Στις 17 Ιουνίου του 1964, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, αναμετρήθηκαν στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, για τον ημιτελικό του κυπέλλου. Ο νικητής θα έπαιζε τελικό με την ΑΕΚ. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο. Ήταν η εποχή που στα ντέρμπι επιτρεπόταν η παρουσία φιλάθλων και των δύο ομάδων.
Λίγο πριν από τη λήξη του ματς έγινε το αδιανόητο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού «συμμάχησαν» σε βάρος των ποδοσφαιριστών και αποφάσισαν να εισβάλλουν στο γήπεδο.
Ανάμεσα στους εξαγριωμένους οπαδούς και τους παίκτες υπήρχε μόνο το κιγκλίδωμα, το οποίο μέσα σε λίγα λεπτά κατέρρευσε.
Το μαινόμενο πλήθος όρμησε στο γήπεδο και άρχισε να καταστρέφει ό,τι έβρισκε μπροστά του.
Οι παίκτες των δύο ομάδων πρόλαβαν να τρέξουν προς τα αποδυτήρια και να διασωθούντην τελευταία στιγμή.
Οι οπαδοί, που όσο βρίσκονταν στην κερκίδα ήταν αντίπαλοι, μέσα στο γήπεδο είχαν γίνει «ένα» και διέλυαν απο κοινού τα πάντα.
Έβαζαν φωτιές, έσπαγαν καθίσματα, κατέστρεφαν τον αγωνιστικό χώρο. Κάποιοι, απόλυτα ανεξέλεγκτοι, προσπάθησαν να κάψουν ακόμα και τους ποδοσφαιριστές, καθώς πέταγαν αναμμένες εφημερίδες μέσα στις χαραμάδες των αποδυτηρίων!
Ξήλωσαν ακόμα και τα τουρνικέ του γηπέδου και τα περιέφεραν στην Ομόνοια σαν λάφυρα.
Τι οδήγησε όμως, τους αιώνιους εχθρούς να ενωθούν και να επιτεθούν στους ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων;
Το χρονικό της επίθεσης
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η διαδικασία των πέναλτι και οι ομάδες έπαιζαν σε επαναλαμβανόμενους αγώνες μέχρι να αναδειχθεί νικητής.
Το παιχνίδι έληξε 1-1. Στην παράταση δεν άλλαξε τίποτα. Η ώρα περνούσε και καμία από τις δύο ομάδες δεν πετύχαινε το νικητήριο γκολ. Οι φίλαθλοι από αυτά που έβλεπαν, έβγαλαν το συμπέρασμα, ότι οι παίκτες ήταν νωθροί, ώστε να οδηγήσουν την αναμέτρηση σε επαναληπτικό παιχνίδι.
Αυτό σήμαινε έκδοση νέων εισιτηρίων και περισσότερα έσοδα στις ομάδες.
Το ενδεχόμενο της εσκεμμένης επανάληψης του ημιτελικού εξαγρίωσε τους οπαδούς και των δύο ομάδων, που θεώρησαν ότι το παιχνίδι ήταν στημένο.
Ήταν η εποχή που τα έσοδα των ομάδων προέρχονταν κυρίως από τα εισιτήρια και θεώρησαν ότι για αυτό δεν προσπαθούσαν για τη νίκη, αλλά για την ισοπαλία.
Οι εξαγριωμένοι οπαδοί έδειξαν τις προθέσεις τους πριν από τη λήξη. Από την κόκκινη και την πράσινη εξέδρα άρχισαν να ακούγονται συνθήματα όπως «κλέφτες» και «απατεώνες».
Είκοσι χρόνια μετά τον επεισοδιακό εκείνο αγώνα, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού Μίμης Δομάζος δήλωσε στη «Μηχανή του Χρόνου»: «Ακόμα και τάβλι να παίζουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, οι φίλαθλοι πάντα θα τσακωθούν. Δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ κανένα συνεννοημένο παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες .
Αντιθέτως εκείνα τα παιχνίδια ήταν πολύ δύσκολα και κάτω απο αντίξοες συνθήκες . Ηταν τέλος Ιουνίου, τρεις το μεσημέρι με 40 βαθμούς. Θεωρώ ότι κακώς μπήκαν οι φίλαθλοι μέσα».
Η κινηματογραφική απόδραση των παικτών
Οι παίκτες είχαν εγκλωβιστεί στους εσωτερικούς χώρους του γηπέδου και η «απόδρασή» τους έγινε με κινηματογραφικό τρόπο.
Πολλοί αναγκάστηκαν ακόμα και να μεταμφιεστούν για να καταφέρουν να βγουν ασφαλείς από το γήπεδο.
Κάποιοι ντύθηκαν αστυνομικοί, άλλοι εισπράκτορες και άλλοι φροντιστές του γηπέδου!
Έτσι ανακατεύτηκαν με το πλήθος και απομακρύνθηκαν από τη Λεωφόρο.
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Χρήστος Γκαϊτατζής, είπε στη «Μηχανή του Χρόνου», ότι τότε έκανε τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο και οι περισσότεροι φίλαθλοι δεν αναγνώριζαν το πρόσωπό του.Έτσι κατάφερε να βγει από τους πρώτους από το γήπεδο χωρίς να αντιμετωπίσει πρόβλημα.
Ο απολογισμός των επεισοδίων ήταν πέντε τραυματισμένοι αστυφύλακες και ένα γήπεδο σχεδόν διαλυμένο.
Ο επαναληπτικός αγώνας δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και η διοργάνωση διεκόπη τη χρονιά εκείνη χωρίς επίσημο νικητή.
Σήμερα η Ε.Π.Ο αναγνωρίζει την Α.Ε.Κ ως Κυπελλούχο της περιόδου 1963-4.
