Μετά από περίπου δύο αιώνες από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν βιώσει ημέρες δόξας, αλλά και στιγμές, όπου απειλήθηκε το μέλλον τους. Ακολουθούν οκτώ από τα πιο τρομακτικά γεγονότα που συντάραξαν την ιστορία του αμερικανικού έθνους και εν γένει της ανθρωπότητας.
24 Αυγούστου 1814. Ο εμπρησμός της Ουάσινγκτον από τους Βρετανούς
Κατά τα τέλη του Πολέμου του 1814 μεταξύ Βρετανών και Αμερικανών, η Αγγλία, έχοντας αποκρούσει την απειλή εισβολής της Γαλλίας υπό τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, εστίασε στην ανάκτηση της στρατιωτικής της ισχύος καταλαμβάνοντας τεράστια εδάφη της τότε αποδυναμωμένης Αμερικής.
Στις 24 Αυγούστου 1814, έπειτα από τη νίκη τους επί των Αμερικανών στη μάχη του Μπλάντεσμπεργκ, οι βρετανικές δυνάμεις επιτέθηκαν στην Ουάσινγκτον καίγοντας κυβερνητικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένου του Λευκού Οίκου.
Ο 4ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζέιμς Μάντισον, μαζί με αρκετούς αξιωματούχους του, δραπέτευσαν από την πόλη και πέρασαν τη νύχτα στο Μπρούκβιλ του Μέριλαντ, γνωστό και ως «πρωτεύουσα των ΗΠΑ για μια ημέρα».
Μόλις 31 χρόνια μετά την ανεξαρτησία τους από τον Επαναστατικό Πόλεμο, οι Αμερικανοί είδαν την πρωτεύουσά τους να καίγεται ολοσχερώς και να παραδίνεται στους Βρετανούς. Την επόμενη μέρα, η βροχή «έσβησε» τις φλόγες.
Ο εμπρησμός της Ουάσινγκτον, μολονότι τρομοκράτησε τον πληθυσμό, ώθησε τον αμερικανικό στρατό να επαναλάβει την προέλασή του απέναντι στους Βρετανούς. Η επικύρωση της Συνθήκης της Γάνδης στις 17 Φεβρουαρίου 1815, τερμάτισε τον πόλεμο και γιορτάστηκε από τους Αμερικανούς ως «ο δεύτερος πόλεμος της ανεξαρτησίας».
14 Απριλίου 1865. Η δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν
Μετά από πέντε φρικτά χρόνια από τον Εμφύλιο Πόλεμο, οι Αμερικανοί στηρίχθηκαν στον 16ο τους Πρόεδρο, Αβραάμ Λίνκολν, προκειμένου να επαναφέρει την ειρήνη, να επουλώσει τις πληγές και να ενώσει το έθνος.
Ωστόσο, στις 14 Απριλίου 1865, λίγες βδομάδες μετά τη δεύτερή του θητεία στην προεδρία, ο Λίνκολν δολοφονήθηκε από έναν σφοδρό του πολέμιο και οπαδό της Συνομοσπονδίας, τον Τζον Γουίλκς Μπουθ, ο οποίος διαφωνούσε με τη θέση του Πρόεδρου να καταργήσει τη δουλεία και να παραχωρήσει το δικαίωμα ψήφου σε πρώην δούλους.
Καθώς οι Βόρειοι κατηγορούσαν τους Νότιους, ολόκληρο το αμερικανικό έθνος φοβήθηκε πως ο αμερικανικός εμφύλιος δεν τερματίστηκε και ότι ήταν πιθανή μια νέαν θηριωδία επί των δούλων.
29 Οκτωβρίου 1929. Το κραχ του Χρηματιστηρίου της Γουόλ Στρητ
Η λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, οδήγησε τις ΗΠΑ σε μια πρωτοφανή περίοδο οικονομικής ευημερίας.
Ενώ οι αμερικανικές πόλεις άνθισαν από τη ραγδαία βιομηχανική ανάπτυξη, οι αγρότες υπέφεραν από εκτεταμένη οικονομική απελπισία εξαιτίας της υπερπαραγωγής των σοδειών τους. Την ίδια στιγμή, ένα μη διευθετημένο χρηματιστήριο σε συνδυασμό με την υπερσυσσώρευση πλούτου που βασίστηκε στη μεταπολεμική αισιοδοξία, οδήγησε πολλές τράπεζες αλλά και ιδιώτες να κάνουν παράτολμες επενδύσεις.
Στις 29 Οκτωβρίου 1929, το «αμερικανικό όνειρο» κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Το πρωί της «Μαύρης Τρίτης», οι τιμές των μετοχών «έσκασαν» σαν φούσκα από την υπέρμετρη κερδοσκοπία, προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές παγκοσμίως. Κάθε Αμερικανός που κατείχε μια μετοχή προσπαθούσε απεγνωσμένα να την πουλήσει και μοιραία κανείς δεν αγόραζε, με αποτέλεσμα οι αξίες των μετοχών να σημειώσουν «ελεύθερη πτώση».
Οι τράπεζες που επένδυσαν, χρεοκόπησαν, παίρνοντας μαζί τους τα περιουσιακά στοιχεία επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Μέσα σε λίγες μέρες, εκατομμύρια Αμερικανοί που θεωρήθηκαν εύποροι, βρήκαν τους εαυτούς τους στην ανεργία και να στέκονται στις ουρές των συσσιτίων.
Το κραχ του Χρηματιστηρίου της Γουόλ Στρητ οδήγησε στη Μεγάλη Ύφεση, μια περίοδο φτώχειας και οικονομικής αναταραχής 12 χρόνων, η οποία τερματίστηκε με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας χάρη στο «New Deal» του Φραγκλίνου Ρούζβελτ και τη βιομηχανική άνοδο από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
7 Δεκεμβρίου 1941. Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ
Τον Δεκέμβριο του 1941, οι Αμερικανοί είχαν την πεποίθηση ότι η μακρόχρονη πολιτική απομονωτισμού της κυβέρνησης θα απέτρεπε την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο σε όλη την Ευρώπη και την Ασία. Ωστόσο, η πεποίθηση αυτή δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση.
Νωρίς το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου, οι ιαπωνικές δυνάμεις εξαπέλυσαν μια αιφνιδιαστική βομβιστική επίθεση στη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ, στη Χαβάη, όπου ήταν αγκυροβολημένος ο αμερικανικός στόλος του Ειρηνικού.
Στο τέλος της ημέρας, 2.345 στρατιωτικοί και 57 πολίτες είχαν σκοτωθεί, ενώ 1.247 στρατιωτικοί και 35 πολίτες ήταν τραυματίες.
Ο αμερικανικός στόλος είχε τεράστιες απώλειες, ενώ καταστράφηκαν 188 αεροσκάφη.
Με τις εικόνες από την επίθεση να γίνονται πρωτοσέλιδα στις αμερικανικές εφημερίδες, οι Αμερικανοί συνειδητοποίησαν ότι μια ιαπωνική εισβολή στη Δυτική Ακτή ήταν πολύ πιθανή.
Γι’ αυτό, ο Πρόεδρος Ρούζβελτ διέταξε τον εγκλεισμό περισσότερων από 117.000 Ιαπώνων – Αμερικανών.
22 Οκτωβρίου 1962. Η κρίση των πυραύλων στην Κούβα
Κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, οι ανησυχίες των αμερικανών πολιτών μετατράπηκαν στον απόλυτο τρόμο, όταν το βράδυ της 22ης Οκτωβρίου ο 35ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, βγήκε στην τηλεόραση για να επιβεβαιώσει υποψίες ότι η Σοβιετική Ένωση τοποθετούσε πυρηνικούς πυραύλους στην Κούβα, μόλις 90 μίλια από την ακτή της Φλόριντας.
Ο Κένεντι προειδοποίησε ότι η εκτόξευση σοβιετικού πυρηνικού πυραύλου από την Κούβα, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αντίποινα για την στάση των ΗΠΑ απέναντι στους Σοβιετικούς.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος και οι σύμβουλοί του, είχαν αναλάβει το πιο ριψοκίνδυνο παιχνίδι στην ιστορία της ατομικής διπλωματίας την ίδια στιγμή που στα σχολεία, οι μαθητές εξασκούνταν στο πως να βρίσκουν καταφύγιο κάτω από τα θρανία τους, με την προειδοποίηση να μην κοιτούν τις αναλαμπές από τους πυραύλους.
Ευτυχώς, η κρίση τερματίστηκε με μια από κοινού συμφωνία των αρχηγών των δύο κρατών. Ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, Νικίτα Χρουστσόφ, συμφώνησε να αποσύρει τους πυραύλους και ο Κένεντι υποσχέθηκε πως δεν θα επεδίωκε ξανά την ανατροπή της νεοσύστατης κουβανικής κυβέρνησης Κάστρο, όπως επιχειρήθηκε ένα χρόνο πριν, με την αποτυχημένη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων.
22 Νοεμβρίου 1963. Η δολοφονία του Τζον Κένεντι
Έπειτα από 13 μήνες από την αντιμετώπιση της κρίσης των πυραύλων, ο Τζον Κένεντι δολοφονήθηκε, ενώ επέβαινε σε αυτοκινητοπομπή στο κέντρο του Ντάλας, της πολιτείας του Τέξας.
Η στυγερή δολοφονία του λαοφιλούς και χαρισματικού Προέδρου των ΗΠΑ, σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Οι φόβοι μάλιστα ενισχύθηκαν όταν μέσα σε μια ώρα, εσφαλμένα δημοσιεύματα ανέφεραν ότι πυροβολήθηκε και ο αντιπρόεδρος, Λίντον Τζόνσον, ο οποίος επέβαινε δύο αυτοκίνητα πιο πίσω.
Με τις ψυχροπολεμικές εντάσεις να βρίσκονται σε παροξυσμό, πολλοί φοβήθηκαν ότι η δολοφονία ήταν μέρος μια γενικότερης εχθρικής επίθεσης κατά των ΗΠΑ, δεδομένου ότι βασικός κατηγορούμενος ήταν ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ, πρώην αμερικανός πεζοναύτης που είχε αποκηρύξει την αμερικανική του υπηκοότητα και προσπάθησε να αυτομολήσει στη Σοβιετική Ένωση το 1959.
Ωστόσο, οι θεωρίες συνωμοσίες γύρω από τη δολοφονία του οργιάζουν μέχρι και σήμερα, αφού σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ινστιτούτου Γκάλοπ των ΗΠΑ, ένα 61% του αμερικανικού πληθυσμού πιστεύει πως ο Όσβαλντ δεν έδρασε μόνος, αλλά ήταν μια καλοσχεδιασμένη πλεκτάνη, ακόμα και εκ των έσω.
4 Απριλίου 1968. Η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
Από τα μέσα του 20ου αιώνα, μέθοδοι όπως τα μποϊκοτάζ, οι καθιστικές διαμαρτυρίες, οι ειρηνικές πορείες και οι ομιλίες του αφροαμερικανού πάστορα, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έκαναν το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων να ενισχυθεί σημαντικά.
Το βράδυ πριν το θάνατό του, ο Κινγκ σε μια προφητική του ομιλία, έκανε λόγο για «δύσκολες μέρες που έρχονται» και διαβεβαίωνε τα πλήθη πως «κάποια στιγμή, θα γνωρίσουν όλοι μαζί τη Γη της Επαγγελίας».
Στις 4 Απριλίου 1968 δολοφονήθηκε από βολή ελεύθερου σκοπευτή στο Μέμφις, του Τενεσί και από τότε, τα ειρηνικά αιτήματα των μαύρων μετατράπηκαν σε αιματηρές εξεγέρσεις.
Ένοχος κρίθηκε ο Τζέιμς Έρλ Ρέι, ένας κατάδικος για μικροκλοπές που είχε αποδράσει από τη φυλακή και συνελήφθη στο αεροδρόμιο «Χίθροου», υποστηρίζοντας ότι θα ταξίδευε στη Ροδεσία, τη σημερινή Ζιμπάμπουε.
Η αφρικανική χώρα κυβερνιόταν από μια ελεγχόμενη λευκή μειοψηφική κυβέρνηση υπό καθεστώς απαρτχάιντ και το γεγονός αυτό, έκανε πολλούς αφροαμερικανούς να υποψιαστούν ότι ο Ρέι ήταν μέρος μιας συνωμοσίας της αμερικανικής κυβέρνησης με στόχο να πλήξει τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων.
Οι αγώνες ενάντια στο φυλετικό διαχωρισμό οδήγησαν την κυβέρνηση Τζόνσον στη νομοθέτηση σημαντικών πολιτικών δικαιωμάτων, βασισμένων στην πρωτοβουλία του με την ονομασία, «Great Society».
11 Σεπτεμβρίου 2001. Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους
Πριν την τρομοκρατική επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η τρομοκρατία απασχολούσε μόνο τις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου όμως, το αίσθημα ασφάλειας κατέρρευσε όταν ισλαμιστές τρομοκράτες της Αλ Κάιντα έκαναν αεροπειρατεία σε τέσσερα επιβατικά αεροπλάνα, δύο εκ των οποίων έπεσαν πάνω στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης. Το τρίτο κατάφερε χτύπημα στο Πεντάγωνο, ενώ το τέταρτο, συνετρίβη σε μια περιοχή έξω από το Πίτσμπουργκ.
Οι 19 τρομοκράτες προκάλεσαν το θάνατο 2.973 ανθρώπων και τραυμάτισαν περισσότερους από 6.000, σπέρνοντας για αρκετές εβδομάδες το φόβο και τον τρόμο στον αμερικανικό λαό. Το οικονομικό κόστος από τις ζημιές που προκλήθηκαν, αναλογούσε κοντά στα 10 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας των ΗΠΑ, φοβούμενη αντίστοιχες επιθέσεις, απαγόρευσε όλες τις εμπορικές αεροπορικές μετακινήσεις ωσότου τοποθετηθούν στα αεροδρόμια, αυξημένα μέτρα ασφαλείας.
Ο Πρόεδρος Μπους κήρυξε τον πόλεμο σε Αφγανιστάν και Ιράκ, εξαπολύοντας παράλληλα ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό του αρχηγού της οργάνωσης, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Οι θεωρίες συνωμοσίας περί της αυθεντικότητας του σχεδίου άρχισαν να οργιάζουν.
Όπως και να ‘χει, υπήρξε η μεγαλύτερη επίθεση που δέχθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο έδαφός τους, με δεδομένο ότι το Περλ Χάρμπορ βρισκόταν στη Χαβάη.
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: 
