Οι καρτ ποστάλ ήταν η πιο διαδεδομένη μορφή σύντομης επικοινωνίας, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όταν δεν υπήρχε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και facebook για να στείλουμε σε κάθε ταξίδι φωτογραφίες με τοπία, στους φίλους και συγγενείς.
Όμως, η χρήση τους αρχικά έμοιαζε περισσότερο με μια μορφή άμεσης επικοινωνίας.
Μεταξύ 1905 και 1915, περίπου 750 εκατομμύρια καρτ ποστάλ ταχυδρομούνταν στη Βρετανία κάθε χρόνο. Ημερησίως, οι πολίτες έστελναν πάνω από δύο εκατομμύρια κάρτες με μηνύματα, για να φθάσουν στον προορισμό τους την ίδια μέρα.
Οι επτά καθημερινές ταχυδρομικές διανομές, από το ταχυδρομείο της εποχής, σήμαιναν ότι ήταν απολύτως εφικτό να προγραμματιστεί και να επιβεβαιωθεί ένα βραδινό ραντεβού στέλνοντας μια καρτ ποστάλ το πρωί.
Η εποχή των καρτ ποστάλ ξεκίνησε τη δεκαετία του 1870, όταν οι κρατικές ταχυδρομικές υπηρεσίες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ άρχισαν να εκδίδουν προπληρωμένες ταχυδρομικές κάρτες.
Τη δεκαετία του 1890 οι ιδιώτες τυπογράφοι είχαν αρχίσει να τυπώνουν τις δικές τους εκδοχές, με εικονογραφήσεις στην μπροστινή πλευρά και τις λέξεις “Καρτ Ποστάλ” στην πίσω.
Μεταξύ 1901 και 1907, η παραγωγή καρτ ποστάλ διπλασιαζόταν ανά εξάμηνο.
Εκείνη την περίοδο η φρενήρης δραστηριότητα ήταν γνωστή ως “καρτποσταλίτιδα” ή “καρτοϋστερία” και οφειλόταν σε τρεις παράγοντες.
-Για πρώτη φορά οι τεχνολογικές εξελίξεις στην τυπογραφία επέτρεπαν τη μαζική παραγωγή υψηλής ποιότητας έγχρωμων εικόνων.
-Οι αποτελεσματικές ταχυδρομικές υπηρεσίες έκαναν πάμφθηνη την αποστολή τους, ενα σεντς στις ΗΠΑ, μια πένα στη Βρετανία.
-Τέλος, η ανάπτυξη των δημόσιων μεταφορών βοήθησε τον κόσμο να ταξιδεύει περισσότερο, όλο και πιο μακριά.
Ήταν η εποχή των μεγάλων εκθέσεων.
Αν κάποιος επισκεπτόταν τα σύγχρονα θαύματα όπως τον Πύργο του Άιφελ, τη Γαλλοβρετανική Έκεθεση του 1908 στο White City ή το πάρκο ψυχαγωγίας στο Κόνι Άιλαντ της Νέας Υόρκης, η καρτ ποστάλ ήταν ο τέλειος τρόπος για να το αποδείξει και να μεταφέρει σύντομα τις εντυπώσεις στους φίλους του.
Το 1906 σε μία μόλις μέρα ταχυδρομήθηκαν 200.000 καρτ ποστάλ από το Κόνι Άιλαντ.
Η συλλογή καρτ ποστάλ έγινε το νούμερο ένα χόμπι παγκοσμίως. Ανάμεσα βέβαια σε όσους ταξίδευαν και ήξεραν γραφή και ανάγνωση.
Οι ομοιότητες με τα email είναι εντυπωσιακές.
Η διαφήμιση κατάλαβε αμέσως τα πλεονεκτήματα και οι περισσότερες αποστολές καρτ ποστάλ του 19ου αιώνα θύμιζαν spam, αφού διαφήμιζαν αγαθά και υπηρεσίες.
Το 1906, η Kodak κυκλοφόρησε τη φορητή κάμερα 3Α, με αρνητικά σε μέγεθος καρτ ποστάλ, καθώς και ένα διαχωριστικό που άνοιγε, επιτρέποντας τη χάραξη κάποιου μηνύματος απευθείας στο αρνητικό.
Αυτό σήμαινε ότι ο καθένας μπορούσε να τυπώσεις τις δικές του καρτ ποστάλ – όπως στέλνουμε σήμερα τα συνημμένα αρχεία.
Όπως και τα email, οι καρτ ποστάλ είχαν τους επικριτές τους.
Ο σατιρικός συγγραφέας Τζον Γουόκερ Χάρρινγκτον έγραψε για την καρτοϋστερία στο «American Magazine» τον Μάρτιο του 1906: “Αν αυτού του είδους οι εκδηλώσεις δεν τεθούν υπό έλεγχο, εκατομμύρια άνθρωποι που ως τώρα ζούσαν φυσιολογικά με ανεπίληπτες συνήθειες κινδυνεύουν να υποστούν εγκεφαλικό εκφυλισμό εξαιτίας της τρέλας της εποχής”.
Το 75% των αμερικανικών καρτ ποστάλ τυπώνονταν στη Γερμανία.
Το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κατέστρεψε τη γερμανική βιομηχανία της τυπογραφίας.
Σε συνδυασμό με την έλευση του τηλεφώνουν, είχε φτάσει το τέλος της χρυσής εποχής των καρτ ποστάλ αν και η συνήθεια έμεινε σταθερή για πολλές δεκαετίες ακόμη, μέχρι την κυριαρχία των μέιλς
ΠΗΓΗ: ΠΗΓΗ: «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΟΛΙΚΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ», ΤΖΟΝ ΛΟΫΝΤ & ΤΖΟΝ ΜΙΤΣΙΝΣΟΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
“Γυναίκες σε Αγωνία”, ουρλιάζουν στη μέση ενός εμπορικού δρόμου. Η δράση της καλλιτέχνιδας Ελίζας Σόρογκα που βραβεύτηκε σε έκθεση στη Βενετία…
