του MICHAEL LEE LANING:
Στη σύντομη βασιλεία του, που διήρκεσε μόλις οχτώ χρόνια, ο σουλτάνος της Τουρκίας Σελίμ 1ος, κατόρθωσε να επεκτείνει σημαντικά τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να καταστρέψει την ισχύ της γειτονικής Περσίας. Κατακτώντας τη Συρία, την Αίγυπτο και ολόκληρη τη Μικρά Ασία επεβλήθη ως ηγέτης του ισλαμικού κόσμου.
Ο Σελίμ δεν είχε έλεος ούτε για τους εχθρούς του ούτε για τους συμπατριώτες του κι έτσι πήρε το προσωνύμιο «Σκληρός» για την τυραννική του διακυβέρνηση.
Ο Σελίμ γεννήθηκε γύρω στο 17400 και ήταν γιος του Σουλτάνου Βαγιαζίτ 2ου.
Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης του υπηρέτησε σε διοικητική θέση σε μια τουρκική επαρχία στα Βαλκάνια. Όταν ο ηλικιωμένο Βαγιαζίτ που είχε βασιλεύσει αρκετά ειρηνικά και δεν είχε δείξει επιθετικές διαθέσεις εναντίον των γειτονικών χωρών έδειξε μια προτίμηση στον άλλο τ ου γιο, τον Αχμέτ ο Σελίμ φοβήθηκε ότι ο Αχμέτ θα διαδεχόταν τον πατέρα τους.
Ο Σελίμ εξεγέρθηκε και συγκέντρωσε ένα μικρό στράτευμα και κινήθηκε εναντίον του Βαγιαζίτ, το οποίο ο πατέρας του αναχαίτισε χωρίς δυσκολία, οπότε ο Σελίμ υποχρεώθηκε να καταφύγει στην Κριμαία.
Ο Βαγιαζίτ ανησύχησε και αναθεώρησε τη στάση του, παραιτούμενος από τον θρόνο υπέρ του Σελίμ, το 1512. Ο νέος Σουλτάνος που σύντομα ονομάστηκε «Σκληρός» ξεπλήρωσε τη γενναιοδωρία του πατέρα του εκτελώντας χωρίς καθυστέρηση όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας που είχαν το παραμικρό δικαίωμα στη διαδοχή του θρόνου. Στη συνέχεια, ο Σελίμ, που ήταν φανατικός σουνίτης μουσουλμάνος στράφηκε εναντίον των σιιτών υπηκόων του σε όλη την αυτοκρατορία και έσφαξε σαράντα χιλιάδες.
Έχοντας διασφαλίσει την εξουσία στο εσωτερικό της χώρας, ο Σελίμ κατέστρωσε σχέδια για την επέκταση της επικρατείας του. Πρώτα συνήψε συνθήκες ειρήνης με τους γείτονές του στη Δύση και στη συνέχεια έστρεψε τις δυνάμεις του στην Ανατολή. Πρώτος του στόχος ήταν η ίδια η Περσία με την οποία ο πατέρας του φοβόταν ότι θα συμμαχούσε. Τώρα, ο Σελίμ τους θεωρούσε εχθρούς του, επειδή είχαν υποστηρίξει τον αδελφό του και επειδή οι σιίτες αποτελούσαν την πλειοψηφία μέσα στην επικρατειά τους.
Τον Ιούνιο του 1515 ο Σελίμ εξεστράτευε εναντίον της Περσίας με έναν στρατό από εξήντα χιλιάδες. Ο πυρήνας του στρατού του ήταν ο Γενίτσαροι. Ο Σελίμ διήρεσε τον στρατό του σε ελαφρύ και σε βαρύ ιππικό, που υποστηριζόταν από μεταφερόμενα πυροβόλα και σε πεζικό οπλισμένο με πρωτόγονα τουφέκια. Η πειθαρχεία στον στρατό του Σελίμ ήταν αυστηρή και όποιος παραπονιόταν η διαμαρτυρόταν αντιμετώπιζε άμεση εκτέλεση.
Στις 23 Αυγούστου 1515 ο Σελίμ επετέθη στην κυρία δύναμη του περσικού στρατού που αριθμούσε πενήντα χιλιάδες άνδρες υπό την ηγεσία του σάχη Ισμαήλ, στην ανατολική όχθη του ποταμού Ευφράτη. Ο Σελίμ κέρδισε τη Μάχη του Τσαλντιράν και τον Σεπτέμβριο μπήκε στην πρωτεύουσα της Περσίας, Ταμπρίζ . Παρά τη νίκη του, ο Σελίμ δεν διέθετε τα μέσα για μια μακρόχρονη κατοχή της Περσίας και επεσύρθη στην πατρίδα του για να αναδιορανώσει τον εφοδιασμό του.
Το 1516 ο Σελίμ ήταν έτοιμος για μια νέα εκστρατεία εναντίον της Περσίας, όταν έμαθε ότι η Συρία και η Αίγυπτος είχαν συμμαχήσει με τον σάχη με σκοπό να εισβάλλουν στην αυτοκρατορία του. Ο Σελίμ δεν περίμενε να υποστεί επίθεση. Αντί γι’αυτό προήλασε μέσα στη Συρία και κατατρόπωσε τον συμμαχικό στρατό στη μάχη του Μερτζ – Νταμπίκ στις 24 Αυγούστου 1516. Μετά από μια σύντομη παραμονή στη Συρία, ο Σελίμ συνέχισε την προέλαση του ανατολικά, εκπόρθησε τ Γάζα τον Οκτώβριο και έφθασε στις παρυφές του Καΐρου τον Ιανουάριο του 1517.
Οι Αιγύπτιοι μαζί με όσους Σύριους είχαν απομείνει μετά τη μάχη του Μετζ- Νταμπίκ, προετοίμασαν την αμυντική τοποθεσία του Ελ Κάνκα μεταφέροντας πυροβόλα από τα παράκτια οχυρά, για να ενισχύσουν τη δύναμη πυρός. Ο Σελίμ προήλασε τη νύχτα με τις δυνάμεις του να επιτίθενται σε ορθή γωνία προς την εχθρική παράταξη αντί να τις αναπτύξει σ’όλο το εύρος του μετώπου. Εγκατέστησε επίσης το πυροβολικό του σε υψώματα για να μπορεί να βάλλει εναντίον του ιππικού των αντιπάλων. Όταν έληξε η μάχη πάνω από επτά χιλιάδες εχθροί είχαν πέσει νεκροί στο πεδίο της μάχης. Ο Σελίμ είχε εξουδετερώσει την τελευταία αντίσταση μπροστά από το Κάιρο, μπήκε στην πόλη έσφαξε τους λίγους υπερασπιστές που είχαν απομείνει.
Μετά την ήττα των συμμάχων της η Περσία υποτάχθηκε στον τουρκικό έλεγχο. Ο Σελίμ εξασφάλισε τον έλεγχο ολόκληρης της Μικράς Ασίας και αυτοανακηρύχθηκε σουλτάνος της Αιγύπτου και χαλίφης του Ισλάμ, ενώ ταξίδεψε στις άγιες πόλεις Μέκκα και Μεδίνα για προσκύνημα. Εκεί έγινε δεκτός με τιμές ως ηγέτης και προστάτης του Ισλάμ.
Μέσα σε οκτώ χρόνια, ο Σελίμ κατόρθωσε να επιβάλει την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως την κυρίαρχη δύναμη της περιοχής, στη θέση της Περσίας.
Με την εξαίρεση κάποιων μικρής σημασίας θρησκευτικών εξεγέρσεων το 518 και το 1519 στη Συρία και στην Ανατολία, τις οποίες ο Σελίμ κατέπνιξε χωρίς δυσκολία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία εδραίωσε την κυριαρχία της στη Μέση Ανατολή. Τώρα τα επεκτατικά σχέδια του Σελίμ στράφηκαν στη Μεσόγειο.
Το 1520 συμμάχησε με τον τρομερό Αλγερινό πειρατή Μπαρμπασόρα για να συγκεντρώσει έναν στόλο ο οποίος θα του χρησίμευσε για μια εκστρατεία εναντίον της Ισπανίας. Πριν υλοποιήσει όμως το σχέδιο του ο Σελίμ πέθανε κοντά στο Κορλού τον Σεπτέμβριο του 1520.
Ο θάνατος του δεν ανέκοψε την επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Σελίμ είχε εκπαιδεύσει καλά τον γιο του Σουλεϊμάν, ο οποίος σε συνεργασία με τον Μπαρμπαρόσα επεξέτεινε κι άλλο την αυτοκρατορία. Είχαν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για τις κατακτήσεις του Σουλεϊμάν που θα ονομαζόταν «Μεγαλοπρεπής’.
ΠΗΓΗ: ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, MICHAEL LEE LANING. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
Διαβάστε επίσης: 
