Στις 30 Απριλίου του 1993, η τενίστρια Μόνικα Σέλες αγωνιζόταν εναντίον της Μαγκνταλένα Μαλίβα για μία θέση στον προημιτελικό του τουρνουά τένις στο Αμβούργο. Η αθλήτρια καθόταν με τον προπονητή της και ετοιμαζόταν για το τελευταίο σετ του αγώνα, που θα εξασφάλιζε την πρόκρισή της.
Η αντίπαλός της είχε ήδη αρχίσει να κουράζεται και η Σέλες ήταν σίγουρη για τη νίκη.
Κανείς δεν έδωσε σημασία στον Γκούντερ Πάρτσε.
Η εμφάνισή του δεν διέφερε σε τίποτα από τους εκατοντάδες θεατές που παρακολουθούσαν τον αγώνα.
Ο Πάρτσε κατέβηκε τα σκαλιά των κερκίδων και στάθηκε πίσω από το διαχωριστικό.
Τον χώριζαν λίγα εκατοστά από την αθλήτρια, όταν έβγαλε το μαχαίρι.
Το κάρφωσε στην πλάτη της και ετοιμάστηκε για το δεύτερο χτύπημα. Η Σέλες θυμάται μόνο τον έντονο πόνο και το αίμα που έβαψε κόκκινη την μπλούζα της.
Πρόλαβε μόνο στιγμιαία να δει τον άντρα που της επιτέθηκε, πριν τον αφοπλίσουν.
Λίγες στιγμές μετά, η τενίστρια λιποθύμησε από το σοκ και ο κόσμος παρακολουθούσε έντρομος καθώς η ασφάλεια συνόδευε τον Πάρτσε έξω απ’ το στάδιο.
Ο δρόμος για το κύπελλο
Η Μόνικα Σέλες μπήκε σαν σίφουνας στον κόσμο του επαγγελματικού τένις, σε ηλικία μόλις 16 ετών.
Από το 1990, η νεαρή αθλήτρια γνώριζε μόνο νίκες και είχε την αδιαμφισβήτητη πρωτιά στην παγκόσμια κατάταξη.
Είχε δύναμη, ταχύτητα και εκπληκτική συγκέντρωση κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Όταν οι άλλοι «πρωτάρηδες» υπέκυπταν στην πίεση, η Σέλες διέπρεπε.
Η μοναδική αθλήτρια που μπορούσε να συγκριθεί μαζί της, ήταν η γερμανίδα Στέφι Γκραφ, που διατηρούσε την πρωτιά μέχρι την εμφάνιση της Σέλες.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δύο αθλητριών ήταν τεράστιος, αλλά η Σέλες κατάφερε να επικρατήσει.
Μετά τη νίκη της τον Ιανουάριο του 1993, στον τελικό της Αυστραλίας, όλα έδειχναν ότι θα ήταν ακόμα μία θριαμβευτική χρονιά για τη νεαρή τενίστρια.
Γκούντερ Πάρτσε
Ο 38χρονος Γκούντερ Πάρτσε ήταν φανατικός θαυμαστής της Στέφι Γκραφ. Ζούσε μόνος του και είχε πρόσφατα απολυθεί από τη δουλειά του σε εργοστάσιο χαρτικών.
Μοναδική του ασχολία ήταν να παρακολουθεί αγώνες τένις, κυρίως γυναικών.
Εντυπωσιάστηκε από τη συμπατριώτισσά του, Στέφι Γκραφ και ο θαυμασμός του γρήγορα εξελίχτηκε σε εμμονή.
Οι γνωστοί του θυμούνταν ότι αναφερόταν με πάθος στους αγώνες της αθλήτριας.
Πανηγύριζε με κάθε θρίαμβο και κατέρρεε με κάθε ήττα της. Έτρεφε ασίγαστο μίσος για τη νεαρή Σέλες, που τόλμησε να εκθρονίσει τη «βασίλισσά» του.
Έκανε υπομονή από το Μάρτιο του 1991, όταν η Σέλες αντικατέστησε την Γκραφ στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης και η υπομονή του άρχισε να εξασθενεί.
Τον Απρίλιο του 1993, αντιλήφθηκε ότι θα «ζούσε» την ταπείνωση για ακόμη μία χρονιά και δεν άντεξε άλλο.
Αποφάσισε να εξασφαλίσει τη νίκη για την αγαπημένη του με το μόνο τρόπο που μπορούσε να σκεφτεί. Θα εξολόθρευε την αντίπαλό της.
«Κατέστρεψε τη ζωή μου»
Ο Πάρτσε μπορεί να μην κατάφερε να σκοτώσει την Σέλες, αλλά ο τραυματισμός την ανάγκασε να αποσυρθεί από το τουρνουά. Στις 7 Ιουνίου, η Γκραφ κατέκτησε και πάλι την πρώτη θέση στην κατάταξη.
Ο Πάρτσε δικάστηκε, αλλά δεν φυλακίστηκε, γιατί οι γιατροί έκριναν ότι έπασχε από ψυχική ανωμαλία.
«Η Γερμανία είναι η χώρα όπου αυτός ο άνθρωπος μου επιτέθηκε πισώπλατα, αλλά δεν τιμωρήθηκε επαρκώς. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν πλήρωσε για το έγκλημά του», δήλωσε λίγο καιρό αργότερα σε τηλεοπτική συνέντευξη.
Η Σέλες καθυστέρησε να αναρρώσει, αλλά το πρόβλημά της ήταν κυρίως ψυχολογικό.
Το τραύμα από το μαχαίρι θεραπεύτηκε ταχύτατα, χωρίς να προκαλέσει καμία σωματική βλάβη.
Άλλα η ατρόμητη Σέλες είχε χάσει το κουράγιο της.
Όσοι την είδαν μετά την επίθεση, μιλούσαν για μία κοπέλα φοβισμένη, λιγομίλητη που δίσταζε να πάρει πρωτοβουλίες.
Η ίδια δήλωσε ότι ο Πάρτσε κατέστρεψε τη ζωή της. Η ψυχολογία της καταρρακώθηκε όταν ο πατέρας της διαγνώστηκε με καρκίνο, στον οποίο υπέκυψε το 1998.
Πέρασαν δύο σκοτεινά χρόνια, αλλά το 1995, η Σέλες επέστρεψε στον αγώνα.
«Δεν ξέρω αν θα φτάσω στο επίπεδο που ήμουν, αλλά πιστεύω στον εαυτό μου.
Αν δουλέψω σκληρά, θα τα καταφέρω», είπε σε συνέντευξή της.
Έχασε από την Γκραφ, αλλά τον επόμενο χρόνο, κέρδισε το τελευταίο Grand Slam της καριέρας της.
Το 2003 τραυματίστηκε στο πόδι και έκτοτε αγωνιζόταν μόνο περιστασιακά.
Το 2008, αποσύρθηκε από το επαγγελματικό τένις, σε ηλικία 35 ετών.
