Το Πουλάσκι είναι μια απομακρυσμένη πόλη του Νότου των ΗΠΑ. Στον τοίχο ενός σπιτιού υπάρχει μια αναμνηστική πλάκα, που γράφει:
«Εδώ γεννήθηκε η Κου Κλουξ Κλαν, στο γραφείο του δικαστή Τόμας Τζόουνς, στις 24 Δεκεμβρίου του 1865».
Οι έξι ευκατάστατοι νεαροί «αθάνατοι», όπως αποκαλούνται, ίδρυσαν τη ρατσιστική οργάνωση μόλις απολύθηκαν από τον στρατό.
Το όνομα που διάλεξαν έχει ελληνικές ρίζες και δεν είναι τίποτα άλλο από την παραφθορά της λέξης «κύκλος».
Το Κλαν αποτελεί φόρο τιμής στη σκωτσέζικη καταγωγή μερικών από τους ιδρυτές της.
Ένας από αυτούς έγραψε στα απομνημονεύματά του. «Διψάμε για ένα μόνο πράγμα, τη δυνατότητα να διασκεδάσουμε με κάποιο τρόπο».
Στην πραγματικότητα ξεκίνησε ως αστείο, επειδή η ζωή στη μικρή πόλη, ανάμεσα στο Τενεσί και την Αλαμπάμα, κυλούσε δύσκολα.
Για αμφίεση, οι ιδρυτές διάλεξαν τη λευκή κουκούλα με το κωνικό σχήμα και ένα λευκό ράσο.
Ήθελαν να δίνουν την εντύπωση ότι το μέλος της οργάνωσης ήταν μεγαλόσωμο.
Επίσης, βοηθούσε πολύ να φαίνονται σαν φαντάσματα, όταν τρόμαζαν και εκφόβιζαν τις νύχτες, «για πλάκα», τους ανυποψίαστους μαύρους σκλάβους.
Μετά τους πρώτους μήνες φάνηκαν τα πραγματικά κίνητρα της Κου Κλουξ Κλαν.
Το υποτιμημένο νόμισμα, η ήττα των νοτίων στον εμφύλιο πόλεμο και η νέα πολιτική για τους μαύρους σκλάβους, απειλούσε την οικονομική ευμάρεια των πλουσίων.
Το κοινωνικό-οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον ήταν ότι έπρεπε.
Με επιχειρήματα, ότι η απελευθέρωση της δουλείας θα οδηγούσε σε επανάσταση των νέγρων και ότι μελλοντικοί μεικτοί γάμοι θα έφερναν την παρακμή στη λευκή φυλή, προχώρησαν σε απίστευτες βαρβαρότητες.
Πολίτες του Νότου, εφημερίδες, πολιτικοί και επιχειρηματίες, άρχισαν να συντάσσονται με την «Αόρατη Αυτοκρατορία» και να την υποστηρίζουν όλο και περισσότερο.
Σταδιακά, προχώρησαν σε στρατιωτική οργάνωση των μελών με τη βοήθεια του στρατηγού και δουλέμπορου Νάθαν Μπέντφορντ Φόρεστ.
Το 1867, η Κου Κλουξ Κλαν είχε κανονικό αρχηγό, καταστατικό, ιεραρχία, λογιστικό σύστημα, οπλισμό και κυρίως την ανοχή των Αρχών και της κοινωνίας.
Οι «λευκοί Ιππότες» κινούνταν σε ομάδες 20 ως 60 ατόμων και έκαναν κυρίως νυχτερινές επιδρομές.
Εκτός από τους νέγρους, χτυπούσαν λευκούς που πίστευαν στην κατάργηση της δουλείας, δάσκαλους σχολείων για νέγρους και προοδευτικούς, που ζητούσαν πολιτικές αλλαγές στον Νότο.
Οι προφάσεις για τους ξυλοδαρμούς και τις βιαιότητες ήταν ατελείωτες, όπως «ο νέγρος δεν έβγαλε το καπέλο, όταν πέρασε δίπλα από τον λευκό, κοίταξε με επιμονή και λάγνα μια λευκή γυναίκα».
Το πρώτο μαρτύριο του θύματος ήταν 200 χτυπήματα με μαστίγιο.
Όποιος αντιστεκόταν ή ακρωτηριαζόταν ή κρεμιόταν.
Όποιος κατήγγειλε στις αρχές τις επιθέσεις είχε την ίδια τύχη.
Δολοφονίες, εμπρησμοί, βιασμοί, αποτελούσαν το καθημερινό «ρεπερτόριο» των κουκουλοφόρων ρατσιστών.
Η Κου Κλουξ Κλάν, για να καλύψει τα εγκλήματά της, παρουσιαζόταν στον μέσο πολίτη ως οργάνωση που είχε σκοπό την τιμωρία της εγκληματικής δραστηριότητας των νέγρων και την εξάρθρωση της συνωμοσίας εναντίον της λευκής φυλής.
Οι πιο αιματηρές επιχειρήσεις της Κλαν έγιναν όταν οι νέγροι απέκτησαν δικαίωμα ψήφου.
Στον Νότο αυτό ήταν ανήκουστο.
Αμέτρητοι μαύροι πολίτες υπέφεραν, επειδή σκόπευαν να ψηφίσουν τους εχθρούς της οργάνωσης, τους ρεπουμπλικάνους.
Στο Άρκανσο, επί τρεις μήνες οι «Ιππότες» διέπραξαν τουλάχιστον 200 φόνους νέγρων, πριν από τις εκλογές.
Από το Άρκανσο όμως, άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για την εξουδετέρωση της οργάνωσης.
Ο κυβερνήτης που εκλέχθηκε, εφάρμοσε στρατιωτικό νόμο, αφόπλισε τα μέλη και διέλυσε όλες τις τοπικές οργανώσεις.
Οι άλλοτε Μεγάλοι Δράκοντες, Τιτάνες, Ιππότες, Γίγαντες, Κύκλωπες, Τούρκοι, Μάγοι, Στρατηγοί και όπως αλλιώς ονομάζονταν στην ιεραρχία, εξαφανίστηκαν, διαλύοντας την Κου Κλουξ Κλάν.
Η «αναγέννηση»
Το 1905 εκδόθηκε το βιβλίο «The Clansman”, ο άνθρωπος της Κλάν, από τον Τόμας Ντίξον.
Ο συγγραφέας περιέγραφε τα μέλη ως ατρόμητους ήρωες, που έκαναν σιωπηλές λιτανείες, μαγικές τελετουργίες, άναβαν σταυρούς στις κορυφές των βουνών και σπάνια προχωρούσαν σε βιαιότητες.
Η άποψη του Ντίξον καλλιεργήθηκε και υποστηρίχθηκε για χρόνια.
Το 1915, ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γκρίφιθ, έκανε το βιβλίο βωβή ταινία, υπό τον τίτλο «Η γέννηση ενός έθνους».
Σε αυτό το έργο δικαιολογούσε το κίνημα και τις ενέργειες της Κου Κλουξ Κλαν.
Οι μαύροι εμφανίζονταν ως μέθυσοι, βιαστές και βάρβαροι και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις.
Στον Νότο όμως ενθουσιάστηκαν πολύ.
Σε αυτό το κλίμα ευφορίας για τους «ήρωες» της Κλαν, ο συνταγματάρχης και ιεροκήρυκας διαφόρων θρησκευτικών αδελφοτήτων Τζόζεφ Σίμονς, επανίδρυσε τη ρατσιστική οργάνωση.
Βασικές αρχές ήταν ο πατριωτισμός, η κυριαρχία της λευκής φυλής και ο αγώνας για τη διατήρηση της κυριαρχίας της.
Ο «Αυτοκρατορικός Μάγος», όπως αυτο-ονομάστηκε, άρχισε τη στρατολόγηση με τη βοήθεια διαφημιστή!
«Ένα εκλεκτό τάγμα για ανώτερους ανθρώπους», έγραφε το σλόγκαν της εποχής.
Για να γίνει δεκτό ένα μέλος, έπρεπε να απαντήσει σε συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο δέκα σημείων, από το οποίο προέκυπτε, ότι οι εχθροί της Αμερικής ήταν οι μέθυσοι, οι πόρνες, οι Εβραίοι, οι νέγροι, οι ρωμαιοκαθολικοί, οι Ιταλοί και οι Ιρλανδοί μετανάστες και οι συνδικαλιστές.
Δηλαδή, όσοι δεν είχαν βασανιστεί στην πρώτη φάση λειτουργίας της οργάνωσης.
Με την υποστήριξη και θρησκευτικών ομάδων, η δύναμη της Κου Κλουξ Κλαν έφτασε σχεδόν τα 4 εκατομμύρια μέλη.
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κλαν μεταμορφώθηκε σε επιχείρηση, όπου τα υψηλά στελέχη πλούτιζαν εύκολα.
Ταυτόχρονα, μεγάλωνε και η πολιτική της επιρροή και έπαιξε σημαντικό ρόλο στις εκλογές του 1924 και 1928.
Στις τοπικές κοινωνίες, καθόριζε την εκλογή δικαστή, κυβερνήτη, γερουσιαστή και κοινοτικών αρχόντων. Έτσι εξασφάλιζε την ατιμωρησία της.
Οι ρατσιστές ήταν και πάλι αδίστακτοι.
Στόλιζαν με «πίσσα και πούπουλα» τα θύματα και κρεμούσαν συνέχεια κόσμο.
Η αγριότητά τους ήταν πρωτοφανής.
Οι ιεροτελεστίες έγιναν πιο φαντασμαγορικές και από το λευκό ράσο πέρασαν στα μεταξωτά υφάσματα.
Οι ημέρες και οι μήνες μετονομάστηκαν σε Αιματοβαμμένος, Σκοτεινός, Τρομακτικός, Οργισμένος, Φρικτός, Εκρηκτικός, και άλλα.
Η διαφθορά στους κόλπους της μεγάλωνε καθημερινά και έτσι η δράση των αρχηγών και οι αγριότητες, μπήκαν στο στόχαστρο του νεοσύστατου FBI και των υπόλοιπων διωκτικών αρχών.
Η αρχή του προσωρινού τέλους ήρθε το 1944 για χρέη της οργάνωσης ύψους 685 χιλιάδων δολαρίων.
Η τρίτη περίοδος της Κου Κλουξ Κλαν
Το 1954 η Κου Κλουξ Κλαν οργανώθηκε ξανά, εξαιτίας του νόμου για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, που προωθούνταν στα σχολεία.
Η βία εκφραζόταν πλέον με δυναμίτες και στόχοι ήταν σχολεία, εκκλησίες, εβραϊκά καταστήματα, κατοικίες νέγρων, που ανατινάζονταν το ένα πίσω από το άλλο.
Στη νεότερη ιστορία της, η Κου Κλουξ Κλαν ταυτίστηκε με μικρότερες μεμονωμένες ομάδες που συνδέονταν με ακροδεξιές οργανώσεις, αριθμώντας στα τέλη του 20ού αιώνα μερικές χιλιάδες μέλη.
Διαβάστε επίσης: To λυντσάρισμα που έγινε ρατσιστική καρτ ποστάλ
