Τον καιρό που ο Δαρβίνος σπούδαζε με μισή καρδιά Θεολογία στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, έγινε μέλος του «Λαίμαργου» ή αλλιώς της «Γκουρμέ Λέσχης», η οποία έκανε συναντήσεις μια φορά την εβδομάδα και επιδίωκε ενεργά την κατανάλωση ζώων, τα οποία κατά κανόνα δεν έβρισκε κανείς στο μενού των εστιατορίων.
Ο γιος του Δαρβίνου, ο Φράνσις, σχολιάζοντας τα γράμματα του πατέρα του, επισήμανε ότι τα μέλη της Γκουρμέ Λέσχης είχαν απολαύσει, μεταξύ άλλων, γεράκι και νυχτοκόρακα και ότι ο «ζήλος τους καταλάγιασε όταν δοκίμασαν μια γέρικη κουκουβάγια – χουχουριστή», την οποία βρήκαν «απερίγραπτη».
Έπειτα από χρόνια ο Δαρβίνος διέπρεψε στην ακαδημαϊκή αρένα και έχασε τη πίστη του στο Θεό, όμως ποτέ δεν έπαψε να τον γοητεύει ένα πρωτότυπο πιάτο.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του με το πλοίο Μπιγκλ, ο Δαρβίνος έφαγε αρμαδίλια, για τα οποία είπε ότι «έμοιαζαν με πάπιες τόσο στη γεύση όσο και στην εμφάνιση» και ένα τρωκτικό σοκολατί χρώματος που είχε «το καλύτερο κρέας που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου»- πιθανότατα ήταν αγούτι, ένα τρωκτικό της οικογένειας των Διασύπρωκτων.
Στην Παταγονία έφαγε με βουλιμία μια μερίδα πούμα (το αιλουροειδές Felis concolor), το οποίο του φάνηκε πως είχε παρόμοια γεύση με το κρέας του μοσχαριού. Μάλιστα στην αρχή νόμιζε ότι ήταν μοσχάρι.
Έπειτα από λίγο καιρό, και αφού είχε προηγηθεί εξονυχιστική έρευνα σε ολόκληρη την Παταγονία για τη Μικρή Ρία, ο Δαρβίνος συνειδητοποίησε ότι είχε φάει μία κατά τη διάρκεια του χριστουγεννιάτικου δείπνου, ενώ το πλοίο βρισκόταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι Πόθος το 1883. Το πουλί το είχε σκοτώσει ο Κόνραντ Μάρτινς, ο ζωγράφος του πλοίου.
Ο Δαρβίνος είχε υποθέσει ότι άνηκε στο είδος της κοινής Μεγάλης Ρίας, η αλλιώς της «στρουθοκαμήλου», όπως αποκαλούσε ο ίδιος τα πουλιά αυτά, και συνειδητοποίησε το λάθος του μόνο αφού τα πιάτα είχαν αδειάσει: «Πρώτα τη μαγειρέψαμε και τη φάγαμε, και έπειτα επανήλθε η μνήμη μου.
Ευτυχώς το κεφάλι, ο λαιμός, τα πόδια, οι φτερούγες, πολλά από τα μεγαλύτερα φτερά και αρκετό δέρμα είχαν διασωθεί». Ο Δαρβίνος έστειλε ότι είχε απομείνει στη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου και η Rhea Darxinii πήρε το όνομα του.
Στα Γκαλαπάγκος ο Δαρβίνος τρεφόταν αποκλειστικά με ιγκουάνα και στη Νήσο Τζέιμς καταβρόχθισε μερικές μερίδες γιγάντιας χελώνας.
Χωρίς να συνειδητοποιήσει τον σπουδαίο ρόλο που θα έπαιζαν στη μετέπειτα θεωρία του για την εξέλιξη, ο Δαρβίνος φόρτωσε 48 τέτοιες χελώνες στο Μπιγκλ. Εκείνος και οι σύντροφοί του τις έφαγαν όλες και πέταξαν τα όστρακα τους στη θάλασσα.
Το Συμπόσιο της Συνομοταξίας είναι ένα γεύμα που διοργανώνουν οι βιολόγοι κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου για να γιορτάσουν τα γενέθλια του Δαρβίνου, στο οποίο σερβίρονται εδέσματα από όσο το δυνατόν περισσότερα είδη του βιολογικού βασιλείου.
ΠΗΓΗ:«Το Βιβλίο της Ολικής Άγνοιας», Τζον Λόυντ & Τζον Μίτσινσον, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο μύθος της Μαρίας Αντουανέτας. Γιατί δεν είπε ποτέ τη φράση: «αφού δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι»…
