Ήταν ο πρώτος «αντιρρησίας συνείδησης», που τιμήθηκε με το μετάλλιο τιμής από το Κογκρέσο.
Ονομαζόταν Ντέσμοντ Ντος και γεννήθηκε το 1919 στη Βιρτζίνια της Αμερικής.
Ο πατέρας του ήταν βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και εργαζόταν ως ξυλουργός. Η μητέρα του μια βαθιά θρησκευόμενη γυναίκα, που πήγαινε κάθε Κυριακή τα παιδιά της στο σχολείο και τους εμφύσησε τις αξίες του σεβασμού, της αγάπης και της καλοσύνης.
Ωστόσο, ο πατέρας του ήταν εθισμένος στο αλκοόλ και συχνά γινόταν βίαιος.
Η συμπεριφορά αυτή ήταν η αφορμή για να αποκτήσει ο Ντέσμοντ ένα δικό του κώδικα ηθικής. Αποφάσισε να μην προξενήσει ποτέ κακό σε συνάνθρωπο του.
Όπως είχε αποκαλύψει, η επιθετική συμπεριφορά του πατέρα του δεν ήταν ο μόνος λόγος που ήταν κατά της βίας.
Όταν ήταν μικρός η μητέρα του είχε κολλήσει δίπλα από το κρεβάτι του μια αφίσα που απεικόνιζε τις δέκα εντολές τις οποίες υπαγόρευσε ο Θεός στον Μωυσή.
Δίπλα από την έκτη εντολή υπήρχε μια εικόνα της Παλαιάς Διαθήκης, όπου ο Κάιν σκότωνε τον αδερφό του Άβελ.
Η συγκεκριμένη εικόνα συνέβαλλε στο να νιώθει αποστροφή για οποιαδήποτε πράξη βίας.
Ο Ντος ήταν μέλος της εκκλησίας «Ατβεντιστές της Έβδομης ημέρας» η οποία είναι προσηλωμένη στην τήρηση των δέκα εντολών και του Σαββάτου.
Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο 20χρονος Ντέσμοντ εργαζόταν σε ναυπηγείο. Παρόλο που μπορούσε να αποφύγει την επιστράτευση, ένιωσε καθήκον να υπηρετήσει την πατρίδα του και το 1942 κατετάγη εθελοντικά στον αμερικανικό στρατό.
Ωστόσο, αρνήθηκε να κρατήσει όπλο και να σκοτώσει συνανθρώπους τους. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με τα πιστεύω του.
Για το λόγο αυτό, υπηρέτησε ως νοσηλευτής. Από αυτή τη θέση θα μπορούσε ζωές αντί να αφαιρεί και δεν θα αθετούσε την τέταρτη εντολή, σύμφωνα με την οποία οι πιστοί πρέπει να αφιερώνουν την ημέρα του Σαββάτου στον Κύριο.
Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης οι ανώτεροι του του έκαναν καψώνια και οι άλλοι στρατιώτες δεν τον εμπιστευόταν, διότι πίστευαν ότι δεν θα τους βοηθούσε στο πεδίο της μάχης.
Ο Ντος υπηρέτησε ως νοσηλευτής στη νήσο Γκουάμ και στις Φιλιππίνες.
Την άνοιξη του 1945, ξέσπασε η μάχη της Οκινάουα στον Ειρηνικό, όπου οι Αμερικανοί ήρθαν αντιμέτωποι με τους Ιάπωνες.
Η συγκεκριμένη μάχη είναι γνωστή και ως «τυφώνας από ατσάλι» και θεωρείται η φονικότερη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τους Αμερικανούς να μετρούν 65.000 απώλειες.
Τις εβδομάδες που διήρκεσε, ο Ντος ρίσκαρε τη ζωή του για να σώσει τους συντρόφους του.
Έτρεχε στο πεδίο της μάχης και μετέφερε στα χέρια του τους τραυματισμένους στρατιώτες.
Παράλληλα προσπαθούσε να αποφύγει τα εχθρικά πυρά και εκλιπαρούσε τον Θεό να τον βοηθήσει να επιστρέψει και να σώσει έναν ακόμα.
Πράγματι συνέχισε να τρέχει στην πρώτη γραμμή άοπλος και εκτεθειμένος στα εχθρικά πυρά.
Ο αριθμός των στρατιωτών που έσωσε σε εκείνη τη μάχη κυμαίνεται από 50 έως 100 στρατιώτες ενώ επίσημα αναφέρεται ότι χάρη σε αυτόν σώθηκαν 75 στρατιώτες.
Ο Ντος κατάφερε να επιβιώσει από τον πόλεμο με τραυματισμούς από θραύσματα χειροβομβίδας και σπασμένο χέρι.
Όταν επέστρεψε στην Αμερική ο πρόεδρος Τρούμαν τον παρασημοφόρησε με το Μετάλλιο της τιμής.
Χρειάστηκε πέντε χρόνια για να αποθεραπευτεί πλήρως από τους τραυματισμούς και έχασε το ένα του πνευμόνι από φυματίωση.
Πέθανε το 2006 σε ηλικία 87 ετών και κηδεύτηκε με τιμές ήρωα.
Η ιστορία του έγινε κόμικ, βιβλίο και ταινία από τον Μέλ Γκίμπσον, με τίτλο «Αντιρρησίας Συνείδησης» η οποία προβάλλεται τώρα στους κινηματογράφους και βασίστηκε στις συνεντεύξεις του Ντέσμοντ Ντος και στα στρατιωτικά αρχεία.
