«Τα Παιδιά του Θεού», ήταν η θρησκευτική αίρεση του καλιφορνέζου Ντέιβιντ Μπεργκ ή Μωυσή Δαυίδ, όπως ήθελε να τον αποκαλούν, μέσα από την οποία προσπαθούσε να προσηλυτίσει νεαρούς άνδρες και γυναίκες. Ο βασικός σκοπός του ήταν να τους ωθήσει στην πορνεία και την παιδοφιλία.
Το 1968 ο Μπέργκ ξεκίνησε να κηρύττει τον λόγο του Θεού, με τον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο ίδιος. Ισχυριζόταν δηλαδή ότι η σεξουαλική πράξη όσο πιο ελεύθερη ήταν τόσο πιο κοντά βρισκόταν στην χριστιανική φιλοσοφία.
Το «Ερωτικό Ψάρεμα»
Τον πρώτο καιρό η ομάδα του ήταν μικρή. Σκέφτηκε όμως τον τρόπο που θα την έκανε ευρέως γνωστή και θα προσέλκυε περισσότερο κόσμο. Ξεκίνησε να εφαρμόζει το «Ερωτικό Ψάρεμα». Έπειθε τις γυναίκες της αίρεσης που έκαναν ότι τους ζητούσε, να επισκέπτονται μπαρ και νυχτερινά μαγαζιά και να κάνουν σεξ με τους άνδρες με σκοπό να τους φέρουν κοντά στα «Παιδιά του Θεού».
Αυτό ήταν το πρώτο κόλπο του.
Οι γυναίκες σταδιακά εξελίσσονταν σε πόρνες, που μπορεί να μην έπαιρναν χρήματα, αλλά έβγαιναν κάθε βράδυ με σκοπό να παρασύρουν όσο το δυνατόν περισσότερους άνδρες. Εκείνος τις αποκαλούσε «πόρνες του Θεού».
Το «ψάρεμα» άρχισε πολύ γρήγορα να έχει αποτελέσματα. Τα μέλη αυξάνονταν συνεχώς και οι γυναίκες με τον φόβο ότι αν δεν έκαναν αυτό που τους ζητούσε ο Μπέργκ θα έπεφταν στην παγίδα του Διαβόλου συνέχιζαν το έργο τους. Τα πρώτα 7 χρόνια πιστεύεται ότι είχαν πάνω από 200 χιλιάδες σεξουαλικές επαφές. Μέσα από αυτές, ήρθαν στον κόσμο 300 βρέφη, που τα ονόμαζαν τα «μωρά του Ιησού».
Τα περισσότερα από αυτά μεγάλωσαν μέσα στο περιβάλλον την αίρεσης και από βρεφική ηλικία ασκούσαν επάνω τους σεξουαλικές πρακτικές, που άλλαζαν καθώς μεγάλωναν.
Μέχρι το 1970, είχαν διανεμηθεί 42 εκατομμύρια φυλλάδια σε όλο τον κόσμο, που ανέλυαν τις αγνές προθέσεις του Μπέργκ. Παράλληλα προσέλκυαν και πολλούς χίπις γιατί έβγαζαν προς τα έξω τα αντί-αμερικανικά τους αισθήματα. Στην περίοδο της μεγάλης τους ακμής τα «Παιδιά του Θεού», αριθμούσαν πάνω από 35 χιλιάδες μέλη.
«Ένα αγόρι πρέπει να συνευρεθεί σεξουαλικά με τη μητέρα του»
Εκτός από την πορνεία και την παιδοφίλια, ενθάρρυναν και αιμομικτικές συμπεριφορές. Προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο ότι η σεξουαλική συνεύρεση με ανηλίκους ήταν μέσα στους 20 θεμελιώδεις νόμους της οικογένειας. Αλλά και για την αιμομιξία ισχυριζόντουσαν ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για έναν άνδρα να μάθει τα μυστικά του έρωτα, αν δεν πάει με την μητέρα του.
Όμως, δεν στέκονταν μόνο στα αντί-αμερικανικά ιδεώδη. Πίστευαν ότι ο Χίτλερ ήταν στον σωστό δρόμο και ότι το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη με τον τρόπο που το παρουσίασαν. «Ο βιασμός είναι ένας καλός τρόπος για να έρθουν στον κόσμο νέες ψυχές και να δημιουργηθούν οικογένειες», κήρυττε ο Μπέργκ και συνέχιζε: «Ο Θεός πρόκειται να τιμωρήσει την πόρνη Αμερική που είναι γεμάτη τεμπέληδες, γεμάτους λίπος ανθρώπους που θέλουν μόνο να βγάζουν περισσότερα λεφτά».
Τα παιδιά που μεγάλωναν μαζί τους, μορφώνονταν από βιβλία που έγραφε και τύπωνε ο ίδιος. Μέσα από αυτά γινόταν η απαραίτητη πλύση εγκεφάλου, με σκοπό να πιστέψουν και να μυηθούν στις σεξουαλικές πρακτικές του.
«Το βιβλίο της Νταβιτίτο» και ο κακοποιημένος γιος που εξαφανίστηκε…προσωρινά
Μετά από κάποια χρόνια, ο Ντέιβιντ Μπέργκ παντρεύτηκε μια γυναίκα μέσα από την αίρεση. Την πιο πιστή του ακόλουθο την Κάρεν Ζέρμπι Κουίν. Ο γιος τους, Ροντρίγκεζ, χρίστηκε πρίγκηπας και ήταν η ελπιδοφόρα συνέχεια του πατέρα του. Τελικά τα όνειρα του επικίνδυνου βιαστή και παιδόφιλου Μπεργκ δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, αφού ο γιος του τελικά προσπάθησε να ξεφύγει από τον πόνο και την κακοποίηση που υπέστη για πολλά χρόνια από τους γονείς του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μια ομάδα νέων παιδιών από την Αγγλία, που κατάφεραν να βγουν σώοι από τα χέρια του Μπέργκ, άσκησαν κατηγορίες για κακοποίηση και πορνεία. Οι φήμες επιβεβαιώθηκαν και οι αρχές ξεκίνησαν έναν μεγάλο ανθρωποκυνηγητό με τα μέλη της αίρεσης.
Ο Ντέιβιντ Μπέργκ, είχε διαφύγει στο εξωτερικό, όπου συνέχισε να πουλάει φυλλάδια που εξυμνούσαν την πορνεία και την αιμομιξία. Τα φυλλάδια έμοιαζαν με κόμικς και είχαν τίτλο: «Το βιβλίο της Νταβιτίτο». Η Νταβίτα Κέλεϊ ήταν ένα από τα πιο ένθερμα μέλη της ομάδας του. Ζούσε από τη γέννησή της στο πλευρό του και σε ηλικία 13 ετών, κοιμήθηκε για πρώτη φορά μαζί του.
Η δεκαετία που μεσολάβησε από το 1980 μέχρι το 1990 ήταν γεμάτη αγωγές για τα αναρίθμητα εγκλήματά του. Το 1990 μάλιστα, είχαν συλληφθεί 10 μέλη της αίρεσης στην Ισπανία για την κακοποίηση ανήλικων παιδιών και το 1992 οι αρχές έσωσαν άλλα 120 παιδιά στην Αυστραλία, τα οποία τέθηκαν υπό επιτήρηση.
Η άγρια δολοφονία
Το 1994 ο Ντέιβιντ Μπέργκ πέθανε και την σκυτάλη παρέλαβε η γυναίκα του Ζέρμπι, με τον καινούργιο της φίλο Στίβεν Ντάγκλας Κέλι, ο οποίος κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο Κρίστιαν Σμιθ. Στις αρχές του 2000 η Ζέρμπι ήταν αναγκασμένη να κρύβεται, γιατί την καταδίωκε η αστυνομία.
Πέντε χρόνια αργότερα σε ένα καρτέρι θανάτου που έστησε ο μοναχογιός της Ροντρίγκεζ, μαχαίρωσε την νταντά του, που στα χέρια της υπέφερε για πολλά χρόνια.
Ο γιος της, που δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει από την κακοποίηση που υπέστη ως παιδί, πριν διαπράξει το έγκλημα βιντεοσκόπησε τον εαυτό του τη στιγμή που εξομολογούταν ότι επρόκειτο να τη σκοτώσει γιατί ήθελε να την εκδικηθεί. Αφού είδε την νταντά του νεκρή, στην συνέχεια έβαλε τέλος και στη δική του ζωή.
Από το 2005 που έγινε γνωστή η εγκληματική ενέργεια, η αίρεση, που είχε μετονομαστεί σε «Διεθνή Οικογένεια» απέκτησε άλλες 10 χιλιάδες μέλη.
Στο βίντεο η κόρη του Μπέργκ, Ντέμπορα που ήταν γαλουχημένη με την αξίες του πατέρα της, παρέμεινε πιστή στην αίρεση και όταν βρέθηκε καλεσμένη σε τηλεοπτική εκπομπή, εξήγησε τις προθέσεις και τους σκοπούς της ομάδας της:
