Ένας «καλλιτεχνικός» έρωτας που άφησε εποχή.
Διάσημοι ζωγράφοι και παθιασμένες προσωπικότητες που αρνούνταν να συμβιβαστούν.
Η σχέση τους πέρασε από «σαράντα κύματα», αλλά η αγάπη τους κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους.
Παντρεύτηκαν το 1929, χώρισαν δέκα χρόνια μετά και ξαναπαντρεύτηκαν το 1940. Μόνιμο πρόβλημα στον γάμο τους ήταν η αδυναμία του Ριβέρα στις όμορφες γυναίκες.
Ο Ριβέρα ήταν άσχημος και χοντρός. Κανείς δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει πιο κολακευτικά την εξωτερική του εμφάνιση.
Αλλά ελάχιστες γυναίκες του αντιστάθηκαν. Αναρίθμητες καλλονές, έπεφταν στην αγκαλιά του και δήλωναν βαθιά ερωτευμένες.
Όταν γνώρισε την Κάλο το 1928, ήταν παντρεμένος με τη δεύτερη γυναίκα του, την πανέμορφη Γουαδελούπε Μαρίν, που είχε υπάρξει μοντέλο για πολλά έργα του.
Παντρεύτηκαν το 1929 παρά τις αντιδράσεις της μητέρας της Κάλο, που πίστευε ότι ο γάμος της κόρης της ήταν γάμος “ενός ελέφαντα με μία περιστέρα”.
Οι έρωτες του Ριβέρα δεν σταμάτησαν ούτε με τον τρίτο γάμο του.
Η Κάλο γνώριζε πολύ καλά τι συνέβαινε «πίσω απ’ την πλάτη» της, αλλά προσποιούνταν ότι δεν έδινε σημασία.
Άλλωστε, είχε «λερωμένη τη φωλιά» της.
Είτε από αντίδραση προς τον σύζυγό της είτε από πραγματική επιθυμία, είχε συνάψει διάφορες εξωσυζυγικές σχέσεις.
Ανάμεσά τους, άντρες και γυναίκες, όπως η πασίγνωστη χορεύτρια, Τζοζεφίν Μπέικερ.
Ο Ριβέρα δεχόταν χωρίς παράπονα τις σχέσεις της Κάλο με γυναίκες, που ίσως και να τον διασκέδαζαν. Αλλά με τους άντρες, γινόταν έξω φρενών.
Η αδερφή της Κάλο γίνεται “μούσα” του Ριβέρα
Το 1934 ο Ριβέρα χρησιμοποίησε ως μοντέλο την Κριστίνα, που ήταν αδελφή της Φρίντα. Φυσικά, την έριξε στο κρεβάτι και η Κάλο κατέρρευσε.
Η ζωγράφος έγραψε στο ημερολόγιό της: “Είμαι σε τέτοια κατάσταση θλίψης, που δεν μπορώ να ζωγραφίσω. Η κατάσταση με τον Ντιέγκο χειροτερεύει κάθε μέρα”.
Όσο καιρό ήταν ο Ριβέρα μπλεγμένος με την αδερφή της, η Κάλο, που μπορούσε πάντα να εκφράζει τον πόνο της σε καμβάδες, ζωγράφισε μόνο ένα πίνακα.
Ο πίνακας είχε τίτλο “Μερικές Μικρές Μαχαιριές” και απεικονίζει ένα στυγερό έγκλημα που είχε συνταράξει τη μεξικάνικη κοινωνία. Ένας άντρας μαχαίρωσε τη γυναίκα του 16 φορές και σχολίασε αργότερα ότι δεν την είχε πειράξει, εκτός από “μερικές μικρές μαχαιριές”!
Η τελευταία προδοσία του Ριβέρα είχε αφήσει αντίστοιχα τραύματα στην ψυχή της Κάλο.
Κάλο και Τρότσκι
Το 1937, ο Ριβέρα προσέφερε άσυλο στον εξόριστο Λέον Τρότσκι. Ο Ρώσος πολιτικός έμεινε στο σπίτι της Κάλο, μαζί με τη γυναίκα του για δύο χρόνια.
Η γοητεία της Μεξικάνας ζωγράφου δεν άργησε να δράσει. Λίγο καιρό μετά την άφιξή του στο Μεξικό, ο Τρότσκι έγραφε γράμματα στην Κάλο, τα οποία τα έκρυβε μέσα σε διάφορα βιβλία που της έδινε.
Η σχέση τους δεν κράτησε πολύ καιρό. Σύντομα η Φρίντα βαρέθηκε τoν “σχολαστικό του χαρακτήρα”.
Το διαζύγιο
Η Κάλο κι ο Ριβέρα πήραν διαζύγιο το 1939. Ξαναπαντρεύτηκαν ένα χρόνο αργότερα. Αλλά ζούσαν σε ξεχωριστές οικίες, οι οποίες συνδέονταν με ένα διάδρομο. Ίσως ήταν ο μόνος τρόπος να συνυπάρξουν.
Προβλήματα Υγείας
Όσο δυνατό ήταν το μυαλό της Κάλο, τόσο αδύναμος ήταν ο οργανισμός της. Σε μικρή ηλικία είχε αρρωστήσει βαριά από πολιομυελίτιδα.
Όταν ήταν δεκαοχτώ χρονών, βρέθηκε ένα βήμα πριν από τον θάνατο, μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
Κατάφερε να αναρρώσει, αλλά η πλάτη και το δεξί της πόδι τη βασάνισαν μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της.
Το ατύχημα προκάλεσε σημαντικές βλάβες και στη μήτρα της μεγάλης ζωγράφου. Η Κάλο δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει παιδί.
Ο πόνος, ψυχολογικός και σωματικός, απεικονίζεται με τρομαχτική παραστατικότητα σε πολλούς απ’ τους πίνακές της.
Η υγεία της Κάλο χειροτέρευε, όσο περνούσαν τα χρόνια, τα οποία ξόδευε στα νοσοκομεία, κάνοντας συνεχώς εγχειρήσεις στη σπονδυλική της στήλη.
Έγραφε στο ημερολόγιό της, πως σκεφτόταν συνεχώς την αυτοκτονία.
Ο μόνος λόγος που έμενε ζωντανή, ήταν ο Ντιέγκο και “η ματαιοδοξία μου, που με κάνει να νομίζω ότι μπορεί να του λείψω”.
Η Κάλο πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1954. Μόλις μια βδομάδα πριν, στις 7 Ιουλίου, είχε γιορτάσει τα 47α γενέθλιά της.
“Η ημέρα που πέθανε η Φρίντα, ήταν η πιο τραγική της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά, ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήταν η αγάπη μου για εκείνη”, είχε γράψει ο Ριβέρα στην αυτοβιογραφία του.
Δεν έμεινε πολύ καιρό χωρίς τη σύντροφο της ζωής του. Πέθανε κι εκείνος τρία χρόνια αργότερα.
Διαβάστε περισσότερα για την εξορία του Λέον Τρότσκι.
Ένας άλλος έρωτας με «φλογερό ταμπεραμέντο». Ο Σιντ Βίσιους των Sex Pistols και η Νάνσι.
