Σώμα και πρόσωπο, γεμάτα σαρκώδεις όγκους. Δέρμα γκριζωπό και τραχύ, που θύμιζε ελέφαντα. Ο Τζόζεφ Μέρικ, έζησε μέχρι τα 27 του χρόνια ως ο «Άνθρωπος Ελέφαντας». Η ιστορία του, είχε γίνει τόσο γνωστή που ο Μάικλ Τζάκσον, την δεκαετία του 1990, προσπάθησε να αγοράσει τα οστά του, από το νοσοκομείο του Λονδίνου όπου φυλάσσονται.
Παρά τις πρώτες έντονες δυσμορφίες, ο Μέρικ πήγαινε κανονικά στο σχολείο. Το σώμα του άρχισε να παραμορφώνεται αργά και σταδιακά τα πρώτα χρόνια.
Όταν έγινε 11 ετών, έχασε τη μητέρα του από βρογχοπνευμονία, γεγονός που δεν ξεπέρασε ποτέ. Δυο χρόνια αργότερα, ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε τη σπιτονοικοκυρά τους. Εκείνη, δεν συμπάθησε ποτέ τον Τζόζεφ.
Ο πατέρας του, δεν τον έστελνε πλέον στο σχολείο και του έβγαλε άδεια πλανόδιου μικροπωλητή, για να συμβάλει οικονομικά στην οικογένεια. Η παραμόρφωση όμως ήταν τόσο έντονη που ο κόσμος δεν ψώνιζε τίποτα από το αγόρι.
Ένα χρόνο αργότερα, ο πατέρας του τον χτύπησε και τον έδιωξε από το σπίτι. Εκείνος, έμεινε για μικρό διάστημα στον θείο του και κατόπιν, επειδή δεν ήθελε να γίνεται βάρος, εγκαταστάθηκε σε πτωχοκομείο.
Στο ίδρυμα γνώρισε τον Σαμ Τορ, ο οποίος διέθετε αίθουσα δεξιώσεων. Σκέφτηκε να εκθέσει τον Μέρικ με το ψευδώνυμο, ο «Άνθρωπος Ελέφαντας». Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη, που ο Τορ αποφάσισε να πραγματοποιήσει περιοδεία με το νέο του «εύρημα».
Μεταξύ των σταθμών ήταν και το Λονδίνο. Οι παραστάσεις δίνονταν απέναντι από το κεντρικό νοσοκομείο, ώστε να μπορούν οι φοιτητές της Ιατρικής να τον παρακολουθούν. Ο Φρέντερικ Τριβς ήταν από τους γιατρούς του νοσοκομείου. Έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για την περίπτωση του Τζόζεφ Μέρικ, που ήδη περπατούσε με μπαστούνι.
Τον εξέτασε με προσοχή και λίγες μέρες μετά, κατάλαβε ότι δεν είχε πολλά χρόνια ζωής. Οι όγκοι, πίεζαν ζωτικά όργανα και ήξερε καλά ότι το πιθανότερο ήταν να πεθάνει από ασφυξία. Τον κάλεσε να παραμείνει στο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις, εκείνος όμως αρνήθηκε επειδή, όπως είπε, αισθανόταν σαν «ζώο σε έκθεση βοοειδών».
Η πτώση και η επιδείνωση
Το 1885 τα «freak shows» απαγορεύτηκαν στη Βρετανία. Έτσι ο Τορ, μετέφερε τον «Άνθρωπο Ελέφαντα» στο Βέλγιο. Και εκεί όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Η παράσταση είχε μέτρια απήχηση στο κοινό. Ο ιδιοκτήτης του τσίρκου, τον λήστεψε και ο Μέρικ γύρισε απογοητευμένος στο Λονδίνο.
Στο σταθμό ο κόσμος τον γιούχαρε και προσπάθησε να τον λιντσάρει. Τον συνέλαβε η αστυνομία και τον οδήγησε στο κρατητήριο. Μέσα στην τσέπη του σακακιού του βρήκαν την κάρτα του γιατρού Τριβς. Εκείνος μόλις έλαβε το τηλεφώνημα, έτρεξε αμέσως. Αφού κατάφερε να τον αποφυλακίσει, τον πήρε μαζί του στο νοσοκομείο, όπου διαπίστωσε ότι η κατάσταση της υγείας του είχε χειροτερέψει.
Ο φύλακας γιατρός
Το πρόβλημα ήταν ότι ο Τζόζεφ δεν είχε κάποιο δικό του άνθρωπο, αλλά ούτε και δική του στέγη. Ο γιατρός προσπάθησε να τον κρατήσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, στο νοσοκομείο αλλά όχι για πολύ. Ο διευθυντής, που ήθελε να βοηθήσει τον άτυχο νεαρό, απέστειλε μια επιστολή σε έντυπο της εποχής, προκαλώντας μεγάλο κύμα συμπαράστασης. Τελικά, του διέθεσαν ένα δωμάτιο, ως μόνιμη κατοικία μέσα στο νοσοκομείο.
Τα επόμενα χρόνια της ζωής του τα πέρασε γράφοντας ποιήματα. Με τον γιατρό Τριβς έγιναν καλοί φίλοι. Πολλά διάσημα πρόσωπα της εποχής επισκέπτονταν τον Μέρικ, προσφέροντας του βοήθεια και συμπαράσταση.
Παρά την φροντίδα και το ενδιαφέρον, ο Τζόζεφ Μέρικ βρέθηκε νεκρός στο κρεβάτι του στις 11 Απριλίου 1890. Ο Τρεβς έφτιαξε καλούπια από το σώμα του, που εκτίθενται στο νοσοκομείο του Λονδίνου μαζί με τα ποιήματα και τις χειροτεχνίες του.
Οι επιστημονικές έρευνες και η «εκδίκηση της φύσης»
Το περίεργο είναι, ότι όλα αυτά τα χρόνια κανένας δεν έψαξε να βρει από τι ακριβώς έπασχε ο Μέρικ. Έκαναν λόγο για παραμορφωτική ασθένεια που μεταδόθηκε από την μητέρα του, όταν ήταν έγκυος. Το παρατσούκλι του ελέφαντα του το έδωσαν όχι μόνο λόγω της παραμόρφωσης, αλλά επειδή κυκλοφορούσε ως φήμη ότι η μητέρα του είχε αδυναμία στα ζώα αυτά, σε τέτοιο βαθμό, ώστε κόλλησε κάποια ασθένεια που μετέδωσε στο μωρό της.
Όλα αυτά βέβαια ανήκαν στη σφαίρα της φαντασίας. Από επιστημονικές μελέτες που ακολούθησαν, αρχικά η διάγνωση ήταν η ελεφαντίαση. Αργότερα όμως διαπιστώθηκε ότι έπασχε από το «σύνδρομο του Πρωτέα», μια σπάνια γενετική διαταραχή που προκαλεί παραμορφώσεις και δυσμορφίες στο σώμα.
Πηγή έμπνευσης
Από την ζωή του, εμπνεύστηκαν θεατρικοί συγγραφείς, άνθρωποι του κινηματογράφου, λογοτέχνες αλλά και επιστήμονες. Η ζωή του έγινε θεατρικό έργο που παίχτηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουει.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε παίξει και ο Ντέιβιντ Μπάουι. Πέρυσι τον «Άνθρωπο Ελέφαντα» υποδύθηκε ο Μπράντλει Κούπερ. Στο σινεμά η ταινία «Άνθρωπος Ελέφαντας» του Ντέιβιντ Λιντς με πρωταγωνιστές τους Τζον Χερτ, Άντονι Χόπκινς και Άνν Μπακφορτ, κέρδισε υποψηφιότητα Όσκαρ στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας.
