Πολλοί ήταν οι τρόποι που υπήρχαν παλαιότερα, για να κρύβει κάποιος το αλκοόλ. Εκτός από το κλασικό μεταλλικό φλασκί για την τσέπη, αλκοόλ κρυβόταν μέσα σε βιβλία, μπαστούνια, ρούχα, ακόμα και μέσα σε αυγά! Η εφευρετικότητα εκείνων που ήθελαν να πίνουν, χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς, θριάμβευε.
Το 1883, ο Χέρμπερτ Τζένερ από την Ουάσινγκτον έφτιαξε θήκη για το φλασκί του που μπορούσε να μπει στη βιβλιοθήκη του. Η θήκη έμοιαζε με βιβλίο, μέσα στο οποίο έκρυβε μπουκαλάκι με ποτό. Όλοι θαύμαζαν την φιλομάθεια εκείνου που… κυκλοφορούσε παντού με ένα βιβλίο.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο ζωγράφος Άνρι ντε Τουλούζ-Λοτρέκ διαμόρφωσε έτσι το μπαστούνι του ώστε να μπορεί να κρύβει μέσα του αλκοόλ. Οι γονείς του ήταν ξαδέλφια και η αιμομιξία είχε προκαλέσει αναπτυξιακό πρόβλημα στο διάσημο ζωγράφο. Αναγκάστηκε να χρησιμοποιεί μπαστούνι για να μπορεί να περπατήσει.
Το μπαστούνι του όμως είχε και άλλες χρήσεις, αφού το πάνω μέρος άνοιγε και από μέσα του έβγαζε το γυάλινο φλασκί. Κάποιοι πιστεύουν ότι έκρυβε εκεί το αγαπημένο του αψέντι, επειδή ήταν παράνομο, ενώ άλλοι θεωρούν ότι ήθελε να γλιτώσει από τον έλεγχο της οικογένειας του.
Λίγο αργότερα, το 1920, στις ΗΠΑ κηρύχθηκε παράνομη η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών, με το νόμο Βόλστερντ. Ο νόμος όμως αντί να μειώσει τη χρήση αλκοόλ, οδήγησε στην αύξησή της. Παράνομα μπαρ άνοιγαν παντού.
Η μαφία άρχισε να ασχολείται με το λαθρεμπόριο αλκοόλ. Ο Αλ Καπόνε κατάφερε να πολλαπλασιάσει τα κέρδη του και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους λαθρέμπορους οινοπνευματωδών ποτών στη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης.
Ο νόμος καταργήθηκε το 1933 από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ. Μέχρι τότε οι άνθρωποι έβαζαν τα φλασκιά τους παντού. Καπέλα, μπότες και καλτσοδέτες ήταν οι καλύτερες κρυψώνες. Οι γυναίκες έκρυβαν αλκοόλ ακόμα και στα τακούνια των παπουτσιών τους. Ή τρυπούσαν λίγο το τσόφλι των αυγών, έβγαζαν από μέσα το ασπράδι και τον κρόκο και το γέμιζαν με ποτό.
Ο νόμος όμως είχε και κάποιες εξαιρέσεις. Επέτρεπε στους αγρότες να φτιάχνουν κρασί για δική τους χρήση και στους ιερείς να χρησιμοποιούν αλκοόλ κατά τη διάρκεια των τελετών. Παράλληλα, επιτρεπόταν η χρήση αλκοόλ για φαρμακευτική χρήση. Έτσι, το αλκοόλ μετατρεπόταν σε φάρμακο.
Με την κατάργηση του νόμου, οι άνθρωποι μπορούσαν πια να μπουν ελεύθερα σε μπαρ και να απολαύσουν το ποτό τους – έτσι όλο και λιγότεροι χρησιμοποιούσαν φλασκιά.
Παρόλα αυτά, στα μέσα του 20ου αιώνα η εταιρία Royal London άρχισε να κυκλοφορεί φλασκιά σε πρωτότυπα σχέδια, περισσότερο για λόγους αισθητικής. Όλοι μπορούσαν να απολαύσουν τα σφηνάκια τους σε φλασκιά που έμοιαζαν με ραδιοφωνάκια ή κιάλια.
Τα σχέδια είναι πολλά: από παντόφλες και χτένες μέχρι κινητά και αντηλιακές κρέμες χρησιμοποιούνται ως μπουκάλια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
