του Rick Beyer:
Ο εμπνευστής του πειράματος, Ζαν Αντουάν Νολέ είχε κάνει ένα παρόμοιο πείραμα για τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΕ’, στέλνοντας ηλεκτρικά φορτία μέσα από 180 στρατιώτες της ανακτορικής φρουράς.
Τον Απρίλιο του 1746, στη Μεγάλη Μονή των καρθουσιανών στα προάστια του Παρισιού, το σκηνικό ήταν σουρεαλιστικό.
Διακόσιοι καρθουσιανοί μοναχοί, όλοι ντυμένοι με τα άμφιά τους, κρατούσαν ο καθένας τους σε κάθε χέρι την άκρη από ένα σύρμα οχτώ μέτρων με το οποίο συνδεόταν με τον επόμενο μοναχό.
Σχημάτιζαν μια τεράστια ανθρώπινη αλυσίδα μήκους περισσότερο από ενάμιση χιλιόμετρο.
Η αλυσίδα επέστρεφε στο ξεκίνημά της, έτσι ώστε ο τελευταίος μοναχός να στέκεται κοντά στον πρώτο.
Ο αββάς της μονής, ένας διάσημος γάλλος επιστήμονας που ονομαζόταν Ζαν Αντουάν Νολέ, χρησιμοποίησε μια ειδική συσκευή για να φορτίσει με στατικό ηλεκτρικό φορτίο μια λουγδουνική λάγηνο.
Καθώς πλήθη θεατών παρακολουθούσαν με προσμονή, ο Νολέ έβαλε τον ένα μοναχό να πιάσει με το ελεύθερο χέρι του τη μεταλλική πλάκα στο εξωτερικό της λαγήνου.
Ο άλλος μοναχός ακούμπησε με το ελεύθερο χέρι του τον μεταλλικό πόλο στην κορυφή της.
Έτσι έκλεισε το κύκλωμα και ο στατικός ηλεκτρισμός πέρασε μέσα από τους μοναχούς.
Και οι διακόσιοι μοναχοί αντέδρασαν ταυτόχρονα στο ηλεκτροσόκ. Άλλοι πήδηξαν ψηλά, άλλοι φώναξαν, όλοι άφησαν τα σύρματα να πέσουν κάτω.
Η επίδειξη ήταν διασκεδαστική για το κοινό, αλλά προσέφερε και μια θεαματική απόδειξη για δύο πράγματα που θα είχαν μεγάλη επίδραση στον κόσμο.
Ότι ο ηλεκτρισμός μπορούσε να ταξιδεύσει στιγμιαία και σε μεγάλες αποστάσεις.
Εκείνη την απριλιάτικη μέρα στο Παρίσι, με έναν πολύ ρεαλιστικό τρόπο, γεννήθηκε ο καλωδιωμένος κόσμος του μέλλοντος.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»:
