Στην αφετηρία του αντιστασιακού κινήματος της Ελλάδας, που σφραγίστηκε στις 25 Νοεμβρίου 1942 με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, εκτός από τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, τους ΕΔΕΣ και τους Βρετανούς κομάντος, βρέθηκαν και τρεις Κύπριοι.
Οι Κύπριοι στρατιώτες, μέλη του Κυπριακού Συντάγματος, που πολεμούσε στο πλευρό των Βρετανών, διέφυγαν τη σύλληψή τους από τους Γερμανοϊταλούς και το πιο πιθανό είναι πως πριν ενταχθούν στο αντάρτικο του ΕΛΑΣ είχαν βρει καταφύγιο στα βουνά της Ρούμελης.
Ήταν ο Γιώργος Τριλλίδης, ο Τζεμάλ Νααρφή και ο Οσμάν Σουγκλή.
Οι Τουρκοκύπριοι με τα ελληνικά ονόματα
Για ευνόητους λόγους, οι δύο τουρκοκύπριοι που κατάγονταν από την Αρχιμανδρίτα της Πάφου, χρησιμοποιούσαν ελληνικά ονόματα. Έτσι, έμειναν γνωστοί ως Γιάννης και Παναγιώτης αντίστοιχα.
Οι δυο τους, είχαν συμμετάσχει σε διάφορες αποστολές ενώ είχαν αναλάβει προσωπική υπηρεσία στους Βρετανούς αξιωματικούς στα λημέρια των βουνών της Ρούμελης. Μάλιστα, αν και από τις αναφορές προκύπτει ότι δεν αποτελούσαν το πρότυπο στρατιώτη, ήταν σημαντική η συνεισφορά τους στην επιχείρηση Harling, σκοπός της οποίας ήταν να διακοπεί η παροχή εφοδίων στις γερμανικές δυνάμεις του Ρόμελ.
«Βρώμικοι και μέθυσοι»
Στα απομνημονεύματα του αξιωματικού Ντένις Χάμσον, ο αξιωματικός αναφέρει πως «ντρεπόταν που το αντιπαθητικό αυτό ζευγάρι εκπροσωπούσε την Αγγλία στα χωριά που τους έκρυβαν», ενώ τους περιγράφει ως τεμπέληδες, βρώμικους και μέθυσους. Όσον αφορά τον «Γιάννη», θυμάται πως ένα βράδυ γύρισε τύφλα στο μεθύσι μαζί με έναν Παλαιστίνιο σύντροφό του.
Ή «χρήσιμοι και υπάκουοι»
Ο Θέμης Μαρίνος, Έλληνας αξιωματικός ο οποίος έλαβε μέρος στην αποστολή έγραψε για τους Τουρκοκύπριους: «Αυτοί ήταν μάλλον τεμπέληδες, ιδίως ο Παναγιώτης, τελείως ανειδίκευτοι, αλλά σαν στρατιώτες εν ενεργεία τέθηκαν αμέσως υπό τις διαταγές της αποστολής μας. Και οι δυο τους βρέθηκαν στο σημείο που προσγειώθηκε το κλιμάκιο του Γουντχάουζ και βοήθησαν στην περισυλλογή των υλικών του. Πάντως οι δύο τύποι αυτοί αποδείχθηκαν χρήσιμοι στην αποστολή, παρ’ όλα τα ελαττώματά τους, γιατί μιλούσαν άπταιστα ελληνικά και χρησιμοποιήθηκαν ως βοηθητικό προσωπικό, για οικιακές δουλειές, αλλά και σαν αγγελιαφόροι, ιδίως ο Γιάννης που ήταν δεινός πεζοπόρος. Γενικά ήταν καλοί άνθρωποι και πάρα πολύ φιλέλληνες και είχαν εκδηλωθεί υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα».
Πηγή: Χρονικό του Πολίτη, Ιστορίες Κατοχής
Διαβάστε επίσης στη ΜτΧ: «Χίτλερ στον πόλεμο βάλε ανθρώπους νέους και άσε τις Γερμανίδες σου δώρο για τους Κυπραίους». Οι Κύπριοι εθελοντές που πολέμησαν στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και έδιναν ακόμη και τις βέρες τους για το ελληνικό ταμείο
