Το 1975 ένας υπάλληλος της Κodak ενημέρωσε το αφεντικό του, Kodak ότι είχε δημιουργήσει μια μηχανή που δεν λειτουργούσε με φιλμ, αλλά τραβούσε φωτογραφίες με ψηφιακή μορφή.
Το αφεντικό του είπε ότι δεν θα ήταν χρήσιμη στο καταναλωτικό κοινό. Χαρακτηριστικά του ανέφερε ότι «κανένας δεν θα ήθελε ποτέ να βλέπει τις φωτογραφίες του σε μια οθόνη τηλεόρασης».
Ο Σάσον προσπάθησε να τον πείσει λέγοντάς του ότι η ανάλυση των φωτογραφιών μελλοντικά θα ήταν πολύ καλύτερη σε σχέση με το φιλμ, αλλά απέρριψε την πρότασή του και του ζήτησε να το αφήσει. Άλλωστε εκείνη την περίοδο η Kodak κυριαρχούσε στην αμερικανική αγορά φιλμ και πουλούσε χιλιάδες φωτογραφικές σε όλον τον κόσμο. Αν προωθούσε την καινούργια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, θα έπεφταν οι πωλήσεις του φιλμ, στις οποίες στηριζόταν οικονομικά.
Η πρώτη ψηφιακή μηχανή
Το όνομα του μηχανικού ήταν Στηβ Σάσον και το 1973 είχε ξεκινήσει να εργάζεται στην εταιρεία.
Από τότε άρχισε να σκέφτεται τη δημιουργία μιας καινούργιας μηχανής, που οι άνθρωποι δεν θα χρειαζόταν να εμφανίζουν το φιλμ για να δουν τις φωτογραφίες τους, αλλά θα τις έβλεπαν σε ένα μόνιτορ σε ψηφιακή μορφή.
Μαζί με την ομάδα του ξεκίνησε να εργάζεται για να πραγματοποιήσει την καινούργια του ιδέα.
Χρησιμοποίησε τον φακό από μια μεταχειρισμένη κάμερα και έναν φωτοευαίσθητο ηλεκτρονικό αισθητήρα που μετέτρεπε τα οπτικά ερεθίσματα σε ψηφιακά δεδομένα.
Έπειτα από έναν χρόνο είχε δημιουργήσει την πρώτη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.
Η παρουσίαση στη Kodak
Τον Δεκέμβριο του 1975 τράβηξε την πρώτη του ασπρόμαυρη ψηφιακή φωτογραφία. Χρειάστηκαν 50 χιλιοστά του δευτερολέπτου για να συλλάβει την εικόνα και 23 δευτερόλεπτα για να την αποθηκεύσει στην κασέτα.
Στη συνέχεια ο Σάσον έβαζε την κασέτα σε ένα μηχάνημα και σε 30 δευτερόλεπτα η φωτογραφία είχε εμφανιστεί σε μια οθόνη τηλεόρασης.
Όταν ο Σάσον παρουσίασε την ευρεσιτεχνία του στο τμήμα μάρκετινγκ της Kodak, οι υπεύθυνοι δεν ενθουσιάστηκαν.
Η διαδικασία κρίθηκε αρκετά χρονοβόρα και περίπλοκη. Οι εφημερίδες έγραφαν ότι ο Σασον είχε βρει έναν πρωτότυπο τρόπο να βγάζει φωτογραφίες, ο οποίος απαιτούσε τη χρήση πολλών ηλεκτρονικών μηχανημάτων και καλωδίων που τελικά εμφάνιζαν τη φωτογραφία σε μια οθόνη τηλεόρασης.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, η τεχνολογία θα ήταν εμπορικά εκμεταλλεύσιμη έπειτα από 15 με 20 χρόνια.
Το 1989 ο Σασόν συνεργάστηκε με τον Ρόμπερτ Χιλς και κατάφεραν να κατασκευάσουν μια ψηφιακή κάμερα, που έμοιαζε με τις σημερινές, καθώς είχε κάρτα μνήμης και συμπίεζε αρχεία.
Η Kodak αρνήθηκε ξανά να επενδύσει στην ευρεσιτεχνία του Σάσον, γιατί πίστευε ότι θα υπονόμευε τη θέση της στη διεθνή αγορά του φιλμ.
Παρά την άρνηση της Kodak, καινούργιες εταιρείες που ασχολήθηκαν με τον τομέα της φωτογραφίας άρχισαν να ξεπηδούν στην αγορά, επενδύοντας στη καινούργια ψηφιακή τεχνολογία, η οποία σιγά σιγά κέρδιζε έδαφος.
Σε λίγα χρόνια οι άνθρωποι σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τις φωτογραφικές με φιλμ και άρχισαν να αγοράζουν ψηφιακές μηχανές.
Η Kodak καθυστέρησε να προσαρμοστεί στην καινούργια αγορά, ενώ εκείνη είχε εφεύρει από το 1975 την ψηφιακή μηχανή. Τον Ιανουάριο του 2012 κήρυξε πτώχευση και σταμάτησε τη λειτουργία της έπειτα από 130 χρόνια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 
