Ο Γάλλος βασιλιάς Ερρίκος Γ’ ντυνόταν με γυναικεία ρούχα και περιτριγυριζόταν από μία δουλοπρεπή αυλή νεαρών ομοφυλόφιλων, τους οποίους οι Γάλλοι αποκαλούσαν κοροϊδευτικά «μινιόν».
Ο βασιλιάς και το αρσενικό χαρέμι του δεν απολάμβαναν τίποτα περισσότερο από το να ντύνονται με δαντέλες και πιέτες και να κυκλοφορούν επιδεικτικά στο Παρίσι της εποχής με μακριές μπούκλες που ανέμιζαν κάτω από καπελάκια.
«Δεν ήξερε κανείς αν επρόκειτο για γυναίκα βασιλιά ή για άνδρα βασίλισσα», είπε ένας μπερδεμένος παρατηρητής της εποχής.
Μητέρα του ήταν η Αικατερίνη των Μεδίκων και οι ιστορικοί έχουν σημειώσει την ιδιόμορφη στοργή που έτρεφε για αυτόν.
Η τρομερή γυναίκα, την οποία οι Γάλλοι κατέληξαν να αποκαλούν «Μαντάμ Ερπετό», είχε εδραιώσει την εξουσία της μετά τον θάνατο του συζύγου της, Ερρίκου Β’, και με τρεις γιους στη σειρά διαδοχής, διατηρούσε τον απόλυτο έλεγχο.
Ακόρεστη μελετήτρια του πονήματος του Μακιαβέλι για την εξουσία, «Ο Ηγεμών», θεωρούσε τον Φλωρεντίνο συμπατριώτη της ως προσωπικό της γκουρού.
Με έναν τρομακτικό συνδυασμό πανουργίας, απάτης και δαιμόνιας ευφυΐας, η στρουμπουλή δέσποινα με το σύνηθες μαύρο της φόρεμα ήταν αδίστακτη στον αγώνα της να διατηρήσει την εξουσία της οικογένειάς της.
Διαβάστε ακόμα σχετικό άρθρο: Ο Ερρίκος Γ” της Γαλλίας έζησε φλογερούς έρωτες, αλλά μετά το θάνατο της αγαπημένης του, μετέτρεψε το παλάτι σε άντρο ομοφυλοφιλικών οργίων.
Ωστόσο, ενώ η Αικατερίνη ενορχήστρωνε τις ζωές όλων των παιδιών της, χρησιμοποιώντας τα σαν πιόνια για να επιτύχει τους πολιτικούς της σκοπούς, ο Ερρίκος ήταν η εξαίρεση. Πράγματι, η αφοσίωση της σ’ αυτόν έφτανε τα όρια της αιμομιξίας.
Σίγουρα έδειχνε επιείκεια για τον επιδεικτικό τρόπο ζωής του, οργάνωνε ακόμα και πλουσιοπάροχα όργια για τη βασιλική ευχαρίστησή του.
Ο Ερρίκος πάντως, ελεγχόταν εξ ολοκλήρου από τους μινιόν του, μερικοί από τους οποίους ασκούσαν τεράστια επιρροή επάνω του. Καβγάδες ξεσπούσαν συχνά ανάμεσά στους παρφουμαρισμένους ευνοούμενους, καθώς όλοι συναγωνίζονταν για την εύνοια του βασιλιά.
Παρά την υπερβολική μητρική αφοσίωση που επεδείκνυε η Αικατερίνη, τα γεγονότα ξέφυγαν από τον έλεγχό της.
Με το βασίλειο να σπαράσσεται από θρησκευτικούς πολέμους, τα ταμεία του κράτους άδεια και μια επίθεση από τη γειτονική Ισπανία να διαγράφεται στον ορίζοντα, η Αικατερίνη εκλιπαρούσε την προσοχή του Ερρίκου στην απελπιστική κατάσταση την οποία προσπαθούσε τόσο σκληρά να διορθώσει για χάρη του.
«Τα πράγματα είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ όσο νομίζαμε», έγραφε η πονεμένη βασιλομήτωρ σε ένα από τα πολλά γράμματα της στον βασιλιά, ενώ ταξίδευε στη Γαλλία σε μια μάταιη προσπάθεια να του βρει υποστηρικτές.
«Σε ικετεύω να ελέγξεις πολύ προσεκτικά τα οικονομικά σου, για να μπορέσεις να συγκεντρώσεις χρήματα για την υπηρεσία σου χωρίς να χρειάζεται να ληστέψεις το λαό σου, γιατί βρίσκεσαι στο χείλος μιας γενικευμένης εξέγερσης… και όποιος σου λέει κάτι άλλο, σε εξαπατά».
Όλες οι ακούραστες προσπάθειες της για λογαριασμό του αγαπημένου της γιου αγνοήθηκαν, προκαλώντας της ατελείωτη
στενοχώρια.
Ο βασιλιάς Ερρίκος ήταν πάρα πολύ απασχολημένος με τους μινιόν του, για να ακούσει τον καταιγισμό των ικεσιών και των προειδοποιήσεων της μητέρας του.
Ο «Βασιλιάς της Σαχλαμάρας», όπως τον αποκαλούσαν οι αγανακτισμένοι υπήκοοί του, ενδιαφερόταν περισσότερο για το πώς θα έβρισκε νέους τρόπους για να διασκεδάσει τα αγόρια του, παρά για την τύχη της Γαλλίας.
Εν τούτοις, υπήρχαν και περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Ερρίκος καταλαμβανόταν εξ ολοκλήρου από έντονη και βίαιη αποστροφή της συνήθους ελαφρότητάς του.
Τότε μεταμορφωνόταν σε φανατικό θρησκόληπτο – αυτομαστιγωνόταν δημοσίως, περπατούσε ξυπόλητος σε εκκεντρικές θρησκευτικές πομπές, φορώντας ρούχα μοναχού και με ένα ροζάριο από μικρά φιλντισένια κρανία να κρέμεται από τη μέση του.
«Φοβάμαι ότι δεν είναι όλα χρυσά εδώ», έγραψε ο Ουζιέ ντε Μπισμπέκ αφού είχε παρακολουθήσει την επίδειξη της πρωτότυπης θρησκοληψίας του Ερρίκου.
Στη διάρκεια κάποιων από τα θρησκευτικά του ξεσπάσματα, ο βασιλιάς έκανε προσκυνήματα στη Σαρτρ πεζή, εκλιπαρώντας την Παρθένο Μαρία να του χαρίσει ένα γιο και διάδοχο.
Αλίμονο, ακόμη και η Μητέρα του Θεού δεν μπορούσε να τον βοηθήσει σ’ αυτό.
Ενώ τρελαινόταν να ντύνει τη γυναίκα του, τη βασίλισσα Λουίζα, βάφοντάς την και χτενίζοντας τα μαλλιά της, σπανίως έμπαινε στον κόπο να κοιμηθεί μαζί της.
ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
