Η Ισαβέλλα γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1451 και ήταν κόρη του Βασιλιά της Καστίλης, Ιωάννη Β’. Μπορεί να ήταν γεννημένη πριγκίπισσα, αλλά μέχρι να γίνει βασίλισσα, χρειάστηκε να περάσει “σαράντα κύματα”.
Μετά τον θάνατο του πατέρα της το 1454, τον θρόνο ανέλαβε ο ετεροθαλής αδερφός της, Ερρίκος Ε’. Το 1467, οι ευγενείς της Καστίλης επαναστάτησαν εναντίον του και του ζητούσαν να ονομάσει ως διάδοχό του, τον μικρότερο αδερφό του, Αλφόνσο. Ο Αλφόνσο πέθανε ένα χρόνο αφότου επισημοποιήθηκε η συμφωνία και τότε οι ευγενείς ζήτησαν να ονομαστεί η Ισαβέλλα
διάδοχος.
Για να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ βασιλιά και ευγενών, η Ισαβέλλα ήρθε στην εξής συνεννόηση με τον αδερφό της: ο Ερρίκος θα την ονόμαζε διάδοχο, εκείνη θα έπαιρνε την άδειά του πριν παντρευτεί, αλλά κι εκείνος δεν θα μπορούσε να της επιβάλει κάποιον “γαμπρό”.
Ο παράνομος γάμος
Η Ισαβέλλα είχε μεγάλη ζήτηση ως νύφη. Πέρα απ’ την ομορφιά της, την οποία υμνούσαν όλοι όσοι τη γνώριζαν, ήταν μία ταραγμένη περίοδος για τα βασίλεια της Ευρώπης, τα οποία προσπαθούσαν συνεχώς να συνάψουν συμμαχίες μέσω γάμων. Ο αδερφός της προσπάθησε να την παντρέψει με πάμπολλους Ευρωπαίους μονάρχες, αλλά εκείνη τους απέρριψε όλους.
Αποφάσισε η ίδια ποιος θα ήταν ο μελλοντικός της σύζυγος και τα κανόνισε όλα κρυφά απ’ τον αδερφό της. Στις 19 Οκτωβρίου του 1469, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο, γιο του Βασιλιά της Αραγονίας.
Για να μην τους πάρει είδηση ο αδερφός της Ισαβέλλας, ο γάμος τους έγινε έξω απ’ την Καστίλη. Για να φύγει απ’ το παλάτι, η Ισαβέλλα προσποιήθηκε, ότι πήγαινε στον τάφο του αδελφού της, Αλφόνσο, ενώ ο Φερδινάνδος διέσχισε την Καστίλη μεταμφιεσμένος σε υπηρέτη.
Οι θρησκευτικοί διωγμοί και η Ιερά Εξέταση
Η Ισπανία δεν είχε γνωρίσει θρησκευτικές διαμάχες και φανατισμό. Οι «παρατάξεις» των Χριστιανών, των Μουσουλμάνων και των Εβραίων ζούσαν αρμονικά. Αποκορύφωμα ήταν η πόλη του Τολέδο, όπου η πρόσμιξη διαφορετικών πολιτισμών οδήγησε σε καλλιτεχνικά αριστουργήματα.
Αλλά όλα τα καλά έχουν ένα τέλος.
Το 1478, ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα αποφάσισαν να ενοποιήσουν τους υπηκόους κάτω από τον καθολικισμό και διέταξαν μαζικούς διωγμούς Εβραίων και Μουσουλμάνων.
Καθιέρωσαν την Ιερά Εξέταση, το «θρησκευτικό δικαστήριο», που για δεκάδες χρόνια, θα εφάρμοζε κάποια από πιο απάνθρωπα βασανιστήρια στην ιστορία. Ξεκίνησε στο Βασίλειο της Καστίλης, αλλά γρήγορα επεκτάθηκε σε όλη την Ισπανία.
Η επίσημη “πρεμιέρα” της Ιεράς Εξέτασης έγινε στην Καστίλη το 1481, όπου έξι άνθρωποι κάηκαν στην πυρρά.
Πολλοί Εβραίοι και Μουσουλμάνοι «αλλαξοπίστησαν», για να αποφύγουν την τιμωρία. Το στίγμα όμως, τους ακολουθούσε και με την πρώτη ευκαιρία, συλλαμβάνονταν και βασανίζονταν άγρια, ενώ οι πιο άτυχοι καίγονταν ζωντανοί.
Το 1492, το βασιλικός ζεύγος έβγαλε μια τελική διαταγή. Όλοι οι Εβραίοι της Ισπανίας είχαν τέσσερις μήνες να προσηλυτιστούν στον καθολικισμό, ή θα εξορίζονταν μια για πάντα απ’ την πατρίδα τους. Τεράστιοι αριθμοί, άλλοι ιστορικοί λένε 200.000, άλλοι 40.000 έφυγαν και άφησαν πίσω σπίτια, φίλους και τεράστιες περιουσίες.
Ο Πάπας Σίξτος ο τέταρτος, ονόμασε τον Φερδινάνδο και την Ισαβέλλα “Καθολικούς Μονάρχες”, για να τιμήσει τις προσπάθειές τους για “θρησκευτική κάθαρση”.
Η ανακάλυψη του «Νέου Κόσμου»
Το 1492, ήταν σημαντική χρονιά για την Ισαβέλλα. Ανάμεσα στους χιλιάδες ανθρώπους που έστειλε στην «ξενιτιά», ήταν και ο Χριστόφορος Κολόμβος. Βέβαια, ο Κολόμβος το έπραξε με τη θέλησή του. Είχε προσεγγίσει τη βασίλισσα, για να της ζητήσει να χρηματοδοτήσει την αποστολή του, δηλαδή να βρει ένα καινούριο δρόμο για τις Ινδίες. Η Ισαβέλλα συμφώνησε κι ο Κολόμβος ξεκίνησε το ιστορικό ταξίδι, που άλλαξε τον παγκόσμιο χάρτη.
Επέστρεψε ένα χρόνο αργότερα, αφού είχε ανακαλύψει τον “Νέο Κόσμο”. Έφερε μαζί του χρυσό και ιθαγενείς, οι οποίοι
προορίζονταν για δούλοι. Η Ισαβέλλα εναντιώθηκε στην ιδέα της δουλείας, αλλά ο Κολόμβος δεν υπάκουσε στις εντολές της.
Μέχρι το 1498, είχαν έρθει πολλά πλοία απ’ τις “Δυτικές Ινδίες”, γεμάτα με ιθαγενείς προς πώληση, ορισμένα απ’ τα οποία ανήκαν στον ίδιον τον Κολόμβο. Η Ισαβέλλα διέταξε τους καπετάνιους των πλοίων να γυρίσουν τους ιθαγενείς στην πατρίδα τους και να τους αφήσουν ελεύθερους.
Είχε θυμώσει τόσο, που αντικατέστησε τον Κολόμβο ως κυβερνήτη της Ισπανιόλας. Λέγεται όμως, ότι όταν ο μεγάλος εξερευνητής επέστρεψε στην Ισπανία και εμφανίστηκε μπροστά στη βασίλισσα γερασμένος, ταλαιπωρημένος και με αλυσίδες στα χέρια, εκείνη ξέσπασε σε λυγμούς και τον συγχώρεσε μονομιάς.
Η Βασίλισσα Ισαβέλλα άφησε την τελευταία της πνοή στις 26 Νοεμβρίου του 1504, σε ηλικία 53 ετών. Άφησε πίσω της ένα βασίλειο στην ακμή του και ένα αιώνιο στίγμα για τη θρησκευτική ιστορία και τον ανθρώπινο πολιτισμό.
