Τον αποκαλούσαν «Θεό της Κυριακής» και «Τζορτζ Μπεστ της Ελλάδας». Εκτός από το ποδοσφαιρικό του ταλέντο διέθετε γοητεία και όλα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα πάνω του επί μια δεκαετία.
Ο Γιώργος Δεληκάρης μεσουρανούσε στα ελληνικά γήπεδα τη δεκαετία του ’70 και ταυτίστηκε με τον Ολυμπιακό αν και αγωνίσθηκε και στον Παναθηναϊκό, προς το τέλος της σταδιοδρομίας του.
Υπήρξε από τους καλύτερους επιθετικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, που ξεσήκωνε την εξέδρα και έδινε το δικό του σώου στο γήπεδο.
Γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1951 στον Πειραιά. Φυσικά η πορεία του ξεκίνησε από τις αλάνες του Πειραιά.
Στην εφηβεία του ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στον Αργοναύτη, την πειραιώτικη ομάδα ου αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική.
Ξεχώρισε σαν τη μύγα μες το γάλα και οι μεγάλες ομάδες έδωσαν μάχη για να τον αποκτήσουν.
Παράγοντες από τον Εθνικό, την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό έκαναν ότι μπορούσαν και τελικά οι ερυθρόλευκοι, πρόσφεραν 1.725.000 δρχ στον Αργοναύτη και 150.000 στον Δεληκάρη. Τα λεφτά ήταν πολλά για την εποχή αλλά ο πιτσιρικάς άξιζε το ρίσκο. Γι αυτό έδωσαν στον Αργοναύτη ως αντάλλαγμα και πέντε παίκτες, ανάμεσά τους και τον Βαγγέλη Συρίγο.
Το 1969 προπονητής του Ολυμπιακού ήταν ο Στέφαν Μπόμπεκ και ο Δεληκάρης ήταν μόλις 18 ετών.
Έπειτα από έναν μήνα έπαιξε για πρώτη φορά εναντίον της πρώην του ομάδας.
Τον Σεπτέμβρη έκανε το ντεμπούτο σε επίσημο ματς με τον ΠΑΟΚ και έπειτα από δύο μήνες πέτυχε το πρώτο του γκολ.
Ο Δεληκάρης ήταν αριστεροπόδαρος, έτρεχε, δημιουργούσε ευκαιρίες για γκολ και πρωταγωνιστούσε στο γήπεδο.
Εκείνη τη χρονιά ο Ολυμπιακός έχασε το πρωτάθλημα αλλά ο Δεληκάρης εδραιώθηκε στην ομάδα και τον κάλεσαν στην Εθνική Νέων. Στο γήπεδο ήταν ξεχωριστός. Τεχνίτης με αντίληψη του χώρου και αποτελεσματικότητα. Συνδύαζε το θέαμα που ξεσήκωνε τους οπαδούς με την ουσία που ήταν τα γκολ και οι τελικές πάσες στους συμπαίκτες τους.
Και όλα αυτά αβίαστα, αλλά ήταν απείθαρχος.
Την επόμενη σεζόν συνέχισε τις καλές εμφανίσεις αλλά του επιβλήθηκε πρόστιμο 5.000 δραχμών και ποινή τρίμηνου αποκλεισμού, επειδή παραμονές του αγώνα με τον Παναθηναϊκό πήγε με τον Αγανιάν στα μπουζούκια.
Μέσα στη χρονιά, ο Πετρόπουλος ανέλαβε την ομάδα και ο Νίκος Γουλανδρής έγινε πρόεδρος της ομάδας.
Ο Δεληκάρης πήρε τη φανέλα με το νούμερο 10 και αλώνιζε στο γήπεδο κατά το δοκούν.
Περνούσε όποιον αντίπαλο έβρισκε μπροστά του, έδινε πάσες και απολάμβανε κάθε στιγμή του παιχνιδιού.
Ήταν ο ηγέτης της ομάδας και οι εφημερίδες τον αποθέωναν.
Μερικά από τα πρωτοσέλιδα που γράφτηκαν για τον Δεληκάρη εκείνη τη χρονιά ανέφεραν: ‘“Στο πρόσωπό του ο Ολυμπιακός βρήκε έναν ιδεώδη μπαλαντέρ», «Γεννήθηκε για να γίνει άσσος», «Κουβαλούσε στις πλάτες του ολόκληρη την ερυθρόλευκη ενδεκάδα», «Ήταν ο πρώτος των πρώτων, ο πρωταγωνιστής των πρωταγωνιστών».
Τη σεζόν 1972-’73 ο Πετρόπουλος τον έχρισε αρχηγό της ομάδας αλλά στη μέση της σεζόν του πήρε το περιβραχιόνιο λόγω της κακής του απόδοσης και το έδωσε στον Σιώκο.
Τα επόμενα δύο χρόνια συνέχισε τις καλές εμφανίσεις και το 1975 έγινε ξανά αρχηγός του Ολυμπιακού.
Μετά τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σέλτικ οι Τimes έγραφαν: “Ο Δεληκάρης είναι δεξιοτέχνης και γνωρίζει άριστα τα μυστικά της μπάλας”.
Αποχώρηση από τον Ολυμπιακό
Το 1975 ξεκίνησαν τα προβλήματα με τη διοίκηση. Αρνήθηκε να παίξει εκτός έδρας με την Καλαμάτα και σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, αιτία ήταν οι απολαβές του, καθώς ζητούσε ο μισθός του να εξισωθεί με τον μισθό των ξένων παικτών.
Σε επιστολή του προς τις εφημερίδες ανέφερε: «Θα γυρίσω αν πουν την αλήθεια. Δεν ζητάω δραχμή. Ο κόσμος δεν με ξέρει ως άνθρωπο, με ξέρει μόνο ως ποδοσφαιριστή. Ας μάθουν οι φίλαθλοι ότι ζητώ αποκατάσταση της αξιοπρέπειάς μου. Θα παίξω για τον κόσμο”.
Ο Γουλανδρής τον έπεισε να επιστρέψει στην ομάδα, ωστόσο έπειτα από λίγες μέρες παραιτήθηκε από την προεδρία του Ολυμπιακού.
Την επόμενη χρονιά η οικονομική κατάσταση του Ολυμπιακού ήταν άσχημη. Ο Δεληκάρης έστειλε επιστολή στη διοίκηση στην οποία έλεγε ότι δεν είχε πρόβλημα να παίξει χωρίς να πληρώνεται: “Εγώ αγαπάω τον Ολυμπιακό και δεν μ’ ενδιαφέρουν τα χρήματα”.
Οι συχνοί τραυματισμοί και οι μέτριες εμφανίσεις του έφεραν συγκρούσεις με τη διοίκηση.
Ύστερα από τρεις μήνες, σε αγώνα με τον ΠΑΟΚ, έβγαλε τη φανέλα του και αποχώρησε από το γήπεδο σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Τις επόμενες δύο σεζόν πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις και σημείωσε εντυπωσιακά γκολ. Όμως η απόδοση της ομάδας έπεσε και πολλοί τον κατηγόρησαν ότι έφερε μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Στις 8 Ιανουαρίου 1978 έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα με τη φανέλα του Ολυμπιακού, έχοντας κατακτήσει τρία πρωταθλήματα και τρία κύπελλα Ελλάδος.
Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού που αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, την εποχή που οι μεγάλοι παίκτες ισοδυναμούσαν με «τη σημαία» της ομάδας. Η μεταγραφή του χαρακτηρίστηκε με το κλισέ η «μεταγραφή του αιώνα» και δεν ήταν τόσο υπερβολή καθώς προκάλεσε συζητήσεις σε όλη τη χώρα. Το κόστος ήταν 4.600.000 δραχμές, εκ των οποίων τις 920.000 πήρε ο Δεληκάρης.
Παρέμεινε στον ΠΑΟ δυόμιση χρόνια αλλά δεν κατάφερε να επαναλάβει τις κορυφαίες εμφανίσεις του.
Στις 19 Οκτωβρίου 1981 αποφάσισε να σταματήσει οριστικά την καριέρα του. Ήταν 30 ετών. Για την εποχή δεν ήταν μικρός αλλά θα μπορούσε να συνεχίσει ένα δυο χρόνια. Δεν αποκάλυψε ποτέ γιατί δεν τον έκανε.
«Είναι ένα μυστικό που δεν πρόκειται να αποκαλύψω . Θα το κρατήσω για εμένα. Πληγώθηκα, υπέφερα, πονάω ακόμη γι΄αυτή την απόφαση. Αλλά, αρκετά. Τιμώρησα τον εαυτό μου για τις αδυναμίες μου», είχε δηλώσει σε συνέντευξη του.
Τα επόμενα χρόνια έκανε διάφορες δουλειές και μια αποτυχημένη επένδυση στην Αλβανία, που του κόστισε όλα τα χρήματα της καριέρας του.
Αν και προτίμησε να μην ασχοληθεί ποτέ ξανά με το ποδόσφαιρο, αποτέλεσε ίνδαλμα για τον κόσμο του Ολυμπιακού με τον οποίο ταυτίστηκε, παρόλο που έκλεισε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Δεν δίνει συνεντεύξεις και δεν επιδιώκει με κανένα τρόπο τη δημοσιότητα.
Ένα είναι βέβαιο πάντως: αν ο Ολυμπιακός έχει τους περισσότερους φιλάθλους στην Ελλάδα, αυτό οφείλεται όχι μόνο στην ιστορία της ομάδα και του Πειραιά, αλλά και σε θρυλικούς παίκτες που «έδεσαν» τους οπαδούς με την ομάδα. Ο Δεληκάρης σίγουρα είναι ένας από αυτούς…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Μαύρος:3, Δεληκάρης:2, Νικολούδης:2, Γαλάκος:1. Τα οκτώ γκολ της Εθνικής στα δίχτυα της Φινλανδίας…
