Στις αρχές Μαΐου του 1945 χάθηκαν τα τελευταία ίχνη του γραμματέα του Χίτλερ. Ήταν ο διάδοχος του Ες και εμπνευστής των “Λυκανθρώπων”. Μάταια οι αρχές έψαχναν τα ίχνη του Μάρτιν Μπόρμαν, του ανθρώπου, που στο Γ’ Ράιχ τον χαρακτήριζαν «φάντασμα». Από εκείνον τον Μάη, η τύχη του αγνοείται και οι φήμες που κυκλοφορούσαν ήταν αντιφατικές.
Το μυστήριο αρχίζει τη νύχτα μεταξύ της 1ης και 2ας Μαΐου του 1945. Μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ και της Εύας Μπράουν, ο Μάρτιν Μπόρμαν είχε ονομαστεί από τον ο Φύρερ στη διαθήκη του, ως “Υπουργό του Κόμματος”, και εκτελεστής της διαθήκης.
Ο Μπόρμαν ειδοποίησε τον ναύαρχο Νταίνιτς λέγοντάς του, ότι “θα προσπαθήσω να έρθω το συντομότερο”. Έφυγε από το κρησφύγετο λέγοντας στην γραμματέα του Έλζε Κρύγκερ: “Θα προσπαθήσω να πάω στον Νταίνιτς. Όλα αυτά όμως τώρα πια δεν έχουν και πολλή σημασία”.
Ο άνδρας εκείνη τη νύχτα, φορώντας γκρίζα στολή εκστρατείας και τα διακριτικά του στρατηγού των Ες – Ες κάτω από ένα σκούρο δερμάτινο παλτό, κινήθηκε προς το άγνωστο ανάμεσα στα ερείπια του Βερολίνου, που βρισκόταν ήδη στα χέρια των Σοβιετικών.
Ο πατέρας του Μπόρμαν ήταν ταχυδρομικός υπάλληλος και πέθανε το 1904. Ο Μάρτιν που σπούδασε γεωπονία, πολέμησε κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον βαθμό του επιλοχία του πυροβολικού. Μετά τον πόλεμο, σε ηλικία 19 ετών, διηύθυνε μια φοιτητική αντισημιτική οργάνωση. Έπειτα κατατάχθηκε στα “Ελεύθερα Σώματα” του Ρόσμπαχ. Για τη δράση του έλαβε μια από τις μεγαλύτερες ναζιστικές διακρίσεις, το “παράσημο του αίματος” γιατί σκότωσε τον δάσκαλο Βάλτερ Κάντωφ!
Από εκείνη τη δολοφονία άρχισε η καριέρα του Μπόρμαν στον ναζισμό. Στα τέλη του Φεβρουαρίου 1927, γράφτηκε στο κόμμα. Ο Μάρτιν αρραβωνιάστηκε την 20χρονη Γκέρντα Μπουχ, κόρη του πρώην ταγματάρχη Βάλτερ Μπουχ, ανώτατου αξιωματικού του κόμματος. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1929 έγινε ο γάμος. Στην αρχή τα αξιώματα του Μπόρμαν ήταν μέτρια, όπως υπεύθυνος του γραφείου τύπου του ναζιστικού κόμματος στη Θουρυγγία και διαχειριστής του επικουρικού ταμείου για τους παλιούς πολεμιστές.
Τρία χρόνια αργότερα έγινε μέλος της Ανώτατης Διοικήσεως των Ταγμάτων Εφόδου. Με την άνοδο του Ναζισμού στην εξουσία το 1933, ο Φύρερ τον διόρισε γραμματέα του Ρούντολφ Ες, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν αναπληρωτής του Χίτλερ και του ανέθεσε τη διαχείριση της προσωπικής του περιουσίας.
Κατά την περίοδο εκείνη, η σφραγίδα του Μάρτιν Μπόρμαν βρισκόταν σε όλες τις τραγικές αποφάσεις του Γ’ Ράιχ.
Δικές του ήταν οι εντολές για την “εβδομάδα των κρυστάλλων» και τον αντιεβραϊκό διωγμό που εξαπέλυσε η Γερμανία το 1938. Στον Μπόρμαν οφείλονται οι διατάξεις περί θανάτωσης των διανοητικώς αναπήρων το 1939, όπου πάνω από 70.000 άνθρωποι οδηγήθηκαν στα “κέντρα ευθανασίας”.
Στις 10 Μαΐου του 1941, ο Μπόρμαν έγινε αρχηγός της Καγκελαρίας και μέλος του Συμβουλίου του Ράιχ. Ο ρόλος του γινόταν όλο και πιο σημαντικός και η επιρροή του στο Χίτλερ όλο και αυξανόταν.
“Ο άνθρωπος των παρασκηνίων, ο «ζαρωμένος στη σκιά», όπως τον αποκαλούσαν, έφτασε στο σημείο να υιοθετεί το εκκεντρικό ωράριο του Χίτλερ, δηλαδή να ξυπνά το μεσημέρι και να κοιμάται στις 5 το πρωί για να βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του.
Όλοι οι ανώτατοι αξιωματικοί του Γ’ Ράιχ τον φοβούνταν. Στη δίκη της Νυρεμβέργης ο Άλμπερτ Σπέερ είπε χαρακτηριστικά:
“Μόνο δυο λόγια αν είχε προφέρει ο Χίτλερ κατά του Μπόρμαν , όλοι οι πολυάριθμοι εχθροί του θα τον είχαν αρπάξει από τον λαιμό να τον πνίξουν”.
Το Ιούλιο του 1943 ο Χίτλερ επιβράβευσε τον ζήλο και την αφοσίωση του, διορίζοντας τον γραμματέα του. Το ίδιο μήνα ο Μπόρμαν δημοσίευσε τον νόμο περί υπηκοότητας του Ράιχ.
Ο νόμος αυτός στερούσε αδιακρίτως από όλους του Εβραίους την προστασία της τακτικής δικαιοσύνης και όριζε ότι η περιουσία κάθε Εβραίου μετά τον θάνατό του θα περιερχόταν στο γερμανικό κράτος.
Τον Μάρτιο του 1945 επινόησε την οργάνωση των «Λυκανθρώπων». Δικό του είναι εκείνο το τραγικό “διάταγμα της σημαίας” περί αντιστάσεως μέχρις ενός. “Εάν σε ένα γερμανικό σπίτι κυματίζει λευκή σημαία, όλοι οι άρρενες ένοικοι θα τουφεκίζονται”.
Αυτός είναι ο άνδρας που την Πρωτομαγιά του 1945 προχωρούσε ανάμεσα στα ερείπια του Βερολίνου διερωτώμενος: “τι θα κάνουμε χωρίς τον Φύρερ;”. Μαζί του ήταν ο Artur Axmann, αρχηγός της χιτλερικής νεολαίας, ο υπουργός εξωτερικών Νάουμαν και ο σοφέρ του Χίτλερ Κέμπκα.
Στόχος του ήταν ο ποταμός Σπρέε. Ήθελαν να τον διασχίσουν στο ύψος της γέφυρας Βινεντάμμερ, όπου ένα τμήμα γερμανικών αρμάτων μάχης προσπαθούσε να διεισδύσει στις σοβιετικές γραμμές.
Ο Έρικ Κέμπκα στη δίκη της Νυρεμβέργης είπε: «Όταν φτάσαμε στο ποτάμι, ακολουθήσαμε τα ίχνη των τεθωρακισμένων. Ο Μπόρμαν βάδιζε πίσω από το επικεφαλής άρμα μάχης. Το άρμα εβλήθη από μία χειροβομβίδα και τινάχθηκε στο αέρα.
Στο σημείο που βάδιζε ο Μπόρμαν υψώθηκε μια τεράστια φλόγα. Βρέθηκα πεσμένος στο έδαφος μετά την έκρηξη και έχασα τις αισθήσεις μου. Όταν συνήλθα δεν υπήρχε πλέον κανείς”.
Ο συνήγορος του Μπόρμαν τον ρώτησε εάν θεωρεί ότι η έκρηξη σκότωσε τον Μπόρμαν και εκείνος αποκρίθηκε: “Νομίζω πως ναι”.
Όμως, στις 26 Νοεμβρίου του 1965, ο Σιμόν Βίζενταλ, ο επικεφαλής του κέντρου των εβραϊκών υποθέσεων της Βιέννης, δήλωσε σε συνέντευξή του:
“Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Μπόρμαν ζει. Ό,τι δημοσιεύτηκε προσφάτως στο περιοδικό του Αμβούργου, «Στερν», περί του τέλους του Μπόρμαν είναι ψευδές. Πρόκειται για μια προσπάθεια παραπλάνησης, όπως και όλες οι άλλες του παρελθόντος. Παρακολούθησα τα ίχνη του Μπόρμαν μέχρι προ έτους και τις αποδείξεις περί της ταυτότητας του και διαπίστωσα ότι βρίσκεται στη Λατινική Αμερική και μετακινείται από τη μία χώρα στην άλλη”.
Η φωνή του Σιμόν Βίζενταλ έφερε σε αμηχανία του ιστορικούς. Το «Στερν» όμως απάντησε έμμεσα με μερικά ενδιαφέροντα ντοκουμέντα που αποδείκνυαν πως ο Μάρτιν Μπόρμαν ήταν νεκρός.
Οι μαρτυρίες ήταν πολλές, αλλά αντιφατικές.
Η Γη “οργώθηκε” με την ελπίδα να βρεθεί ένα κομμάτι ύφασμα, ένα ανθρώπινο κατάλοιπο ή ένα οποιοδήποτε δείγμα που να δικαίωνε τους ιστορικούς και όσους έγραψαν, ότι ο Μάρτιν Μπόρμαν απεβίωσε στις 2 Μαΐου του 1945, αλλά μάταια.
