Μπορεί να είχε μικρό ανάστημα αλλά οι ικανότητές του ήταν μεγάλες. Λένε ότι έβαζε τέσσερα άλογα στη σειρά, το ένα πίσω από το άλλο και με ένα πήδημα, ενώ βρισκόταν πίσω από το τελευταίο, έφτανε να καβαλήσει το πρώτο.
Στην τοξοβολία θεωρείτο ασυναγώνιστος, αφού μπορούσε να περάσει το βέλος του μέσα από δαχτυλίδι. Η ταχύτητα του στην ιππασία και στο σπαθί ήταν παροιμιώδης.
Έβαζε μέσα σε γυάλινο δοχείο μια σφαίρα από δέρμα και στη συνέχεια τρέχοντας έφιππος, τρυπούσε με το σπαθί του τη σφαίρα, την έβγαζε και την πετούσε στον αέρα, αφήνοντας το γυάλινο δοχείο άθικτο.
Ήταν γνωστός, όμως, και για άλλες επιδόσεις. Συμμετείχε συχνά σε ατέλειωτες οινοποσίες και δεν αντιστεκόταν σε κάθε είδους σαρκικές ηδονές.
Ο θάνατος
Το 976 μ.Χ. ο Ιωάννης Τσιμισκής, επιστρέφοντας από εκστρατεία στη Συρία, βρέθηκε στην περιοχή της Προύσας, όπου φιλοξενήθηκε στο μέγαρο του πατρίκιου Ρωμανού.
Στη διάρκεια του δείπνου, κάποιος από τους αυτοκρατορικούς ευνούχους τον κέρασε ποτό, στο οποίο είχε ρίξει δηλητήριο.
Από την επόμενη μέρα, ο Τσιμισκής αισθανόταν μόνιμη αδυναμία και, βλέποντας ότι οι προσπάθειες των γιατρών του ήταν μάταιες, αποφάσισε να επιστρέψει το συντομότερο στην Κωνσταντινούπολη.
Ταυτόχρονα, έδωσε εντολή να ολοκληρωθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα ο τάφος του στον ναό του Σωτήρος, που ο ίδιος είχε ανεγείρει.
Όταν μπήκε στην Πόλη, ο λαός τον επευφημούσε για τις νίκες του, αυτός όμως μπορούσε με δυσκολία να αναπνεύσει και κατευθύνθηκε αμέσως στο παλάτι, νιώθοντας φοβερή εξάντληση.
Τις επόμενες μέρες μοίρασε στους φτωχούς και στους λεπρούς της πρωτεύουσας ένα μέρος από τους θησαυρούς που είχε συγκεντρώσει από τις εκστρατείες του στην Ανατολή.
Στη συνέχεια κάλεσε τον επίσκοπο Αδριανούπολης, Νικόλαο, στον οποίο εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του για τις οποίες έχυσε ποταμούς δακρύων και τέλος εγκατέλειψε τα εγκόσμια.
Η άγνωστη επανάσταση στο Βυζάντιο εναντίον του αυτοκράτορα Λέοντος Γ’, που καταπνίγηκε χάρη στο υγρό πυρ. Η αρχή της εικονομαχίας που έπνιξε το Βυζάντιο στο αίμα χιλιάδων πιστών…
