχυδρομεία εγκατέστησαν κουτιά σε όλη τη χώρα.
Μέχρι το 1874 οι άνθρωποι έπεφταν τόσο συχνά πάνω στα λαδί κουτιά, ώστε κρίθηκε σκόπιμο να αλλάξουν χρώμα κι έτσι έγιναν κόκκινα.
Τα βρετανικά ταχυδρομεία εξακολουθούν να έχουν κατοχυρωμένο το χρώμα ως «κόκκινο γραμματοκιβωτίου».
ΠΗΓΗ: Το βιβλίο ολικής άγνοιας, Τζον Λόϋντ & Τζον Μίτσινσον, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
