Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί μια πραγματική μάχη Τιτάνων. Τρεις Ιάπωνες παλαιστές σούμο άφησαν στην άκρη τις λαβές και διαγωνίστηκαν στο τρέξιμο. Παρά τα κιλά και την ιδιαίτερη σωματοδομή τους προσπάθησαν να σπριντάρουν και φυσικά με αυτό τον έμμεσο τρόπο να αυτοσαρκαστούν.
Το σούμο είναι μια ζωντανή πολεμική τέχνη και αποτελεί το εθνικό σπορ της Ιαπωνίας.
Είναι από τα πιο αρχαία αθλήματα που σώζονται και λέγεται πως οι πρώτοι αγώνες διεξάγονταν για να διασκεδάσουν τους θεούς Shinto, την εθνική θρησκεία της χώρας.
Οι αθλητές που συμμετέχουν είναι μόνο άνδρες.
Σκοπός του αθλητή, του rikishi όπως είναι στα Ιαπωνικά, είναι είτε να ρίξει τον αντίπαλό του κάτω είτε να τον αναγκάσει να βγει από την κυκλική αρένα που έχει διάμετρο 4,5 μέτρα. Ο αγωνιστικός χώρος είναι ένας κυκλικός δακτύλιος, φτιαγμένος από πηλό και καλυμμένος από στρώμα άμμου.
Οι αγώνες κρατούν συνήθως μερικά δευτερόλεπτα.
Ιστορία
Παρόμοιες πολεμικές τέχνες εμφανίστηκαν κατά καιρούς με κάποιες από αυτές να υπάρχουν μέχρι και σήμερα, χωρίς όμως την αναγνώριση που έχει το σούμο.
Αν και εμφανίζεται από τον 7ο αιώνα, στη σύγχρονη μορφή του αναπτύχθηκε την περίοδο 1603-1868. Τη λεγόμενη περίοδο Έντο, η οποία χαρακτηρίστηκε από την οικονομική ανάπτυξη και τον απομονωτισμό ως εξωτερική πολιτική.
Ο αγωνιστικός χώρος αντιμετωπίζεται ως ιερός τόπος.
Για τον λόγο αυτό πριν ξεκινήσει ο αγώνας ρίχνουν αλάτι.
Τα ρούχα μαρτυρούν την αρχαία προέλευση του αθλήματος. Ο διαιτητής φοράει την ενδυμασία των Σαμουράι όπως ήταν πριν από 600 χρόνια. Συνεπώς, πολλές πτυχές της ιαπωνικής παράδοσης έχουν μείνει στο σούμο, όπως και η κοτσίδα του αθλητή. Μάλιστα, το μαλλί αποτελεί σύμβολο και για τον λόγο αυτόν στην τελετή συνταξιοδότησης, όταν πια σταματάει από την ενεργό δράση, του λύνουν την κοτσίδα. Το σούμο δεν είναι απλώς ένα άθλημα. Ουσιαστικά, αποτελεί τον παραδοσιακό τρόπο ζωής της ιαπωνικής κουλτούρας.
Η ζωή του αθλητή
Η ζωή του Σούμο είναι πειθαρχημένη και φυσικά υπάρχουν προπονητικά κέντρα όπου οι αθλητές ζουν και προπονούνται μαζί.
Υπεύθυνος για το προπονητικό κέντρο είναι ένας παλαίμαχος αθλητής, με τη γυναίκα του.
Στον ίδιο χώρο ζουν οι διαιτητές και οι κομμωτές, μιας και η κοτσίδα του αθλητή είναι σήμα κατατεθέν και απαιτεί καθημερινή περιποίηση.
Η μέρα τους ξεκινάει νωρίς και είναι γεμάτη από έντονη προπόνηση. Από τις μικρότερες κατηγορίες στις μεγαλύτερες, όλοι οι σούμο προπονούνται σκληρά. Όσο πλησιάζει η ημέρα διεξαγωγής ενός τουρνουά οι προπονήσεις γίνονται όλο και πιο εντατικές. Κάθε χρόνο γίνονται έξι μεγάλα τουρνουά που διαρκούν 15 μέρες και ανάλογα με τις νίκες και τις ήττες διαμορφώνεται η γενική κατάταξη των αθλητών.
Τα προπονητικά κέντρα
Ο υπεύθυνος του προπονητικού κέντρου ελέγχει αυστηρά τα πάντα. Τα κέντρα αυτά δεν είναι ανοιχτά για το κοινό. Μόνο σε λίγα, από τα συνολικά 49 κέντρα, επιτρέπεται η είσοδος στο κοινό, με βασική προϋπόθεση ότι θα τους συνοδεύει κάποιος με αφοσίωση στον ιαπωνικό τρόπο ζωής ή κάποιος γνώστης του αθλήματος. Το κοινό από την άλλη θα πρέπει να σεβαστεί τον χώρο και να ακολουθήσει την ξενάγηση χωρίς να παρεμποδίζει τις προπονήσεις ή τη ρουτίνα των αθλητών.
Η καριέρα των Σούμο έχει μικρή διάρκεια, λόγω τραυματισμών.
Δεν υπάρχουν κατηγορίες κιλών και για τον λόγο αυτό οι αθλητές οφείλουν να αποκτήσουν δύναμη και άριστη φυσική κατάσταση. Βασική προϋπόθεση για τους σούμο είναι να ξέρουν να μαγειρεύουν.
Άλλωστε η διατροφή είναι βασική έννοια, καθώς η δίαιτά τους έχει στόχο όχι μόνο να παχύνουν, αλλά ταυτόχρονα να είναι υγιείς και γεμάτοι ενέργεια. Εννοείται ότι είναι οι μεγαλύτεροι σταρ της χώρας και τους λατρεύουν σαν είδωλα. Δημιουργούν τεράστιες περιουσίες, παντρεύονται διάσημα μοντέλα και τα τελευταία χρόνια μπορούν να γίνουν σούμο και μη ιάπωνες πολίτες.
Γι αυτό υπάρχουν αθλητές από τις Φιλιππίνες ή ακόμη και τη Βουλγαρία, που σέβονται και τιμούν την αγωνιστική κουλτούρα και την ιαπωνική παράδοση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
«Ψεύδομαι, εξαπατώ, κλέβω». Ο ταλαντούχος και «ύπουλος» παλαιστής Έντι Γκερέρο, που βρέθηκε νεκρός σε ξενοδοχείο μετά από χρήση απαγορευμένων ουσιών. Ήταν ο κακός του ρινγκ, αλλά ο κόσμος τον λάτρευε… 
