Στις 4 Αυγούστου του 1929 οι λήσταρχοι Κουμπαίοι απήγαγαν στα Γιάννενα δύο βουλευτές του καφανταρικού κόμματος.
Έστησαν ενέδρα στο αυτοκίνητο που τους μετέφερε, τους απείλησαν με όπλα και διέταξαν του πέντε επιβαίνοντες να τους ακολουθήσουν.
Αφού τους οδήγησαν σε μια χαράδρα, απελευθέρωσαν τους τρεις και κράτησαν τους βουλευτές, Μυλωνά και Μελά.
Οι δύο βουλευτές ανήκαν στο κόμμα του Καφαντάρη, πολιτικού αντίπαλου του Βενιζέλου, ο οποίος παραιτήθηκε από το κόμμα των Φιλελευθέρων.
Εκείνο το καλοκαίρι η χώρα ήταν σε προεκλογική περίοδο και το κλίμα στα Ιωάννινα ήταν φανατισμένο.
Η απαγωγή των βουλευτών προκάλεσε μια νέα αντιπαράθεση μεταξύ των βουλευτών του Βενιζέλου και του Καφαντάρη, με τους τελευταίους να κατηγορούν τους Βενιζελικούς ότι ευθύνονται για την απαγωγή.
Οι Κουμπαίοι
Δράστες ήταν οι Σαρακατσάνοι Κουμπαίοι, περιβόητοι λήσταρχοι της Ηπείρου.
Ήταν πρώτα ξαδέρφια. Αρχηγός της συμμορίας ήταν ο Τάκης Κουμπής και το δεύτερο μέλος της συμμορίας ήταν ο Κώστας.
Όπως οι περισσότεροι λήσταρχοι της εποχής, ισχυρίζονταν ότι βγήκαν στο κλαρί επειδή κατηγορήθηκαν άδικα, ότι δολοφόνησαν έναν από τη Θεσσαλία.
Όταν απήγαγαν τους βουλευτές στα Γιάννενα, έγιναν διάσημοι στο πανελλήνιο.
Οι Κουμπαίοι απείλησαν πως αν δεν πάρουν τα λύτρα θα σκοτώσουν τους πολιτικούς.
Την ίδια ημέρα ελευθέρωσαν τον Μυλωνά, επειδή δεν μπορούσε να περπατήσει στα κακοτράχαλα μονοπάτια των βουνών της Ηπείρου.
Ο Μελάς άνηκε σε εύπορη οικογένεια και για να τον αφήσουν ελεύθερο ζήτησαν λύτρα 6 εκατομμύρια.
Η οικογένεια του Μελά προσπάθησε με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει τα λύτρα και η μητέρα του ζήτησε από τον Βενιζέλο να πληρώσει το ποσό.
Ύστερα από διαπραγματεύσεις, η συμφωνία έκλεισε στα 5 εκατομμύρια 200 χιλιάδες δραχμές.
Η παράδοση των χρημάτων έγινε στον Τάκη Κουμπή, ο οποίος τήρησε το εθιμικό δίκαιο και μοίρασε μερικά χρήματα από τα λύτρα στους μεσάζοντες.
Η διαφυγή στην Αλβανία και η σύλληψη
Μετά την καταβολή των λύτρων οι Κουμπαίοι κατέφυγαν στην Αλβανία, γιατί πίστευαν ότι οι ελληνικές αρχές δεν θα τους κυνηγούσαν εκτός συνόρων.
Ωστόσο, η κυβέρνηση έστειλε άμεσα τηλεγράφημα στην Αλβανία, ζητώντας τους συνεργασία και την απαγόρευση εισόδου των Κουμπαίων στη χώρα.
Ο Βενιζέλος ζήτησε την επίσπευση της ελληνοαλβανικής σύμβασης περί εκδόσεως εγκληματιών.
Τον Νοέμβριο του 1928 οι Κουμπαίοι συνελήφθησαν στην Αλβανία και μεταφέρθηκαν στις φυλακές της Κέρκυρας.
Έξι μήνες αργότερα πέρασαν από δίκη η οποία πήρε μεγάλες διαστάσεις και απασχόλησε τον Τύπο της εποχής.
Καταδικάστηκαν σε ισόβια, αλλά η ετυμηγορία θεωρήθηκε επιεικής.
Πολλοί ζήτησαν να τους επιβληθεί η θανατική ποινή και διοργανώθηκαν συλλαλητήρια διαμαρτυρίας.
Με εντολή του Βενιζέλου, οι Κουμπαίοι παραπέμφθηκαν ξανά σε δίκη, ώστε να τους επιβληθεί πιο αυστηρή ποινή.
Αυτή τη φορά, κατηγορήθηκαν για εγκλήματα που διέπραξαν πριν από την απαγωγή.
Οι συγγενείς τους προσπάθησαν να τους βοηθήσουν να δραπετεύσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν.
Καταδικάσθηκαν σε θάνατο, καθώς ο Βενιζέλος είχε υποσχεθεί στους πολίτες ότι θα πατάξει τη ληστοκρατία.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1930 οι λήσταρχοι Κουμπαίοι εκτελέστηκαν στο Γουδή.
Η εκτέλεσή τους καταγράφηκε και δημοσιεύθηκε στον Τύπο. Στην παρακάτω φωτογραφία απεικονίζεται η συγκλονιστική στιγμή της εκτέλεσης.
Διαβάστε επίσης:
