ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
Μόλις ο Ναπολέων Βοναπάρτης στέφθηκε αυτοκράτορας το 1804, η οικογένειά του άρχισε να φέρεται «βασιλικά». Όταν τα μέλη της οικογένειας δεν μηχανορραφούσαν για περισσότερη δύναμη και πλούτο, εξεγείρονταν κατά της αυτοκρατορικής διακυβέρνησης του αδελφού τους.
«Ο αυτοκράτορας έχει γίνει πραγματικά δυστυχισμένος από την οικογένειά του», έλεγε η Μαντάμ Ντεβέν την εποχή της στέψης του Ναπολέοντα.
«Όλοι συμπεριφέρονται σαν μια αγέλη διαβόλων που σκοπό έχουν να τον βασανίζουν».
Ο αυτοκράτορας, από την πλευρά του, ικανοποιούσε την απληστία των αδελφών του με βασίλεια, τίτλους και πάρα πολύ ρευστό, μόνο και μόνο επειδή τον βόλευε.
Όταν αυτό δεν συνέβαινε, δεν δίσταζε ποτέ να πάρει, έστω και με το ζόρι, τα δώρα του πίσω.
Και σε αντάλλαγμα της γενναιοδωρίας του, οι αδελφοί και οι αδελφές του έπρεπε να υπακούσουν στην αλύγιστη θέλησή του.
Η γρήγορη άνοδος του Ναπολέοντα προς τη δόξα ήταν ιδιαίτερα σκληρή για τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον Ιωσήφ,ο οποίος είχε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι ήταν ο αξιοσέβαστος αρχηγός της ορφανής από πατέρα οικογένειας.
Σε αυτόν στρέφονταν όλοι σε καιρούς προβλημάτων και ο λόγος του ήταν νόμος.
Ακόμη και ο Ναπολέων, που δεν υποκλινόταν σε άνθρωπο, έδινε τον μισθό του στον Ιωσήφ για επένδυση και διανομή.
«Όποιες κι αν είναι οι περιστάσεις που σου επιφυλάσσει η τύχη», έγραφε ο Ναπολέων στον μεγαλύτερο αδελφό του, «ξέρεις βέβαια φίλε μου, ότι δεν μπορείς να έχει καλύτερο φίλο από μένα, που σε θεωρεί τον πιο αγαπητό και που επιθυμεί με κάθε ειλικρίνεια την ευτυχία σου. Ζήσαμε μαζί για τόσα πολλά χρόνια και συνδεθήκαμε όσο στενά, που οι καρδιές μας είναι ένα και ξέρεις καλύτερα από τον καθένα πόσο πολύ σε αγάπη. Νιώθω γράφοντας αυτές τις γραμμές μια συγκίνηση που σπανίως έχω νιώσει στη ζωή μου».
Τα θερμά συναισθήματα ανάμεσα στους αδελφούς Βοναπάρτη θα εξατμίζονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο Ιωσήφ έμεινε να βράζει από ζήλια, καθώς ο νεότερος αδελφός του τον επισκίασε και κατέληξε να κυριαρχεί όχι μόνο στην οικογένεια, αλλά και στην Ευρώπη.
Ο αυτοκράτορας ήθελε να συμμετέχει η οικογένειά του στη νέα δυναστεία, αλλά πήρε μια απόφαση που θα τον αποξένωνε για πάντα από τον Ιωσήφ.
Άτεκνος μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Ναπολέων ονόμασε τον ανιψιό του διάδοχο του θρόνου, μια θέση που ο Ιωσήφ νόμιζε ότι του ανήκε δικαιωματικά.
«Αν ο αδελφός μου δεν μπορεί να μου το εμπιστευθεί αυτό», έλεγε, έχοντας μόλις πυροβολήσει ένα πορτραίτο του Ναπολέοντα, «αν δεν κάνει για μένα αυτό που περιμένω απ’ αυτόν, τότε το να θυσιάζει κάποιος τις αντιλήψεις του, τις φιλοδοξίες του, για το τίποτε, για την απλή πιθανότητα μιας μελλοντικής θέσης εξουσίας, για να τα υπομένει όλα αυτά και πιθανόν μάταια, πρέπει κανείς ή να είναι παράφρων ή γεννημένος σκευωρός».
Μια φοβερή σκηνή ανάμεσα στους δύο αδελφούς ξέσπασε λίγους μήνες πριν από τη στέψη του Ναπολέοντα, με τον Ιωσήφ να ουρλιάζει για τα δικαιώματά του, ως το πρεσβύτερο μέλος της οικογένειας και τον Ναπολέοντα να γίνεται έξαλλος με το θράσος του.
«Πώς τολμάει να μου μιλάει για τα δικαιώματά του και τα συμφέροντά του», λυσσομανούσε ο Ναπολέων, «Όταν το κάνει αυτό μπροστά σε μένα, τον αδελφό του, να εγείρει τις αξιώσεις και τη ζήλια του, με πληγώνει στο πιο ευαίσθητο σημείο μου. Δεν θα το ξεχάσω αυτό.. Είναι σαν να είπε σε ένα παθιασμένο εραστή ότι βάτεψε την ερωμένη του. Λοιπόν… η ερωμένη μου είναι η εξουσία που δημιούργησα. Έχω κάνει πάρα πολλά για να φθάσω σ’ αυτήν την κατάκτηση, ώστε να επιτρέψω σε οποιονδήποτε να την αρπάξει».
Όταν ένας από τους συμβούλους του προσπάθησε να πάρει το μέρος του Ιωσήφ, ο Ναπολέων ξέσπασε πάλι:
«Άρα, ξεχνάς πως οι αδελφοί μου δεν είναι τίποτε χωρίς εμένα, ότι είναι σπουδαίοι τώρα επειδή εγώ τους έκανα… υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι στη Γαλλία που έχουν προσφέρει μακράν καλύτερες υπηρεσίες στο κράτος. Αλλά ας αντιμετωπίσουμε η σκληρή πραγματικότητα. Ο Ιωσήφ δεν είναι προορισμένος να βασιλεύσει. Είναι μεγαλύτερος από μένα. Θα ζήσω περισσότερο απ’ αυτόν και είμαι υγιής. Εκτός αυτού, δεν γεννήθηκε σε αρκετά υψηλή κοινωνική θέση που να δικαιολογεί τέτοια ψευδαίσθηση εκ μέρους του. Αυτός, όπως κι εγώ, γεννήθηκε σε κοινή θέση. Όμως εγώ ανυψώθηκα από τις δικές μου ικανότητες. Αυτός, από την άλλη, παρέμεινε ο ίδιος από τότε που γεννήθηκε. Για να κυβερνήσει τη Γαλλία, πρέπει κάποιος είτε να έχει γεννηθείς το μεγαλείο ή αλλιώς να είναι ικανός να ξεχωρίσει πάνω από όλους τους άλλους. Για να επιτύχει λοιπόν, η διαδοχή του θρόνου, πρέπει να περάσει στα παιδιά μας που γεννήθηκαν σ’ αυτό το μεγαλείο».
Ο καβγάς ανάμεσα στον Ιωσήφ και στον Ναπολέοντα συνεχιζόταν αμείωτος όσο πλησίαζε η στέψη ο Ιωσήφ απειλούσε να μποϊκοτάρει ολόκληρη την τελετή.
Αυτό δεν βοηθούσε καθόλου στο να χαλαρώσει η ένταση.
«Αν αρνηθείς να έλθεις στη Στέψη, προειδοποίησε ο Ναπολέων, «από εκείνη ακριβώς τη στιγμή μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου εχθρό μου. Σ’ αυτήν την περίπτωση πώς προτείνεις να με πολεμήσεις; Που είναι ο στρατός σου με τον οποίο θα πραγματοποιήσεις την επίθεσή σου; Δεν έχεις τίποτα και θα σε εκμηδενίσω».
Ο Ιωσήφ τελικά εμφανίστηκε, ξεφυσώντας και αγριοκοιτάζοντας τον Ναπολέοντα όσο καθόταν απέναντί του στη βασιλική άμαξα που τους πήγαινε στη Νοτρ Νταμ.
Ελάχιστα κατευνάστηκε όταν του δόθηκε ο θρόνος της Νάπολης, αφού την κατέκτησε ο Ναπολέων. Η σχέση θα χειροτέρευε ακόμη περισσότερο όταν αργότερα ο αυτοκράτορας τον ανέβασε στον ισπανικό θρόνο.
ΠΗΓΗ: «ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ», Michael Farquhar. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ
