Έμειναν γνωστοί ως εθνική «φάντασμα». Μακριά από την οικογένειά τους, ξεχασμένοι από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής και από τα μέσα ενημέρωσης, πραγματοποίησαν με επιτυχία μία δύσκολη αποστολή. Προπονήθηκαν σε υψόμετρο 3,500 μέτρων, κέρδισαν την Βολιβία και συνέβαλαν στη συμμετοχή της Αργεντινής στο Μουντιάλ του 1974.
«Η Αργεντινή επιθυμούσε να διοργανώσει το Μουντιάλ του 1978, κάτι που επίσης ήθελε και η Βραζιλία. Ο Αδόλφο Πεδερνέρα, παρά την τρομερή εμπειρία του, δεν κατάφερε να περάσει την εθνική Αργεντινής από τα προκριματικά του Μουντιάλ του 1970. Γι’ αυτό τον λόγο, αν θέλαμε να διοργανώσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο του ΄78, ήμασταν υποχρεωμένοι να περάσουμε στους ομίλους του μουντιάλ της Γερμανίας. Επομένως, ήταν αναγκαίο να προετοιμαστεί μια ομάδα που θα μπορούσε να κερδίσει στο ύψος της Λας Πας», ανέφερε ο Μιγκέλ Ιγνομιριέλλο, που ο τότε προπονητής, Ομάρ Σίβορι, τοΥ ζήτησε να ταξιδέψει στη Βολιβία 75 ημέρες πριν από το επίσημο παιχνίδι, για να προσαρμοστεί στο κλίμα της χώρας.
Η «εφεδρική» ομάδα
Η Αργεντινή ήταν αποφασισμένη να περάσει στην επόμενη φάση του Μουντιάλ του 1974 με κάθε τρόπο. Έτσι, ο προπονητής της ομάδας, Ομάρ Σίβορι, σε συμφωνία με την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας, αποφάσισε να στείλει μια «εφεδρική» ομάδα στη Βολιβία.
Η λατινοαμερικανική χώρα είναι χτισμένη σε μεγάλο υψόμετρο από τη θάλασσα. Ειδικότερα, ορισμένα γήπεδα βρίσκονταν πάνω από 3.500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας με αποτέλεσμα να προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα και δυσφορία σε όσους δεν είχαν συνηθίσει να ζουν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Η εφεδρική ομάδα της εθνικής Αργεντινής αποτελούταν από παίχτες που δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής, αλλά και από ανερχόμενους ποδοσφαιριστές.
Το πλάνο ήταν να ταξιδέψουν μερικές εβδομάδες πριν από το επίσημο παιχνίδι της Αργεντινής εναντίον της Βολιβίας, ώστε να εγκλιματιστούν και να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις περίεργες κλιματολογικές συνθήκες.
Το λάθος της Ομοσπονδίας
Στην αποστολή, πέρα από τον Ιγνομιριέγιο, πήραν μέρος και άλλοι παίχτες που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην Εθνική Αργεντινής τα επόμενα χρόνια. Ανάμεσά τους ήταν ο Ρικάρντο Μποτσίνι, ο Μάριο Κέμπε και ο Μαρσέλο Τρομπιάνι.
Πρώτη τους στάση ήταν η πόλη Τιλκάρα, στην επαρχία Χουχούι, σε ύψος 2,500 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Έμειναν εκεί αρκετές εβδομάδες, σε ένα ξενοδοχείο «της κακιάς ώρας», όπως περιέγραψαν αργότερα.
Τα προγραμματισμένα παιχνίδια ακυρώθηκαν και η ομάδα έμεινε στην κυριολεξία ξεχασμένη τόσο από την Ομοσπονδία, όσο και από τον ίδιο τον προπονητή!
Στα απομονωμένα υψόμετρα της Βολιβίας, η εφεδρική ομάδα αναγκάστηκε να παίξει αρκετούς αγώνες για να πληρώσει το ξενοδοχείο ενώ αρκετοί παίχτες γύρισαν στο Μπουένος Άιρες με δικά τους έξοδα καθώς δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στο κλίμα της Βολιβίας.
«Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής μας ξέχασε και περάσαμε πάρα πολύ άσχημα. Δεν είχαμε τίποτα για να φάμε. Πήγαμε για να παίξουμε δύο φιλικούς αγώνες και καταλήξαμε να αγωνιστούμε έξι ή εφτά φορές με χρηματικό αντάλλαγμα. Έτσι μπορέσαμε να αγοράσουμε τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ και κάποιος από εμάς να τα μαγειρέψει. Γυρίσαμε με επτά ή οκτώ κιλά πιο αδύνατοι», ανέφερε ο Ιγνομιριέγιο.
Ο θρίαμβος της ομάδας «φάντασμα»
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1973 η Βολιβία υποδέχτηκε στο στάδιο Ερνάντο Σίλες την εθνική Αργεντινής. Στην αρχική ενδεκάδα, συμμετείχαν επτά παίχτες από την ξεχασμένη ομάδα.
Η Αργεντινή κέρδισε με γκολ του Όσκαρ Φορνάρι στα πρώτα λεπτά του αγώνα.
«Ήταν το πιο σημαντικό γκολ της ζωής μου. Προπονούμασταν σαράντα μέρες στο Χουρούι, στο Περού, στην Κόστα Ρίκα και στη Λα Πας και παραμείναμε ξεχασμένοι. Ήμασταν ταλαιπωρημένοι και απογοητευμένοι γιατί ξέραμε ότι δεν θα παίζαμε στο παιχνίδι. Μας φώναζαν η ομάδα «φάντασμα» και μας έβγαλαν ακόμη και μια φωτογραφία με σεντόνια στο κεφάλι», δήλωσε ο Φορνάρι, αναφερόμενος στην φωτογραφία που τράβηξε Λούσιο Φλόρες ύστερα από παρότρυνση του δημοσιογράφου Μιγκέλ Τάπια.
Αυτός ήταν ο τρόπος της ομάδας «φάντασμα» να διαμαρτυρηθεί στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής.
Πόλεμος νεύρων
Μετά από περίπου μισό αιώνα, η ομάδα που συνέλαβε στην πρόκριση της Αργεντινής στο Μουντιάλ της Γερμανίας του 1974 παραμένει γνωστή ως ομάδα «φάντασμα».
Εφημερίδα της εποχής ωστόσο, έκανε λόγο για πόλεμο νεύρων και άσκησε έντονη κριτική στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αργεντινής.
Μεταξύ άλλων, ο αρθρογράφος Χοσέ Μαρία Οτέρο ανέφερε πως «αυτό που δεν πήγε καθόλου καλά ήταν ο προγραμματισμός από την Ομοσπονδία. Σαφώς ήταν πολύ εύκολο να σιωπήσουμε πριν από κάποιον θρίαμβο και στη συνέχεια να αποκαλύψουμε σαν χείμαρρο τα πάντα σε περίπτωση που δεν προκρινόμασταν. Είναι σύνηθες να φοράμε δάφνινα στεφάνια από τον αρχηγό της ομάδας μέχρι τον πρόεδρο της Ομοσπονδία και να ξεχνάμε τα «κακώς κείμενα», από τη στιγμή που πιάσαμε τους στόχους μας».
Διαβάστε στη «ΜτΧ»: 
