Στις 6 Αυγούστου του 1890 έδεσαν με λουριά τον δολοφόνο Γουίλιαμ Κέμλερ σε μια ηλεκτρική καρέκλα. Ήταν καταδικασμένος σε θάνατο.
Επρόκειτο να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα τον εκτελούσαν με ηλεκτροπληξία, κάτι που εν μέρει οφειλόταν σε ένα από τα πιο μακάβρια κεφάλαια στην ιστορία του μάρκετινγκ.
Μετά την εφεύρεση του πρώτου ηλεκτρικού λαμπτήρα, όλοι ήθελαν ηλεκτρισμό στο σπίτι τους και δύο άντρες ανταγωνίζονταν με πάθος για τον έλεγχο της αγοράς. Ο Τόμας Έντισον προτιμούσε το συνεχές ρεύμα, στα αγγλικά DC.
O Τζορτζ Γουεστινγκχάους θεωρούσε ανώτερο το εναλλασσόμενο ρεύμα AC.
Η σύγκρουση έμεινε γνωστή γνωστή ως ο «πόλεμος των ρευμάτων».
Στην αρχή πήρε κεφάλι το συνεχές του Έντισον, κυρίως χάρη στη μεγάλη φήμη του. Ύστερα όμως το εναλλασσόμενο άρχισε να καλύπτει τη διαφορά, επειδή η μεταφορά του σε μεγάλες αποστάσεις ήταν πιο εύκολη και πιο φτηνή. Ο Έντισον αποφάσισε τότε να απαξιώσει το εναλλασσόμενο ρεύμα αποδεικνύοντας πόσο επικίνδυνο ήταν.
Δεν έβγαζε μόνον απειλητικές προειδοποιήσεις για το κοινό, αλλά πρότεινε επίσης στην πολιτεία της Νέας Υόρκης να χρησιμοποιήσει τη γεννήτρια εναλλασσόμενου του Γουέστινγκχάους ως «ανθρωπιστική» μέθοδο εκτελέσεων. Άρα να την εκθέσει στο κοινό ως θανατηφόρα.
Το εναλλασσόμενο έλεγε ο Έντισον θα προκαλούσε άμεσο θάνατο. Ο Γουέστινγκχάους εξοργίστηκε και αρνήθηκε να παραχωρήσει μια γεννήτρια. Ο Έντισον και οι σύμμαχοί του όμως κατάφεραν να αποκτήσουν μια γεννήτρια με δόλιο τρόπο και έτσι το εναλλασσόμενο ρεύμα τροφοδότησε την ηλεκτρική καρέκλα.
Ο Έντισον έκανε στο εργαστήριο του μυστικά πειράματα κατά τα οποία θανάτωσε πάνω από 50 σκυλιά και γάτες με εναλλασσόμενο ρεύμα.
Κατόπιν μαζί με τους συμμάχους του βγήκαν στο κοινό και έκαναν επιδείξεις όπου θανάτωναν με ηλεκτροπληξία σκύλους, άλογα και μοσχάρια για να δείξουν πόσο επικίνδυνο ήταν το AC, αλλά και πόσο αποτελεσματικό θα ήταν για μια ηλεκτρική καρέκλα.
Ο Έντισον και οι συνεργάτες του προσπαθούσαν να βρουν μια κατάλληλα τρομακτική λέξη για την εκτέλεση με ηλεκτρισμό. Ο Έντισον πρότεινε τους όρους «αμπεροκτονία» και «δυναμοκτονία» ενώ ένας συνεργάτης του σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ κατάλληλα η «ηλεκτρίσμοκτονία». Ένας από τους δικηγόρους του Έντισον έκανε μια ιερόσυλη πρόταση:»Γιατί να μη λέμε από εδώ και πέρα ότι ένας εγκληματίας «γουεστινγκχώθηκε» ή ότι «καταδικάστηκε σε γουστιγκχονισμό;»
Ο Έντισον μπορεί να κέρδισε τη μάχη αλλά ο Γουέστινγκχάους κέρδισε τον πόλεμο.
Ήταν δύσκολο να αγνοηθεί το πλεονέκτημα του εναλλασσόμενου ρεύματος, που τελικά μπήκε σε όλα τα σπίτια.
ΠΗΓΗ: ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ, RICK BEYER, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
