Πολλούς αιώνες πριν ο Σβαρτσενέγκερ πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Κόναν ο Βάρβαρος» και τα μυώδη κορμιά γίνουν μόδα, οι άντρες είχαν ήδη ανακαλύψει τα βάρη και τις ασκήσεις που γράμμωναν το κορμί τους
Οι αρχαίοι Έλληνες και Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν πέτρες διαφόρων μεγεθών και βάρους για να γυμνάσουν το σώμα τους.
Οι Ινδοί τον 16ο αι. έκαναν ανάλογες προπονήσεις με βάρη ώστε να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις προκλήσεις της καθημερινότητας.
Στην Ευρώπη η άρση βαρών έκανε την εμφάνιση της το 19ο αι. με τα πλήθη να ενθουσιάζονται από την όψη των δυνατών αντρών και τα απίθανα κατορθώματά τους.
Ο άντρας που γεφύρωσε το χάσμα μεταξύ του υπέρβαρου και δυνατού άντρα ήταν ο Eugene Sandow, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος bodybuilder.
Το Βodybuilding έγινε μόδα στην Αμερική κυρίως τη δεκαετία του ’30.
Ερασιτέχνες και επαγγελματίες bodybuilder μαζευόταν στη παραλία Βένις στην Καλιφόρνια και διαγωνίζονταν για την ανάδειξη του πιο καλοσμιλεμένου κορμιού.
Οι θεατές κατέκλυζαν τη πλαζ καθημερινά για να δουν από κοντά του μούσκουλα που εντυπωσίαζαν το κοινό.
Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ, Σιλβέστερ Σταλόνε. Οι bodybuilder του κινηματογράφου
Το 1966 κάνει την εμφάνιση του στους κύκλους του bodybuilding, o δεκαεννιάχρονος Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.
Κέρδισε εφτά φορές το τίτλο του Μr. Olympia και αναδείχθηκε στον πιο επιτυχημένο Βodybuilder όλων των εποχών.
Γιος ενός αστυνομικού από την Αυστρία, πήγε στην Αμερική για να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις, αλλά το σώμα του ήταν το εισιτήριο για την επιτυχία.
O «αυστριακός κέρβερος» όπως τον είχαν ονομάσει στην αρχή της καριέρας του, μικρός νόμιζε ότι ήταν ο Κινγκ-Κονγκ και θαύμαζε τους μυώδης άντρες με τα γυμνασμένα «ποντίκια».
Στον δρόμο δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητος.
Ύστερα από τη συμμετοχή του σε εμπορικές ταινίες όπως ο «Εξολοθρευτής», «Κομάντο», και πολλές ακόμη, η εικόνα του Βodybuilder έγινε οικεία στο κοινό και τα γυμναστήρια άνοιγαν σε κάθε γειτονιά. Φυσικά η διακόσμηση ήταν φωτογραφίες του Άρνι και άλλων μεγάλων αθλητών. Κάπου εκεί εμφανίσθηκε και ο Ράμπο, που είχε περισσότερες φλέβες να πετούν από το σώμα του και τα περιοδικά του Βodybuilding ανέλυαν πώς πέτυχε αυτό το αποτέλεσμα.
Ηθοποιοί όπως ο Σιλβέστερ Σταλόνε και ο Τσακ Νόρρις κατάφεραν να χτίσουν μία κινηματογραφική εικόνα με βάση τα καλογυμνασμένα σώματα. Αργότερα ακολούθησαν και άλλοι ηθοποιοί με «κοιλιακούς φέτες», αλλά αυτοί είναι οι πρωτοπόροι. Φυσικά υπήρχε και ο Μπρους Λη, αλλά ο όγκος του δεν εντυπωσίαζε όπως του Σβαρτσενέγκερ, ενώ ο Μπρους βασιζόταν στην πολεμική τέχνη και όχι τόσο στην εικόνα του γυμνασμένου σώματός του, το οποίο όμως ήταν στο όριο του φυσιολογικού.(προφανώς δεν έπαιρνε αναβολικά).
Βέβαια το κατά πόσο κατάφεραν να αποκτήσουν τους εξωπραγματικούς μύες με φυσικό τρόπο αμφισβητήθηκε από πολλούς.
Ο γνωστός Βodybuilder Σέρτζιο Ολίβα είχε αποκαλύψει σε συνέντευξή του ότι οι περισσότεροι πρωταθλητές χρησιμοποιούσαν στεροειδή.
Και όσοι δεν έπαιρναν αναβολικά δεν γίνονταν πρωταθλητές.
Ο Σβαρτσενέγκερ κατηγορήθηκε πολλές φορές για χρήση αναβολικών στα πρωταθλήματα bodybuilding.
Λεγόταν ότι αυτός που τον μύησε στα αναβολικά ήταν ο παλαίμαχος Στιβ Ριβς, κατηγορία που τόσο ο Σβαρτσενέγκερ όσο και ο Ριβς έχουν αρνηθεί πολλές φορές.
