Από το 1780 ως το 1850 πουλήθηκαν περίπου 300 γυναίκες. Κατα τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν υπήρξε ούτε μία χρονιά που να μην αναφερθεί στις εφημερίδες μια δικαστική υπόθεση που αφορούσε την πώληση συζύγου.
Ο λόγος γι αυτή την ανήθικη αγοραπωλησία δεν ήταν άλλος από το διαζύγιο που δεν είχε ακόμη καθιερωθεί.
Το πρώτο διαζύγιο εκδόθηκε το 1857. Πριν από αυτό ήταν πολύ δύσκολο να διαλυθεί ένας γάμος. Χρειαζόταν η σύμφωνη γνώμη της εκκλησίας και ιδιωτικός νόμος του κοινοβουλίου κάτι που στοίχιζε το λιγότερο 3.000 λίρες, ποσό τεράστιο για την εποχή.
Ο μέσος Άγγλος δεν μπορούσε να σηκώσει το κόστος και η μόνη εναλλακτική ήταν ο χωρισμός από τη σύζυγό του μέσω δημοπρασίας, Στις φτωχές γειτονιές η γυναίκα θεωρείτο ως «κινητή περιουσία» που αγοράζεται και πουλιέται όπως οποιοδήποτε άλλο εμπόρευμα. Η πρακτική ήταν παράνομη αλλά οι αρχές έκαναν τα «στραβά μάτια».
Η διαδικασία
Ο σύζυγος έφερνε τη σύζυγο στην αγορά ή τη δημοπρασία βοοειδών και καταχωρούσε τη σύζυγό του ως αγαθό προς πώληση.
Της έβαζε ένα σχοινί γύρω από τον λαιμό, τη μέση ή τον καρπό της και στη συνέχεια την «έβγαζε στο σφυρί». Όταν η συμφωνία «έκλεινε» πήγαιναν όλοι μαζί σε μια ταβέρνα για να γιορτάσουν την επιτυχημένη συναλλαγή.
Στις περισσότερες περιπτώσεις οι γυναίκες συμφωνούσαν με αυτήν την πρακτική και μάλιστα ασκούσαν βέτο για το πού και με ποιόν θα περνούσαν το υπόλοιπο της ζωής τους.
Πολλές φορές η πώληση ανακοινώνονταν εκ των προτέρων σε τοπική εφημερίδα και ο αγοραστής ήταν «κανονισμένος».
Μια από τις πρώτες περιπτώσεις πώλησης συζύγων πραγματοποιήθηκε το 1733 στο Μπέρμιγχαμ, όπου ο Samuel Whitehouse πούλησε τη γυναίκα του Mary Whitehouse στην ανοικτή αγορά στον Thomas Griffiths για περίπου μία αγγλική λίρα.
Υπήρχαν επίσης περιπτώσεις που η σύζυγος επέμενε στην πώληση και για πολλές γυναίκες, αυτή ήταν η μόνη διέξοδος από έναν δυστυχισμένο γάμο.
Η πρακτική αυτή κορυφώθηκε τις δεκαετίες του 1820 και 1830. Οι άντρες που ήθελαν να πουλήσουν τις συζύγους τους επικρίθηκαν έντονα και το «έθιμο» εξασθένησε αν και ποτέ δεν πήρε μαζικες διαστάσεις λόγω της εκκλησίας και του υπέρογκου ποσού για ένα νόμο κατά παραγγελλία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν κι άλλες περιπτώσεις πώλησης συζύγων τα επόμενα χρόνια. Μάλιστα η πιο πρόσφατη περίπτωση αναφέρθηκε το 1913 όταν μια γυναίκα ισχυριζόταν ότι ο σύζυγός της την πούλησε σε έναν συνάδελφό του για μία λίρα.
