ΠΗΓΗ: «Το Βιβλίο της Ολικής Άγνοιας, Μέρος Δεύτερο», Τζον Λόυντ & Τζον Μίτσινσον, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Σκοποβολή με ζωντανά περιστέρια
Ανάμεσα στα αθλήματα που δεν περιλαμβάνονται πλέον στον κατάλογο των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η σκοποβολή με ζωντανά περιστέρια το οποίο πραγματοποιήθηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες που διοργανώθηκαν στο Παρίσι το 1900: σχεδόν 300 πουλιά σκοτώθηκαν στη διάρκεια του αγωνίσματος και το χρυσό μετάλλιο κέρδιζε όποιος χτυπούσε τα περισσότερα περιστέρια. Νικητής αναδείχθηκε ο Βέλγος Λεόν Ντε Νουντέν, ο οποίος πέτυχε 21 πουλιά. O Αστραλέζος Donald MacIntosh, που εικονίζεται στην αρχική φωτογραφία (Getty Images) κατέλαβε την τρίτη θέση στη Σκοποβολή περιστεριών στην Ολυμπιάδα του 1900 το Παρίσι.
Το 1924 στο Παρίσι ένας Γάλλος γυμναστής ονόματι Αλμπέρ Σεγκέν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο, στο ατομικό άλμα του Πλάγιου Ίππου Αντρών, άθλημα που είχε εμφανιστεί μόνο σε άλλη μία Ολυμπιάδα, στο Σεντ Λούις το 1904. Η βαθμολογία του ήταν 10 γεγονός που τον καθιστά τον πρώτο αθλητή με απόλυτο δεκάρι.
Ο Αλμπέρ Σεγκέν συμμετείχε μόνο στην Ολυμπιάδα του 1924, αλλά φρόντισε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την ευκαιρία: κέρδισε επίσης αργυρά μετάλλια στο Ομαδικό Γυμναστικής των Αντρών και στην Αναρρίχηση σε Σχοινί, άθλημα που εμφανίστηκε για τελευταία φορά στους Ολυμπιακούς του 1932.
Αναρρίχηση σε Σχοινί
Οι συμμετέχοντες στο άθλημα της Αναρρίχησης σε Σχοινί άρχιζαν την προσπάθειά τους καθιστοί στο έδαφος με το κάτω άκρο ενός σχοινιού ύψους 8 μέτρων κρεμασμένο ανάμεσα στα ανοιχτά πόδια τους.
Στην αναρρίχηση μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μόνο τα χέρια τους, ενώ απαγορευόταν να χρησιμοποιήσουν τα πόδια τους ακόμα και για την αρχική ώθηση.
Το κλειδί της επιτυχίας ήταν η φόρα που θα έπαιρναν με την εκρηκτική, απότομη ώθηση του κορμού τους.
Σε ορισμένες παραλλαγές οι αναρριχητές έπρεπε να έχουν το σώμα τους σε ορθή γωνία, δηλαδή με τα πόδια τεντωμένα, καθ’ όλη τη διάρκεια της αναρρίχησης.
Στο άλλο άκρο του σχοινιού υπήρχε ένα «ντέφι», μια επίπεδη επιφάνεια καλυμμένη με φούμο.
Επιστρέφοντας στο έδαφος ο αθλητής έπρεπε να δείξει τα λερωμένα δάχτυλά του για να αποδείξει ότι είχε αγγίξει το ντέφι.
Το 1904 το χρυσό μετάλλιο στην αναρρίχηση κέρδισε ο θρυλικός Αμερικανός Τζορτζ Άυζερ, που εκείνη τη χρονιά κέρδισε συνολικά έξι ολυμπιακά μετάλλια παρά το ξύλινο πόδι του.
Η Νάντια Κομανέτσι, η πρώτη γυναίκα ολυμπιονίκης που πέτυχε το απόλυτο δεκάρι, τα κατάφερε σε ηλικία 14 ετών το 1976.
Η νεότερη γυναίκα χρυσή ολυμπιονίκης ήταν η Μάρτζορι Γκέστρινγκ των ΗΠΑ, που κέρδισε το χρυσό στις καταδύσεις το 1936, σε ηλικία 13 ετών.
Κροκέ
Το 1900 ένα ακόμα άθλημα έκανε την πρώτη και τελευταία του εμφάνιση στους Ολυμπιακούς αγώνες του Παρισιού. Ονομαζόταν Κροκέ και οι παίκτες έπρεπε να περάσουν με ένα ξύλινο μπαστούνι τέσσερις μπάλες μέσα από έξι μικρά τέρματα. Ήταν το πρώτο άθλημα που είχαν δικαίωμα συμμετοχής και οι γυναίκες και το παρακολούθησε μόνο ένας θεατής!
Ροκέ
Ανάλογη αποτυχία σημείωσε και το άθλημα Ροκέ, το οποίο συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στα αγωνίσματα της Ολυμπιάδας του 1904 στο Σεντ Λούις. Το Ροκέ έμοιαζε με το μπιλιάρδο και είχε επινοηθεί από τους Αμερικανούς, οι οποίοι ήταν και οι νικητές του αγώνα. Στις επόμενες διοργανώσεις αφαιρέθηκε από το Ολυμπιακό πρόγραμμα.
Μονομαχία με Πιστόλια
Από την άλλη, η Μονομαχία με Πιστόλια στους Αγώνας του 1906 στην Αθήνα δεν προκάλεσε θύματα: οι αθλητές πυροβολούσαν κούκλες ντυμένες με φράκο και στόχους στο ύψος του λαιμού. Νικητής του αγωνίσματος στη Μεσολυμπιάδα της Αθήνας ήταν ο Έλληνας Κωνσταντίνος Σκαρλάτος.
Κατάδυση εις μήκος
Στην Κατάδυση εις Μήκος οι αθλητές έπρεπε να φτάσουν όσο το δυνατόν πιο μακριά μέσα στο νερό χωρίς να κολυμπήσουν και χωρίς να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους. Το αγώνισμα εμφανίστηκε μόνο στην Ολυμπιάδα του Σεντ Λούις το 1904 και θεωρείται το πρώτο άθλημα σχετικό με την κατάδυση.
Ένα ακόμα άθλημα που καταργήθηκε στη σύγχρονη εποχή ήταν το Άλμα εις Μήκος για Άλογα.
Το 2008 η επίσημη ιστοσελίδα των Ολυμπιακών του Πεκίνου ανακοίνωσε την εισαγωγή του Κουρέματος Κανίς. Σύντομα βέβαια αποδείχθηκε πρωταπριλιάτικο αστείο και περιελήφθη στην ατζέντα κατά λάθος, αφού πρώτα δημοσιεύτηκε στη βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph.
Ίσως η πιο ασυνήθιστη περίπτωση ολυμπιονίκη που κατέχει παγκόσμιο ρεκόρ είναι αυτή του Ιάπωνα δρομέα Σίζο Κανακούρι.
Το 1912, στους αγώνες της Στοκχόλμης, ξεκίνησε τον μαραθώνιο, αλλά επειδή ήταν εξαντλημένος από το ταξίδι ως τη Σουηδία, που διήρκησε 18 μέρες, σταμάτησε να ξεκουραστεί έπειτα από 30 χιλιόμετρα, πήγε σε ένα σπίτι και ζήτησε ένα ποτήρι νερό.
Αφού το ήπιε, αποκοιμήθηκε στον καναπέ και ξύπνησε το επόμενο πρωί.
Το 1967, σε ηλικία 76 ετών, προσκλήθηκε να επιστρέψει στην πόλη και να ολοκληρώσει τον αγώνα.
Ο χρόνος τερματισμού του ήταν 54 χρόνια, 8 μήνες, 6 μέρες, 32 λεπτά και 20,3 δευτερόλεπτα.
ΠΗΓΗ: «Το Βιβλίο της Ολικής Άγνοιας, Μέρος Δεύτερο», Τζον Λόυντ & Τζον Μίτσινσον, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ
Διαβάστε ακόμα:
Νάντια Κομανέτσι, το «τέλειο 10αρι» της ενόργανης γυμναστικής που είδε τον πίνακα να γράφει 1 επειδή δεν υπήρχε 10! Ήπιε χλωρίνη μόλις τη χώρισαν από τον προπονητή της και κακοποιήθηκε από τον γιο του Τσαουσέσκου. Τι λέει σήμερα (βίντεο)
