Την αποκαλούσαν γυναίκα-πιγκουίνο γιατί είχε πολύ κοντά άκρα που έμοιαζαν με πτερύγια. Οι πατούσες της δεν είχαν αναπτυχθεί με αποτέλεσμα να κινείται κάνοντας μικρά βήματα που την έκαναν να μοιάζει με άνθρωπο πιγκουίνο. Έπασχε από μια σπάνια ασθένεια που ονομάζεται φωκομέλεια, όπου τα άκρα παρουσιάζουν από νεαρή ηλικία δυσπλασία και ελλιπή ανάπτυξη.
Το καλλιτεχνικό της όνομά ήταν Mίκι Μινιόν, που στα γαλλικά σημαίνει μικροκαμωμένη και της δόθηκε τα πρώτα χρόνια της καριέρας της ως «φρικιό». Λέγεται ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Ρουθ Μπέρι και πως είχε γεννηθεί το 1910. Από μικρή παρουσίασε γενετικές ανωμαλίες και αναπτυξιακά προβλήματα, εξαιτίας της σπάνιας ασθένειας. Ήταν κοντή, τα άκρα της ήταν παραμορφωμένα και είχε πρόβλημα βάδισης.
Το τσίρκο ήταν μονόδρομος για εκείνη. Αρχές του περασμένου αιώνα, τα άτομα με ιδιαιτερότητες ήταν περιζήτητα στα σόου της εποχής, καθώς τους παρείχαν οικονομικές απολαβές και αναγνώριση. Όσο πιο ιδιαίτερος ήταν κάποιος άνθρωπος τόσο μεγαλύτερη καριέρα θα έκανε. Η Μινιόν φορούσε μπικίνι ώστε να αναδεικνύει τη δυσπλασία των άκρων της και εμφανιζόταν στη σκηνή, παίζοντας ένα αφρικανικό μουσικό όργανο που έμοιαζε με ξυλόφωνο, γνωστό ως μαρίμπα.
Ήταν άψογη επαγγελματίας και πήρε μέρος σε δεκάδες παραστάσεις και περιοδείες στις ΗΠΑ. Το νούμερό της ονομαζόταν «γυναίκα-πιγκουίνος» το οποίο παρουσίασε σε διάφορες εκθέσεις, ανάμεσά τους στην έκθεση του Σικάγο το 1939 και στην παγκόσμια έκθεση της Νέας Υόρκης το 1940.
Για τη ζωή της δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Έκανε δύο γάμους και το 1940 απέκτησε έναν γιο, τον Τόνι, ο οποίος ήταν υγιέστατος και δεν κληρονόμησε την πάθησή της. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ένας ακροβάτης, ο Ερλ Ντέιβις με τον οποίο συνεργάστηκε επί μια δεκαετία. Η τελευταία της εμφάνιση στο τσίρκο ήταν το 1960. Έκτοτε αποσύρθηκε και τα ίχνη της εξαφανίστηκαν. Η μετέπειτα ζωή της παραμένει άγνωστη.
Διαβάστε επίσης: 
