Ο Μάγκνους Χίρσφιλντ, ήταν ένας από τους λιγοστούς, σεξολόγους στις αρχές του 1900. Σίγουρα όμως ήταν πρωτοπόρος, στον αγώνα των γκέι, αμφισεξουαλικών, τρανσέξουαλ και διαφυλικών δικαιωμάτων.
Έδωσε τον δικό του αγώνα κατά της ομοφοβίας. Πάλεψε για τον νομικό αποκλεισμό αλλά και για την απαξίωση που δέχονταν οι ομοφυλόφιλοι.
Γεννήθηκε στην Πολωνία. Από νεαρή ηλικία γοητεύτηκε και θέλησε να εξερευνήσει το θέμα της σεξουαλικότητας. Ενώ σπούδαζε ιατρική, παρακολούθησε μια διάλεξη με θέμα τον «σεξουαλικό εκφυλισμό».
Η παρουσίαση τον σόκαρε, επειδή ο επιστήμονας για να γίνει πιο παραστατική η ομιλία του έφερε έναν γυμνό, ομοφυλόφιλο άντρα μέσα στην αίθουσα. Ο άτυχος άνδρας ήταν έγκλειστος σε άσυλο!
Τότε η επιστημονική ονομασία των ομοφυλόφιλων, ήταν «σεξουαλικά αποκλίνοντες».
Μετά την αποφοίτηση του, μετακόμισε στο Βερολίνο όπου άρχισε να μελετά ενεργά την επιστήμη της σεξουλικότητας ενάντια στις επιθυμίες της συντηρητικής οικογένειας του. Ήταν ο πρώτος που στράφηκε ενάντια στο άρθρο 175 του γερμανικού ποινικού κώδικα, που θεωρούσε ως εγκληματικές τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Με τον τρόπο αυτό, βοήθησε να δημιουργηθεί η πρώτη οργάνωση υπέρ των ομοφυλοφιλικών δικαιωμάτων στον κόσμο.
Δεν δίστασε να εμπλακεί και στο σκάνδαλο που είχε ταράξει την κοινωνία του Βερολίνου, το οποίο αφορούσε τη σχέση μεταξύ του πρίγκιπα Φίλιππου και του Κούνο φον Μόλτκε.
Στη δίκη ο Χίρσφιλντ υποστήριξε ανοιχτά τη σχέση των δυο αντρών αλλά ανέδειξε και τα δικαιώματα τους.
Αποκάλεσε ανοιχτά τη σχέση τους αξιοσέβαστη και προέτρεπε το δικαστήριο να αποφασίσει υπέρ της νομιμοποίησης της.
Σχεδόν όλη η Γερμανία εξοργίστηκε με τη στάση του στο δικαστήριο. Οι δικαστές είχαν επηρεαστεί από τα επιχειρήματα του σεξολόγου, όμως όχι σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αποφασίσουν υπέρ της σχέσης των δυο αντρών.
Η απάντηση του Χίρσφιλντ, στον κοινωνικό αποκλεισμό ήρθε το 1919 όταν συνέγραψε, αλλά και εμφανίστηκε σε μια ταινία που μοναδικό σκοπό είχε να μειώσει αλλά και να αφανίσει το προσβλητικό για εκείνον άρθρο 175, που αντιμετώπιζε τους γκέι ως εγκληματίες.
Την ίδια χρονιά, ίδρυσε στο Βερολίνο το πρώτο Ινστιτούτο Σεξολογίας. Εκείνη την εποχή ο Τύπος τον αποκαλούσε «Αϊνστάιν του Σεξ».
Τότε μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά για την επέμβαση αλλαγής φύλου.
Μετά από την ατυχή προσπάθεια του να αποτρέψει έναν ομοφυλόφιλο από την αυτοκτονία, ο Χίρσφιλντ αισθάνθηκε ακόμα περισσότερο την ανάγκη να προστατέψει την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα, μέσα από συμβουλές και έμπρακτη βοήθεια σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
Μέσα σε ένα χρόνο επισκέφτηκαν το Ινστιτούτο πάνω από 20 χιλιάδες πολίτες.
Ο ίδιος ήταν πια στη μαύρη λίστα των συντηρητικών Γερμανών.
Άλλωστε εκτός από ακτιβιστής υπερ των γκέι ήταν και Εβραίος, σε μια περίοδο που ο αντισημιτισμός αυξάνονταν ραγδαία.
Το 1933, οι Ναζί επιτέθηκαν στο ίδρυμα και έκαψαν τα εκατοντάδες βιβλία που βρίσκονταν στα ράφια, ενώ ο Χίρσφιλντ απουσίαζε στο εξωτερικό.
Το χειρότερο όμως ήταν ότι οι Ναζί, πήραν λίστες με τα ονόματα και τις διευθύνσεις όσων είχαν επισκεφτεί το Ινστιτούτο, μέχρι εκείνη η στιγμή.
Η Γκεστάπο στη συνέχεια χρησιμοποίησε τις πληροφορίες από τις «ροζ λίστες» των ομοφυλοφίλων για να τους στείλει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εκεί, αναγκάζονταν να φοράνε ειδικές στολές με ροζ τρίγωνα στο στήθος, για να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους κρατούμενους.
Υπολογίζεται ότι από το 1933 μέχρι το τέλος του πολέμου εστάλησαν πάνω από 100 χιλιάδες γκέι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς εξοντώθηκε.
Ο Χίρσφιλντ, αναγκάστηκε να φύγει από τη Γερμανία και δεν επέστρεψε ποτέ. Έζησε αυτοεξόριστος στη Νίκαια της Γαλλίας, όπου πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 14 Μαϊου 1935.
