Ο Κιμ Πικ αδυνατούσε να καλύψει τις καθημερινές του ανάγκες, αλλά θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια το περιεχόμενο των 12.000 βιβλίων που είχε διαβάσει στη ζωή του! Ήταν ο πραγματικός «Άνθρωπος της βροχής», τον οποίο υποδύθηκε ο Ντάστιν Χόφμαν το 1988 στην ομώνυμη ταινία και ενέπνευσε τον σεναριογράφο να γράψει την ιστορία του.
O Κιμ Πικ θεωρείται ένας από τους πιο γνωστούς αυτιστικούς Σαβάντ, οι οποίοι ενώ ‘έχουν χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης από το μέσο όρο, εμφανίζουν πολύ υψηλές δυνατότητες σε άλλους τομείς.
Η ιστορία του αληθινού «ανθρώπου της βροχής»
Η ζωή του ξεκίνησε με δυσκολίες. Γεννήθηκε, χωρίς τον ιστό του εγκεφάλου που συνδέει το αριστερό με το δεξί ημισφαίριο.
Σε ηλικία δύο χρονών εξετάστηκε από νευρολόγο, ο οποίος κατέληξε πως το βρέφος δε θα ήταν ποτέ ικανό ούτε να μιλήσει ούτε να διαβάσει και ν΄ασκήσει άλλες βασικές δεξιότητες. H αναπηρία του ήταν τόσο σοβαρή που οι γιατροί πρότειναν να περάσει την υπόλοιπη ζωή του σε ίδρυμα.
Ο πατέρας του δεν άκουσε τη συμβουλή του γιατρού, έζησε μαζί του και τον είδε να αναπτύσσει εντυπωσιακές ικανότητες.
Η διανοητική του αναπηρία είχε διαγνωστεί από πολύ μικρή ηλικία.
Παρόλα αυτά, ο Κιμ μπορούσε να αποστηθίζει τεράστιο αριθμό πληροφοριών από τα βιβλία που διάβαζε και ολοκλήρωνε μόλις σε μία ώρα,ενώ ήταν μόλις δυο χρονών.
Η ταχύτητα αυτή εξηγείται από την ικανότητα του να διαβάζει δύο σελίδες ταυτόχρονα, σκανάροντας τη μία σελίδα με το δεξί μάτι και την άλλη με το αριστερό! Ήταν μια κινητή εγκυκλοπαίδεια. Ο πατέρας του τον χαρακτήριζε «Kimputer», καθώς με τις γνώσεις του μπορούσε να απαντήσει σε ερωτήσεις 15 διαφορετικών πεδίων από Ιστορία, Γεωγραφία και Αθλητισμό μέχρι τη Λογοτεχνία του Σέξπιρ, τη Βίβλο και διαστημικά προγράμματα!
Χαρακτηρίστηκε ως το «Έβερεστ της μνήμης»
Παθιασμένος με τη αριθμητική, εντυπωσίαζε με τις δυνατότητες του στους υπολογισμούς. Αν γνώριζε την ημερομηνία των γενεθλίων κάποιου, μπορούσε αμέσως να υπολογίσει την ημέρα που γεννήθηκε, την ημέρα που έπεφταν φέτος τα γενέθλια του και την ημέρα των γενεθλίων του στα 65, δηλαδή την ημέρα συνταξιοδότησης στην Αμερική.
Μέχρι την ηλικία των τεσσάρων χρόνων δεν μπορούσε να περπατήσει, ενώ σε όλη τη ζωή του ήταν ανήμπορος να καλύψει βασικές καθημερινές ανάγκες. Η αναπτυξιακή του αναπηρία τον εμπόδιζε να κάνει μπάνιο μόνος του, να ανάψει έναν διακόπτη και να μπορεί να κουμπώνει το πουκάμισο του.
Δεν πτοήθηκε από τις αδυναμίες του. Μαζί με τον πατέρα του Φραν, γύρισαν όλο τον κόσμο για να μοιραστούν την ιστορία του Κιμ, ενός ανθρώπου που κατάφερε να υπερπηδήσει αναπηρίες και προβλήματα που φάνταζαν αν όχι άλυτα τουλάχιστον δυσεπίλυτα.
«Δεν χρειάζεται να είσαι ανάπηρος για να είσαι διαφορετικός. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός», ήταν το μότο του.
Πώς ο Κιμ Πικ έγινε η έμπνευση της ταινίας;
Είχε αποδεχτεί την αναπηρία του. Συμμετείχε σε σεμινάρια εκπαίδευσης για ανθρώπους με αναπηρία. Έως το 1984 ζούσε στην αφάνεια, μέχρι που συμμετείχε σε ένα συνέδριο στο Τέξας, στο οποίο λάμβαναν μέρος άτομα με διανοητική υστέρηση. Μια τυχαία γνωριμία στο συνέδριο έμελλε να του αλλάξει τη ζωή.
Ο Μπάρι Μόροου, ο σεναριογράφος της ταινίας «Ο άνθρωπος της βροχής» ήταν και αυτός προσκεκλημένος στο συνέδριο. Είχε ασχοληθεί και στο παρελθόν με ιστορίες ανθρώπων με διανοητική υστέρηση γράφοντας το σενάριο για την τηλεοπτική ταινία «Bill». Αυτός ήταν και ο λόγος που συμμετείχε στο φόρουμ όπου γνώρισε τον Κιμ και εντυπωσιάστηκε από τις ικανότητές του.
O σεναριογράφος παρατήρησε τον Κιμ να διορθώνει τους ταχυδρομικούς κώδικες στη λίστα των προσκεκλημένων, να δίνει οδηγίες για πόλεις και μέρη που δεν είχε επισκεφθεί ποτέ ενώ παράλληλα να συζητά μαζί του για την Αμερικανική Επανάσταση και τους πολέμους της Κορέας και του Βιετνάμ. Ο Μόροου μαγεύτηκε, εμπνεύστηκε και αποφάσισε να γράψει ένα σενάριο βασισμένο στις ικανότητες του Κιμ Πικ.
Η επιτυχία της ταινίας
» Ο Άνθρωπος της Βροχής» προβλήθηκε το 1988. Διηγήθηκε την ιστορία ενός αυτιστικού ο οποίος ιδρυματοποιήθηκε από πολύ μικρή ηλικία μέχρι που συνάντησε τον αδερφό του. Τα δύο αδέρφια δεν γνώριζαν ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Όταν όμως ο πατέρας τους πέθανε και άφησε την περιουσία του στο ίδρυμα όπου έμενε το αυτιστικό παιδί, ο επιχειρηματίας αδερφός του τον απήγαγε και ξεκίνησαν ένα ταξίδι μαζί. Σκοπός ήταν να πάρει τα χρήματα της διαθήκης.
Ο Ντάστιν Χόφμαν, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων γνωρίστηκε με τον πραγματικό «άνθρωπο της βροχής», πέρασε χρόνο μαζί του και προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την καθημερινότητα του.
«Υποσχέσου μου ένα πράγμα για αυτό το παιδί, μοιράσου την ιστορία του με τον κόσμο», είπε ο Χόφμαν στον πατέρα του Κιμ.
Η ταινία απέσπασε τέσσερα βραβεία Όσκαρ και ανάμεσα σε αυτά ήταν και το βραβείο Ά ανδρικού ρόλου για τον πρωταγωνιστή Χόφμαν. «Μπορεί εγώ να είμαι ο σταρ, αλλά εσύ είσαι ο παράδεισος», είπε ο Χόφμαν στον πραγματικό πρωταγωνιστή της ιστορίας.
Ο «άνθρωπος της βροχής» μπορούσε να κοιτάζει τον κόσμο στα μάτια
Η ζωή του Κιμ άλλαξε ριζικά. Σύμφωνα με τον πατέρα του ο Κιμ πριν την ταινία σπάνια κοιτούσε κάποιον στα μάτια. Η αναπαραγωγή της ταινίας και η δημοσιοποίηση της ιστορίας του τον έκανε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να δέχεται καθημερινά αιτήσεις για να συμμετέχει σε συνέδρια, να ξετυλίγει το ταλέντο του και να μοιράζεται με τον κόσμο πως μετέτρεψε τις αδυναμίες του σε δυνατότητες.
Είχε πάντα μαζί του το χρυσό αγαλματίδιο που ο Χόφμαν του είχε χαρίσει, το οποίο πλέον αναφέρεται ως το βραβείο που «έχει αγαπηθεί περισσότερο από κανένα άλλο», καθώς έχει περάσει από τα χέρια 400.000 ανθρώπων, με τους οποίους ο Κιμ έχει συναναστραφεί.
Ο Μόροου με επηρέασε όσο κανένας άλλος άνθρωπος. Έγινα «ο άνθρωπος της βροχής», είπε σε μια ομιλία του ο Κιμ Πικ
Το 2004 η ΝASA εξέτασε τον Κιμ χρησιμοποιώντας σχεδιασμένη τεχνολογία που μπορούσε να αξιολογήσει τις επιδράσεις των διαστημικών ταξιδιών στον εγκέφαλο. Τα τελευταία ιατρικά τεστ έδειξαν πως ο Κιμ Πικ δεν έπασχε από αυτισμό, αλλά από μια σπάνια γενετική ανωμαλία η οποία επηρέαζε την κινητικότητα και τη διανοητική του ικανότητα. Του προσέφερε όμως μια εξαιρετικά ισχυρή μνήμη.
Ο πραγματικός «άνθρωπος της βροχής» πέθανε το 2009 σε ηλικία 58 χρόνων από καρδιακή προσβολή σε νοσοκομείο του Σολτ Λέικ στη Γιούτα .
Διαβάστε ακόμη στη «ΜτΧ»: Πεταλούδας. Η αληθινή ιστορία της ταινίας που πρωταγωνίστησαν ο Στηβ Μαν Κουήν και ο Ντάστιν Χόφμαν. Ο δραπέτης που κρύφτηκε 23 χρόνια και έγραψε το περίφημο βιβλίο σε τρεις εβδομάδες...
