Την 9η Απριλίου του 1941, οι Γερμανοί δεν είχαν ακόμα καταφέρει να διασπάσουν την ελληνική αμυντική γραμμή και να καταλάβουν έστω και ένα οχυρό παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις με στούκας, άρματα και με το περίφημο πεζικό της Βέρμαχτ.
Σύμφωνα με το επίσημο ημερολόγιο της 12ης γερμανικής στρατιάς με διοικητή τον Φον Λιστ, οι απώλειες τους ήταν πάνω από 1.000 στρατιώτες.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας, οι Έλληνες υπερασπιστές των οχυρών πληροφορούνται πως έχει υπογραφεί η συνθηκολόγηση στην Θεσσαλονίκη.
Στο ιστορικό φωτογραφικό ντοκουμέντο της εποχής,, στο οχυρό Μαλιάγκα, Γερμανός αξιωματικός ενημερώνει τον λοχαγό Ευστάθιο Θεοδωρόπουλο για την συνθηκολόγηση που υπέγραψε ο αντιστρατηγός Μπακόπουλος με τον Γερμανό αντιστράτηγο Φάελ
Ο Έλληνας υπαξιωματικός δίπλα στον λοχαγό Θεοδωρόπουλο, εκτελεί χρέη διερμηνέα.
Στις 10 Απριλίου, ο ταγματάρχης Δουράτσος, που αρχικά αρνήθηκε να παραδοθεί, αφού επιβεβαίωσε ότι υπήρξε πράγματι συνθηκολόγηση της Θεσσαλονίκης, αποφάσισε να ακολουθήσει τις εντολές και να σταματήσει την άμυνα στο οχυρό Ρούπελ.
Η διαταγή κατάπαυσης πυρός προκαλεί απογοήτευση στους Έλληνες μαχητές. Νιώθουν νικητές και όχι ηττημένοι και αρνούνται να παραδώσουν τον οπλισμό τους.
Δάκρυσαν, έκλαψαν ,αναστατώθηκαν και αποφάσισαν κάποιοι από αυτούς να μην παραδώσουν ποτέ τα όπλα τους. Παρακαλούσαν τους διοικητές τους να μην ακούσουν την διαταγή του Μπακόπουλου και να συνεχίσουν τον αγώνα τους.
Πολλοί Έλληνες στρατιώτες πέταξαν τον οπλισμό τους μέσα στις τουαλέτες για να μην τον παραδώσουν στους Γερμανούς. Άλλοι αγωνιστές προτίμησαν να ρίξουν τα όπλα τους στον Στρυμόνα παρά να ατιμαστούν, όπως έλεγαν, στα χέρια των Γερμανών.
Μάλιστα, αρκετοί από αυτούς έκρυψαν τον οπλισμό τους στις γύρω περιοχές στο βουνό και κάτω από θάμνους έτσι ώστε αργότερα να τον χρησιμοποιήσουν για την εθνική αντίσταση.
