Η μεταγραφή του Κώστα Μήτρογλου είναι η ακριβότερη ‘Ελληνα αθλητή στο εξωτερικό.
Την αρχή στη σύγχρονη ιστορία του ταλαίπωρου ελληνικού ποδοσφαίρου, είχε κάνει ο κορυφαίος διεθνής στράικερ, Νίκος Αναστόπουλος, όταν βρισκόταν στο απόγειο της δόξας του.
Είχε ήδη κατακτήσει 4 πρωταθλήματα (1981, 1982, 1983, 1987) και ένα κύπελλο Ελλάδας, ενώ είχε αναδειχθεί τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ στην Ελλάδα και μια φορά τρίτος σκόρερ Ευρώπης.
Έτσι, το καλοκαίρι του 1988, η μικρομεσαία ιταλική ομάδα Αβελίνο, έκανε μια πρόταση στον Ολυμπιακό, που δεν μπορούσε να αρνηθεί ούτε η ομάδα, ούτε ο παίκτης.
Προσέφερε 52 εκατομμύρια δραχμές για την απόκτηση του «μουστάκια».
Μπορεί να μην ήταν μεγάλη ομάδα, αλλά το ιταλικό πρωτάθλημα ήταν από τα σημαντικότερα της Ευρώπης και ο Αναστόπουλος άνοιγε την πόρτα στο σύνολο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μέχρι τότε, δεν έπαιζε κανένας Έλληνας, για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχαν κοινοτικοί και έπρεπε να καταλάβουν θέση ξένου.
Άρα έπρεπε να είναι εκλεκτός ποδοσφαιριστής και η Ελλάδα ήταν ποδοσφαιρικά ανυπόληπτη.
Η πρόταση ήρθε τότε ως «μάννα εξ ουρανού» για τη διοίκηση του Ολυμπιακού, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Η είδηση της μεταγραφής ήταν για πολλές ημέρες στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, που θεωρούσαν ότι ο Νίκος Αναστόπουλος έκανε το μεγάλο άλμα, από την ελληνική μιζέρια στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
Στην προετοιμασία «έβγαζε» μάτια. Σκόραρε σε κάθε οικογενειακό διπλό ή σε αγώνα με υποδεέστερες ομάδες.
Δυστυχώς όμως, ο κορυφαίος επιθετικός δεν κατάφερε να καθιερωθεί στην ενδεκάδα της Αβελίνο.
Έπαιξε μόλις σε 16 αγώνες του ιταλικού πρωταθλήματος, χωρίς να σημειώσει γκολ.
Στους περισσότερους αγώνες έβλεπε τον αυστριακό Βάλτερ Σάχνερ να παίζει στη θέση του, καθώς ήταν το μεγάλο όνομα και πρώτος σκόρερ της ομάδας.
Ένα χρόνο μετά, ο Νίκος Αναστόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα με γεμάτες τις βαλίτσες του, όχι με εμπειρίες, αλλά με καταπληκτικά ιταλικά κοστούμια, που του άρεσε πάντα να φοράει.
Έπαιξε σε Πανιώνιο (1988-89), Ολυμπιακό (1989-92), Ιωνικό (1992-93) και Ολυμπιακό (1993-94).
Σήμερα, που επιτρέπεται απεριόριστος αριθμός κοινοτικών παικτών, οι Έλληνες βρίσκουν ομάδες, αλλά όχι με τα ποσά που ακούστηκαν στη μεταγραφή του Μήτρογλου.
Η Φούλαμ δεν είναι καλύτερη ομάδα από την Αβελίνο του 1988, αλλά το βρετανικό πρωτάθλημα είναι διαφορετικό από το καμπιονάτο.
Άραγε, ο Μήτρογλου θα τα καταφέρει καλύτερα;
