«Ο αυνανισμός μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην αυτοκτονία», υποστήριζαν ιατρικά εγχειρίδια της βικτωριανής εποχής, στα οποία η αυτοϊκανοποίηση περιγραφόταν ως «αυτοκακοποίηση» και «φαύλη συνήθεια», ενώ η νυμφομανία αντιμετωπιζόταν με κλειτοριδεκτομή!
Σε προηγούμενες γενιές, η εξερεύνηση του σώματος τιμωρούνταν με ξυλοδαρμό και επικρατούσε απόλυτη τρομοκρατία για τον αυνανισμό, που θεωρούταν μία από τις βιαιότερες σεξουαλικές πρακτικές και για κάποιους, χειρότερο αδίκημα από την παρενόχληση παιδιών!
Τα δεινά που φέρνει ο αυνανισμός
Οι Εμπειρογνώμονες της Υγείας, που στηλίτευαν τον αυνανισμό, υποστήριζαν ότι είναι μια πράξη που βεβηλώνει τα όργανα που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για αναπαραγωγή και απαιτούσαν την αναχαίτησή του με κάθε μέσο, ειδικά στα παιδιά.
Το 1884, ο Joseph William Howe («Excessive Venery, Masturbation and Continence»), περιέγραφε με απίστευτη λεπτομέρεια τις επιπτώσεις του αυνανισμού στα γυναικεία γεννητικά όργανα, τα οποία εν τέλει, παραποιούνταν. Είχε φτιάξει και λίστα με τις ασθένειες που προκαλεί ο αυνανισμός:
– εγκεφαλική αναιμία
– σημαντική απώλεια μνήμης
– τοπική παράλυση
– αιμορραγία στην παρεγκεφαλίδα
– σκλήρυνση των νευρικών ινών της παρεγκεφαλίδας
– διάσειση του νωτιαίου μυελού
– αποδυνάμωση της σπονδυλικής στήλης
– ανικανότητα
Ακόμη χειρότερα, προέβλεπε η Mary Ries Melendy, «Perfect Womanhood for Maidens—Wives—Mothers» (1903). Έγραφε μεταξύ άλλων:
«Η συγκέντρωση αίματος στα γεννητικά όργανα παράγει μια άρρωστη κατάσταση, όχι μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και στα υπόλοιπα μέρη του σώματος, που μένουν χωρίς επαρκή ποσότητα αίματος.
Τα γεννητικά όργανα είναι στενά συνδεδεμένα με τη σπονδυλική στήλη και τον εγκέφαλο μέσω των νεύρων και όταν πιέζονται, μπορεί κάποιος να έχει πόνο στην πλάτη, βαρύ κεφάλι και αδυναμία στο σώμα. Δημιουργούνται προϋποθέσεις για παράλυση και καρδιακές παθήσεις, η μνήμη ασθενεί, τα αγόρια γίνονται απρόσεκτα, αμελή και απαθή, ενώ πολλοί χάνουν ακόμη και το μυαλό τους κι όταν μεγαλώνουν, αυτοκτονούν»!
Φυσικά, η νυμφομανία ήταν η πιο τρομακτική ασθένεια που μπορούσε να προσβάλλει μία γυναίκα. Οι επίφοβες ηλικίες ήταν μεταξύ των 16 και 25 και οι ξανθιές ήταν περισσότερο επιρρεπείς από τις μελαχρινές.
«Θεραπείες είναι μόνο ο γάμος ή ο ακρωτηριασμός της κλειτορίδας», υποστήριζε ο Howe!
Οι «θεραπείες» για τον αυνανισμό
Αρκετοί γιατροί θεωρούσαν την κλειτοριδεκτομή ως θεμιτό μέσο αντιμετώπισης της γυναικείας αυτοϊκανοποίησης.
Ο δόκτωρ John Harvey Kellogg, αδελφός του «βασιλιά των δημητριακών» και διευθυντής του σανατόριου «Battle Creek» στο Μίσιγκαν, ανέφερε πως, όταν τα υπόλοιπα μέτρα απέτυχαν, «υποχρεώθηκαν» να κάνουν μία χειρουργική επέμβαση σε ένα κορίτσι 8 ή 10 ετών, το οποίο είχε εθιστεί στη μέγγενη σε εξαιρετικό βαθμό (Ladies Guide in Health and Disease).
Η πρόληψη, ωστόσο, ξεκινούσε από τον ύπνο των παιδιών με ελαφρύ σκέπασμα και πάντα… με τα χέρια πάνω από την κουβέρτα. Το ξύλο επιτρέπεται, όταν το παιδί δεν καταλαβαίνει με άλλο τρόπο, αλλά όχι την ώρα που αυνανίζεται, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος… να του αρέσει!
Στις σοβαρές περιπτώσεις πρότειναν τον περιορισμό του παιδιού, το ράψιμο ειδικών ρούχων και την τοποθέτηση μεταλλικών συσκευών, ακόμη και το δέσιμο των χεριών και των ποδιών στα κομοδίνα, για να μη μπορεί να φτάσει τα γεννητικά όργανα και να μην τρίβονται οι μηροί.
Κακοποίηση και αυνανισμός
Οι γιατροί που πίστευαν ότι ο αυνανισμός ήταν η ρίζα όλων των προβλημάτων κλινικής και ψυχικής υγείας, αδιαφορούσαν για τη διερεύνηση άλλων ασθενειών ή αιτιών.
Ενδεικτικά, ο Kellogg συμβούλευε τους γονείς πως να διακρίνουν τα συμπτώματα της αμαρτίας της αυτοϊκανοποίησης στα κορίτσια. Εφιστούσε την προσοχή σε:
– μια ξαφνική, έντονη αδυναμία
– απότομη μεταστροφή του χαρακτήρα από ένα ειλικρινές παιδί, σε οξύθυμο και ανυπάκουο
– αφύσικη τόλμη ενός μικρού κοριτσιού, που ήταν πάντα συνεσταλμένο
– μια ξαφνική άνεση με τα αγόρια
– μια χαλαρή κατάσταση του κόλπου
– θαμπά και ανέκφραστα μάτια και βλέμμα στο κενό
Είναι συγκλονιστικό, ότι κάποιες από αυτές τις περιγραφές συμπίπτουν με ορισμένα από τα συμπτώματα που αναφέρει το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ, ως σημάδια σεξουαλικής κακοποίησης στα παιδιά:
– πόνος, φαγούρα, μώλωπες, αιμορραγία, ή πληγές στα γεννητικά όργανα, την κολπική ή πρωκτική περιοχή
– ψυχαναγκαστικό ενδιαφέρον για σεξουαλική δραστηριότητα
– εξαιρετική εσωστρέφεια
– έντονο αίσθημα παραίτησης
– ασυνήθιστη σεξουαλική γνώση, ή συμπεριφορά με τους συμμαθητές, που εξελίσσεται σε ακατάλληλη
– αυνανισμός
Κανείς δε μπορεί να πει με βεβαιότητα, αν υπάρχει σήμερα περισσότερη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών απ΄ ότι στο παρελθόν, ή απλώς τότε οι άνθρωποι μιλούσαν λιγότερο.
Πάντως, η φρικτή ιστορία που περιγράφει στο ίδιο βιβλίο του ο Kellogg, αποτυπώνει μια τρομερή αντίληψη, που φαίνεται πως ήταν κυρίαρχη πριν από περίπου έναν αιώνα:
«Είχαμε πριν από λίγα χρόνια την περίπτωσή ενός μικρού κοριτσιού, ασυνήθιστα ελκυστικού και έξυπνου, που είχε πέσει θύμα αυτής της καταστροφικής συνήθειας για την ψυχή και το σώμα, με σοβαρές επιπτώσεις στο νευρικό της σύστημα, που απειλούσαν να καταστρέψουν το σώμα και το μυαλό της, προτού καν να φτάσει στην ηλικία των 10 ετών. Μυήθηκε σε αυτήν, από έναν γκριζομάλλη δαίμονα με ανθρώπινη μορφή, που την παρέσυρε σε ένα απομονωμένο μέρος και την εισήγαγε εκεί σε όλη την αθλιότητα που μπορούσε να επινοήσει η διεφθαρμένη του φύση».
Είναι τρομακτικό ότι, για τον Kellogg το μεμπτό δεν είναι ότι το παιδί κακοποιήθηκε, αλλά ότι η παρενόχληση εισήγαγε σε «αυτό ψυχή και σώμα, την καταστροφική συνήθεια του αυνανισμού», που ευθύνεται για όλες τις επόμενες ασθένειές του.
Με άλλα λόγια, εκείνο το 10χρονο κορίτσι δεν είχε απλώς να αντιμετωπίσει τα τραύματα της κακοποίησης, αλλά και την ντροπή και την αποδοκιμασία των γονέων του και του θεράποντος ιατρού!
