Το αποκάλεσαν το «μέρος χωρίς επιστροφή».
Το ψυχιατρείο Ospedale Psichiatrico di Volterra, στην Τοσκάνη, ήταν ένα από τα πιο απάνθρωπα ιδρύματα.
Ασθενείς δεμένοι στα κρεβάτια τους, να δέχονταν ηλεκτροσόκ και λοβοτομές, καθημερινά και απροειδοποίητα.
Δημιουργήθηκε το 1887.
Δεν λάμβαναν ποτέ τα γράμματα των συγγενικών τους προσώπων. Δεν είχαν επισκέψεις.
Οι ασθενείς που λέγεται ότι πέρασαν από εκεί, ξεπερνούν τους 6.000.
Πριν από κάποια χρόνια, η φωτογράφος και ερευνήτρια του αστικού χώρου, Ελεονώρα Καστανόζι, απαθανάτισε το εγκαταλειμμένο κτήριο.
‘Όταν μπήκα μέσα ένιωσα λύπη, φόβο και απομόνωση. Όλα ήταν σάπια και έκαναν το τοπίο ακόμα πιο τρομακτικό. Είδα μπάρες και τρύπες στους τοίχους που συμπέρανα ότι ήταν ένας τρόπος να παρακολουθούν τους ασθενείς». Οι τοίχοι στην αυλή του ιδρύματος, είναι γεμάτοι από ζωγραφιές και σχέδια ασθενών.
Τα πιο χαρακτηριστικά είναι του τρόφιμου Νανέτι, ο οποίος χάραζε με την πόρπη της ζώνης του ακαθόριστα σχήματα.
Καθημερινά, από το 1958 και για 14 χρόνια σχεδίαζε στους τοίχους, γεωμετρικά σχήματα και σύμβολα από την εκκλησία και το στρατό.
Πολλοί είπαν ότι επρόκειτο για συμβουλές επιβίωσης προς άλλους τροφίμους.
Υπήρχαν όμως και εκείνοι που υποστήριξαν ότι «είχε αδυναμία στα όπλα υψηλής τεχνολογίας».
Με τον τρόπο του, έδινε οδηγίες για την χρήση και τον σχεδιασμό τους.
Οι καταγγελίες οδήγησαν στο κλείσιμο του ιδρύματος το 1978.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙ
ΣΗΣ:
