Από το 1940, στην περιοχή Χαρμπίν της Μαντζουρίας, λειτουργούσε η “Μονάδα Πρόληψης Επιδημιών και Παροχής Νερού”, γνωστή και ως “Μονάδα 731”.
Επικεφαλής της ομάδας ήταν ο Ιάπωνας Σίρο Ίσι, μικροβιολόγος και αξιωματικός του ιαπωνικού στρατού.
Καθημερινά κατέφταναν φορτηγά που μετέφεραν “κούτσουρα”, όπως τα αποκαλούσαν οι εργαζόμενοι της μονάδας.
Τα “κούτσουρα” μετάφερονταν σε ψάθινα στρώματα και καλύπτονταν με κουβέρτες.
Αν τα παρατηρούσε κανείς από πιο κοντά, θα έβλεπε ότι οι κουβέρτες ήταν λερωμένες με αίμα και απ’ τα φορία, πολλές φορές εξείχαν ανθρώπινα μέλη.
Τα “κούτσουρα” ήταν άνθρωποι που χρησιμοποιούνταν από τους ερευνητές της μονάδας ως πειραματόζωα.
Μονάδα 731
Ο σκοπός ύπαρξης της μονάδας δεν ήταν αθώος, όπως άφηνε να εννοηθεί η παραπλανητική ονομασία της.
Η μονάδα 731 ήταν έργο του Σίρο Ισί, ο οποίος είχε ένα στόχο στη ζωή του: να εφοδιάσει τον ιαπωνικό στρατό με τα πιο εξελιγμένα βιοχημικά όπλα.
Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα to 1915 στη μάχη του Υπρ, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη Σύμβαση της Γενεύης, 194 χώρες, ανάμεσά τους και η Ιαπωνία, συμφώνησαν να μη χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά χημικά όπλα.
Παρ’ όλα αυτά, το 1936 ο Ιάπωνας αυτοκράτορας Χιροχίτο έδωσε άδεια στον Σίρο Ίσι να δημιουργήσει το εργαστήριο του.
Επέλεξε να το τοποθετήσει στην απομακρυσμένη Μαντζουρία, έτσι ώστε να μπορεί να διατηρήσει τη μυστικότητα των πειραμάτων, αλλά και να έχει εύκολη πρόσβαση σε πλήθος “πειραματόζωων”.
Η Μαντζουρία βρισκόταν υπό ιαπωνική κατοχή από τον Σεπτέμβριο του 1931 και η αστυνομία των Ιαπώνων μπορούσε να συλλάβει όποιον Κινέζο ήθελε, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.
Δεκάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά συλλαμβάνονταν καθημερινά και οδηγούνταν στη μονάδα 731, η οποία μπορούσε να «φιλοξενήσει» μέχρι και 500 άτομα.
Στη μυστική μονάδα της Μαντζουρίας συγκεντρώθηκε η αφρόκρεμα των επιστημόνων της Ιαπωνίας, οι οποίοι δεν δίστασαν ούτε στιγμή να πειραματιστούν πάνω σε ανθρώπους.
Τα πειράματα
Βασικό πεδίο έρευνας των Ιαπώνων ήταν η μελέτη ασθενειών και η ταχύτητα με την οποία μπορούσαν να εξολοθρεύσουν ολόκληρους πληθυσμούς.
Οι επιστήμονες μόλυναν τους αιχμαλώτους με ασθένειες για να δουν το ρυθμό επιδείνωσης της υγείας τους.
Για να μην αλλοιωθούν τα όργανα από την αποσύνθεση,τα θύματα εγχειρίζονταν όσο ήταν ακόμα ζωντανοί.
Οι εγχειρήσεις γίνονταν χωρίς αναισθησία, γιατί οι ουσίες θα επηρέασαν τη λειτουργία του οργανισμού.
Ένας από τους ερευνητές της μονάδας, ο Γιόσιο Σινοζούκα, θυμάται ότι ένας γιατρός παρακολουθούσε προσεκτικά τον σφυγμό του ασθενή, ενώ ένας δεύτερος γιατρός περίμενε με το νυστέρι στο χέρι.
Η πρώτη τομή στον ξύπνιο ασθενή γινόταν μόνο αφού έδινε άδεια ο πρώτος γιατρός, γιατί υπήρχε κίνδυνος να καλυφθούν με το αίμα του ασθενή και να μολυνθούν οι ίδιοι.
Ακρωτηρίαζαν φυλακισμένους για να δουν πόσο γρήγορα θα πέθαιναν από την αιμορραγία.
Πολλές φορές προκαλούσαν επίτηδες μόλυνση σε τραυματισμούς για να μελετήσουν τα συμπτώματα της γάγγραινας.
Υπήρχε ολόκληρο τμήμα της μονάδας αφιερωμένο στη μελέτη των κρυοπαγημάτων.
Οι επιστημονές εξέταζαν αν ο αποτελεσματικότερος τρόπος θανάτωσης ήταν το κρυοπάγημα ή η αφυδάτωση.
Γι’ αυτό άφηναν αιχμαλώτους εκτεθειμένους στους παγωμένους χειμώνες της Μαντζουρίας, με θερμοκρασίες που έφταναν και τους -40 βαθμούς Κελσίου.
Σε άλλο χώρο έδεναν αιχμαλώτους σε πασσάλους σε διάφορες αποστάσεις γύρω από μία βόμβα.
Μετά την έκρηξη, όσοι είχαν επιζήσει, δέχονταν την ιατρική περίθαλψη των επιστημόνων, που έψαχναν θεραπεία για τους τραυματισμούς από βλήματα.
Βόμβες βακτηρίων
Η μονάδα 731 εφοδίασε ιαπωνικά αεροσκάφη με “βόμβες βακτηρίων”. Ήταν κεραμικές κατασκευές που ρίπτονταν από τα αεροπλάνα σε κατοικημένες περιοχές.
Οι επιστήμονες, μόλυναν το νερό των γειτονικών περιοχών και έφτασαν στο σημείο να μοιράζουν γλυκά με άνθρακα σε ανυποψίαστα παιδιά.
Από το 1939 μέχρι το 1942, εξοντώθηκαν ολόκληρα χωριά στις περιοχές γύρω από τη μονάδα 731.
Οι Γιαπωνέζοι, ντυμένοι με προστατευτικές άσπρες στολές, επισκέπτονταν τα χωριά και εξέταζαν τους ασθενείς επιτόπου πριν πεθάνουν.
Με τα μέσα και της γνώσεις της εποχής όμως, ήταν αδύνατον να απομονώσουν την ασθένεια, με αποτέλεσμα να αρρωστήσουν και να πεθάνουν περίπου 1.600 Ιάπωνες που εργάζονταν στη μονάδα.
Η αθώωση
Οι Ιάπωνες παραδόθηκαν στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945.
Ο αυτοκράτορας Χιροχίτο έδωσε εντολή να καταστραφούν οποιαδήποτε στοιχεία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον της χώρας.
Ανάμεσά τους ήταν και 400 Κινέζοι φυλακισμένοι, που εκτελέστηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όμως, ο Χιροχίτο άδικα ανησύχησε.
Ο Σίρο Ισί ήρθε σε συμφωνία με τους Αμερικάνους για να εξασφαλίσει την ελευθερία του.
Θα παρέδιδε στους Αμερικάνους τα στοχεία που είχαν συγκεντρώσει μετά από χρόνια ερευνών, με αντάλλαγμα την ασυλία του.
Οι Αμερικάνοι που απειλούνταν από τους Σοβιετικούς στην ανατολή, ήθελαν να αναπτύξουν τα δικά τους βιοχημικά όπλα και οι έρευνες των Ιαπώνων θεωρήθηκαν πληροφορίες ανεκτίμητης αξίας.
Έτσι δεν τιμωρήθηκε κανείς από τους επιστήμονες που δολοφόνησαν χιλιάδες αθώους.
Ο Σίρο Ίσι πέθανε στις 9 Οκτωβρίου του 1959 σε ηλικία 67 ετών, χωρίς να περάσει ούτε μία μέρα στη φυλακή.
Της Αθηνάς Τζίμα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η CIA χρησιμοποίησε τουλάχιστον 1.000 Ναζί πράκτορες στον Ψυχρό Πόλεμο. Το ίδιο έκανε και ο Χούβερ. Τους πλήρωναν ακόμη και με τσιγάρα
