Ο Τορακούσου Γιαμάχα ήταν γιος ενός Σαμουράι που ανήκε σε μια από τις ιστορικές φατριές Σαμουράι στης Ιαπωνίας.
Ο Γιαμάχα σπούδασε αστρονομία και μηχανική και εργαζόταν ως ωρολογοποιός και τεχνικός συσκευών.
Μια μέρα τον κάλεσαν σε ένα νοσοκομείο στην πόλη Χαμαμάτσου, για να επισκευάσει ιατρικά μηχανήματα. Ο Γιαμάχα έγινε γνωστός για τις πολύτιμες ικανότητες του και εγκαταστάθηκε στην πόλη. Σύντομα τον κάλεσαν από ένα σχολείο για να επισκευάσει ένα εκκλησιαστικό όργανο.
Τότε αντέγραψε τα σχέδια του οργάνου και σε δύο μήνες έφτιαξε ένα παρόμοιο με 39 κλειδιά. Όταν το ολοκλήρωσε το μετέφερε με ένα καρότσι στο Τόκιο για να το παρουσιάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Οι καθηγητές δεν ενθουσιάστηκαν με το δημιούργημα του Γιαμάχα, αλλά ο ίδιος δεν απογοητεύτηκε.
Παράτησε την ωρολογοποιία, μελέτησε μουσική και το 1887 κατασκεύασε ένα δεύτερο καλύτερο μουσικό όργανο που είχε ζήτηση στην αγορά. Το 1887 ίδρυσε τη δική του εταιρεία μουσικών οργάνων που αργότερα ονομάστηκε Nippon Gakki που σήμαινε «Ιαπωνικά μουσικά όργανα» και είχε ως λογότυπο τρία αλληλένδετα διαπασών.
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα είχε καταφέρει να κυριαρχήσει στην ιαπωνική αγορά. Το 1902 κατασκεύασε το πρώτο του πιάνο που κέρδισε πολλά βραβεία. Ο Γιαμάχα έγινε ο μεγαλύτερος κατασκευαστής πιάνων στην Ιαπωνία.
Το 1917 πέθανε σε ηλικία 64 ετών. Ο θάνατός του δεν σταμάτησε την παραγωγή προϊόντων όπως ακορντεόν, όργανα με αυλούς, εκκλησιαστικά όργανα και πιάνο, που κατέκλυσαν στην ασιατική αγορά.
Η παραγωγή μουσικών οργάνων μειώθηκε σημαντικά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε τα εργοστάσια του Γιαμάχα υπό καινούργια διεύθυνση ξεκίνησαν να κατασκευάζουν κινητήρες, προπέλες και μεταλλικές δεξαμενές καυσίμων για τα αεροσκάφη.
Το τέλος του πολέμου βρήκε τα εργοστάσια της εταιρείας ισοπεδωμένα από τους βομβαρδισμούς. Η Υamaha, όπως και η υπόλοιπη Ιαπωνία, έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν.
Τότε ανέλαβε την διεύθυνση ο Γκενίτσι Καβακάμι, γιος του τότε Προέδρου, ο οποίος εργαζόταν στην εταιρεία από το 1937 και ήταν το πρόσωπο που τη μετέτρεψε σε παγκόσμια δύναμη.
Η χώρα χρειαζόταν νέα μέσα μεταφοράς που θα ήταν οικονομικά και προσιτά στον κόσμο. Οι υπάλληλοι της εταιρείας είχαν αποκτήσει εμπειρία από την κατασκευή κινητήρων κατά τον πόλεμο και μπορούσαν εύκολα να μεταπηδήσουν στην κατασκευή δίκυκλων.
Ο Καβακάμι ταξίδεψε στην Αμερική και στην Ευρώπη και επισκέφτηκε εργοστάσια παραγωγής μηχανών.
Συνειδητοποίησε ότι υπήρχαν ακόμα πολλές ευκαιρίες στην αυξανόμενη αγορά της μοτοσυκλέτας παρά το γεγονός ότι υπήρχαν ήδη πολλές εταιρείες σε αυτόν τον τομέα.
Μαζί με τους συνεργάτες του ταξίδεψε στην Γερμανία και παρακολούθησε την παραγωγή μοτοσικλετών από πρώτο χέρι. Το 1953 επέστρεψε στην Ιαπωνία και ξεκίνησαν να κατασκευάζουν δοκιμαστικά κινητήρες μοτοσυκλετών με το σλόγκαν «Αν είναι να το φτιάξεις, φτιάξ’ το όσο καλύτερα γίνεται».
Το 1955 η η πρώτη μηχανή ΥΑΜΑΗΑ 125 κυβικών ήταν έτοιμη. Η μηχανή ονομαζόταν «Κόκκινη Πυγολαμπίδα» και έμοιαζε με το πετυχημένο γερμανικό μοντέλο DKW RT125. Όταν βγήκε στην αγορά η ανταπόκριση του κοινού ήταν πολύ θετική.
Δύο χρόνια αργότερα κατασκεύασαν ένα ακόμα δίκυκλο 250 κυβικών, που ήταν μια βελτιωμένη εκδοχή μιας άλλης γερμανικής μηχανής.
Οι μηχανές του Καβακάμι πήραν μέρος σε αγώνες ταχύτητας στο βουνό Φούτζι και στο οροπέδιο Ασάμα ώστε να διαφημιστούν στην αγορά. Τότε ιδρύθηκε η YAMAHA motor Company που αριθμούσε 274 υπαλλήλους και μπορούσε να παράγει έως 200 μηχανές τον μήνα.
Η ζήτηση των Ιαπωνικών μηχανών αυξήθηκε και ξεκίνησαν οι εξαγωγές μηχανών στην Αμερική και στην ευρωπαϊκή αγορά. Σε λίγο χρονικό διάστημα η εταιρεία ήταν μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές μηχανών στον κόσμο με εργοστάσια στο Μεξικό, την Ταϊλάνδη και τη Βραζιλία.
Το 1968 οι Ιάπωνες κατασκεύασαν την πρώτη μηχανή off road, την 250 κυβικών Yamaha DT-1.
Ο Καβακάμι σε 4 δεκαετίες είχε μετατρέψει την ΥΑΜΑΗΑ στη μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής μουσικών οργάνων και μηχανών στον κόσμο.
Ίδρυσε ωδεία και διοργάνωσε μουσικούς διαγωνισμούς στην Ιαπωνία, ώστε οι Ιάπωνες να αποκτήσουν μουσική παιδεία και κατασκεύασε το πρώτο ηλεκτρονικό μουσικό όργανο της Ιαπωνίας, το Electone.
