ΠΗΓΗ: “Οι χειρότερες εφευρέσεις της Ιστορίας και οι άνθρωποι που τις επινόησαν” Eric Chaline, εκδόσεις Κλειδάριθμος
Ενώ υπάρχουν ακόμη εφευρέτες που εξακολουθούν να προσπαθούν να βελτιώσουν την ανθρωποκίνητη πτήση, υπήρξαν και πολλοί που συνειδητοποίησαν ότι η ανθρώπινη δύναμη από μόνη της δεν θα αρκεί ποτέ για πτήση διαρκείας και αναζήτησαν άλλους τρόπους για να ξεφύγουν από τα δεσμά της βαρύτητας.
Το ενδεχόμενο να αποτύχει, να τραυματιστεί ή ακόμη και να σκοτωθεί δεν εμπόδισε έναν Κινέζο επίδοξο αστροναύτη του 16ου αιώνα, που δεν επιχείρησε απλώς την πρώτη πτήση, αλλά κυριολεκτικά να χρησιμοποιήσει τη μεσαιωνική κινεζική πυραυλική τεχνολογία για να ταξιδέψει στη Σελήνη.
Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, η πυραυλική χρησιμοποιήθηκε – με κυμαινόμενη επιτυχία- και ως προσωπικό μέσο κίνησης, με ρουκέτες και με φορητές συσκευές αεριώθησης.
Η εφαρμογή της πυραυλικής τεχνολογίας για πολεμικούς σκοπούς προχώρησε σταθερά από τα εμπρηστικά βέλη της μεσαιωνικής Κίνας στους σημερινούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBM) που μπορούν να προκαλέσουν πυρηνικό ολοκαύτωμα σε όλον τον πλανήτη.
Οι Κινέζοι ανέπτυξαν πρωτόγονους προγόνους των πυραύλων γύρω στα 1200 μ. Χ.
Μισό αιώνα αργότερα, οι πύραυλοι έφταναν σε απόσταση 400 μέτρων χάρη σε ένα ιδιαίτερο είδος μαύρης πυρίτιδας “για πτήση” και, τον 14ο αιώνα πια, οι Κινέζοι είχαν αναπτύξει πολυώροφους πυραύλους με πολλές πολεμικές κεφαλές και προωθητές πυραύλων πολύ όμοιους με τους σημερινούς και τις διαστημικές ρουκέτες.
“Ρουκετάνθρωπος”
Γύρω στα 1.500 μ.Χ., ένας Κινέζος αξιωματούχος που ονομαζόταν Γουάν Χου ονειρεύτηκε να πετάξει μέχρι τη Σελήνη χρησιμοποιώντας 47 ρουκέτες δεμένες σε μια ψάθινη πολυθρόνα.
Την καθορισμένη ημέρα για την πρώτη “διαστημική πτήση”, ο Γουάν κάθισε στην πολυθρόνα, ντυμένος περίλαμπρα για να τιμήσει το γεγονός, και έδωσε διαταγή σε 47 υπηρέτες να ανάψουν ταυτόχρονα τα φίλτρα των πυραύλων-και αναμφίβολα, να το βάλουν γρήγορα στα πόδια.
Τα φιτίλια κάηκαν και ακολούθησε μια τρομακτική έκρηξη.
Όταν καθάρισε ο καπνός, ο Γουάν είχε εξαφανιστεί. Σε μια εκδοχή της ιστορίας, δεν βρέθηκε ίχνος από τον επίδοξο αστροναύτη ή την πολυθρόνα του και ο συγγραφέας φαντάστηκε ότι θα έπρεπε να έζησε από εκεί και πέρα στη Σελήνη.
Το 2004 στην εκπομπή “Μύθος η Πραγματικότητα” του Discovery channel, προσπάθησαν να αναδημιουργήσουν την πρωτοποριακή πτήση του Γουάν Χου χρησιμοποιώντας υλικά που δεν ήταν διαθέσιμα την εποχή του Γουάν.
Στην πρώτη τους απόπειρα, έγινε μια τεράστια έκρηξη και όταν καθάρισε ο καπνός, είχαν εξαφανιστεί εντελώς και η πολυθρόνα και ο Μπάστερ, το ανδρείκελο δοκιμών.
Πολύ προσεκτική έρευνα όμως ανακάλυψε απομεινάρια του άσχημα καρβουνιασμένου Μπάστερ και της πολυθρόνας διάσπαρτα γύρω από την εξέδρα εκτόξευσης. Αλλά και οι επόμενες προσπάθειες με σύγχρονους πυραύλους, επίσης απέτυχαν παταγωδώς και απέδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο άμοιρος Γουάν δεν απογειώθηκε στο στερέωμα αλλά απλώς εξαφανίστηκε από την ορμή της έκρηξης.
Οι ρουκέτες των Μογγόλων
Ενώ οι καλοπροαίρετες εφαρμογές της πυραυλικής – αποστολής δορυφόρων και επανδρωμένων πτήσεων στο διάστημα για επιστημονικούς σκοπούς – χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι τα μισά του 20ου αιώνα, οι στρατιωτικές εφαρμογές της έχουν μακρά και δολοφονική ιστορία.
Η κινεζική πυραυλική τεχνολογία έφτασε στη Δύση από τους Μογγόλους, που χρησιμοποίησαν «ρουκέτες» εναντίον των Ούγγρων το 1241 και από τους Οθωμανούς Τούρκους που εκτόξευσαν τις πρωτόγονες αυτές ρουκέτες, εναντίον της Κωνσταντινούπολης το 1453.
Ο Ινδός Τίπου Σουλτάν (1750-1799) χρησιμοποίησε ρουκέτες κατά τα τέλη του 18ου αιώνα για να αναχαιτίσει τους Βρετανούς ενώ, τον 19ο αιώνα, χρησιμοποίησε ρουκέτες στον αγγλοαμερικανικό πόλεμο, στη μάχη της Βαλτιμόρης το 1814. Τα βλήματα που εκτοξεύτηκαν σε εκείνη τη μάχη μνημονεύονται με τη φράση “κόκκινη λάμψη ρουκετών” στον αμερικανικό εθνικό ύμνο “Αστερόεσσα σημαία”.
Οι μεγαλύτερες εξελίξεις στην πυραυλική σημειώθηκαν τις δύο δεκαετίες πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1926 ο Ρόμπερτ Γκόνταρντ κατασκεύασε τον πρώτο πύραυλο με υγρά καύσιμα αυξάνοντας έτσι σημαντικά την εμβέλεια και την ταχύτητα πυραύλων.
Ο γερμανικός στρατός άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τους πυραύλους τη δεκαετία του 1930 και στα ερευνητικά γραφεία του εργάστηκε ανάμεσα σε άλλους ο λαμπρός νεαρός Βέρνερ φον Μπράουν, που έγινε αργότερα επικεφαλής του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ.
ΠΗΓΗ: “Οι χειρότερες εφευρέσεις της Ιστορίας και οι άνθρωποι που τις επινόησαν” Eric Chaline, εκδόσεις Κλειδάριθμος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Το πρώτο πειραματόζωο που πήγε στο διάστημα δεν ήταν μια σκυλίτσα, αλλά ένα ενοχλητικό έντομο που επέστρεψε σώο…
